Zaterdag 28 januari 2017.
Om klokslag 5 voor half 9 rijd ik de camper onder de carport vandaan. Het afscheid ligt ons zwaar en het 1e stuk richting Arnhem is niet echt fijn. En al helemaal niet als ik tussen Apeldoorn en Arnhem al geconfronteerd word met sneeuw:
Dat had ik eigenlijk pas verwacht in de Belgische Ardennen, maar ook hier ligt nog behoorlijk wat sneeuw. Gelukkig is de weg schoon en de rit verloopt verder voorspoedig. Rond 11.15 uur ben ik nieuwe tunnels bij Maastricht (zo, dat scheelt een stuk !) gepasseerd en stop ik voor de grens even voor een broodje en een bakkie koffie.
Mn eindbestemming voor vandaag is Camping Hautoreille in Bannes, vlakbij Langres tussen Nancy en Dijon. Veel campings zijn er in deze periode niet geopend, dus heb ik van te voren even goed geverifieerd of ze wel open waren. En dat blijkt het geval. Via de rondweg van Luik rijd ik de Belgische Ardennen in. Ik heb de rit goed voorbereid en volgens de berichten zou de weg schoon moeten zijn. Dat is inderdaad zo, maar het houdt niet veel over:
Iets verderop bij Bastogne ligt nog meer sneeuw:
Maar naarmate ik dichter bij Luxemburg kom, lijkt de sneeuw minder te worden. Bij Luxemburg wordt via borden aangegeven dat er verderop werkzaamheden zijn en wordt me geadviseerd om via Longwy richting Thionville te rijden. Maar mn navigatiesysteem meldt geen file en aangezien ik niet zeker weet of deze omleidingsroute wel helemaal sneeuwvrij is, besluit ik “gewoon” door te rijden.
Dat gaat prima en even later heb ik Luxemburg al weer achter me liggen. De rit gaat verder over de A31. Bij Thionville en later bij Metz is het even druk, maar veel meer “dan even oppassen” is er niet bij. Ik stop nog een keer en draai dan de A31 weer op voor het laatste stuk. De sneeuw is verdwenen, maar dan ineens … als ik al vlakbij mn eindbestemming ben:
sjonge jonge …. ik dacht dat ik het gehad had. Ik ben bang dat er nu op de camping ook wel sneeuw ligt. En ja hoor, als ik even later Camping Hautoreille op rijd, zijn de (verharde) plekken schoon, maar verder ligt er nog behoorlijk wat sneeuw. Als ik me bij de receptie meld, blijkt deze pas om 17.30 uur open te gaan en dus ga ik zoek naar een plekje.
Camping Hautoreille is overigens een leuke camping, al krijg ik daar nu niet veel van mee. Het is al wat schemerig en door de sneeuw kan ik het niet goed overzien. Maar normaal gesproken ziet het er zo uit:
De plaatsen zijn deels verhard en deels op gras. In de winter zijn (over het algemeen) alleen de verharde plaatsen geopend:
Wil je meer info over deze camping –> www.campinghautoreille.com.
Om half 6 ga ik richting receptie en heb een goed gesprek met de 1 van de nieuwe eigenaren. We spreken af om een voorstel te mailen en tevreden loop ik weer terug richting de camper. De hoogste tijd om met het eten aan de gang te gaan. Speciaal voor dit soort koude avonden mik ik een Iglo bakkie in de oven … warmt de camper lekker op. Beetje rijst en saus erbij en even later is mn feestmaal al weer verdwenen.
Op de camping is WIFI (gratis) en dus check ik nog even mn mail en houdt het daarna voor gezien. Morgen heb ik een nog iets langere dag dan vandaag ….
Zondag 29 januari 2017.
Na een behoorlijk koude nacht gaat de wekker om 7.00 uur. Veel eerder heeft ook geen zin, want het is nog errrrug donker. De poort hier op de camping gaat om 7.00 uur open en als ik de camper klaar voor vertrek maak, zijn de eersten al vertrokken.
Rond 7.45 uur rijd ik van de camping, tank in Langres bij de Intermarche nog even. Want dat scheelt bijna € 20 op een volle tank. Da’s de moeite. En ook wel fijn om met een volle tank de snelweg op te gaan. Erg druk is het niet:
maar dat is gezien het vroege tijdstip op zondagochtend niet vreemd. Het schiet in ieder geval lekker op en even na 11.00 uur rijd ik door Lyon (niet via de rondweg want dat scheelt een flink stuk en het is nu nog niet echt druk:
Als ik Lyon voorbij ben, stop ik even om wat te eten … met natuurlijk een bakkie leut. En natuurlijk even met het thuisfront bellen. Even later draai ik weer de E7 op … en prompt gaat het mis. Ik word geflitst …. Een beetje irritant want zowel mn navigatiesysteem als de borden langs de weg geven 110 km/uur aan, maar de matrixborden vermelden ineens 90 km/uur (volgens mij vanwege smog …) en helaas remde ik iets te laat.
Gelukkig begint even later het zonnetje te schijnen. Dat maakt een hoop goed. Maar bij Montelimar zie ik een wel hele vreemde wolk:
Als ik dichterbij kom, blijken de energiecentrales bij Montelimar de boosdoeners te zijn:
Sjonge jonge …. En ik word geflitst omdat ik een paar kilometer te hard rijd ! Even verder bij Nimes is het echt gebeurd met de bewolking en stop ik bij Montpellier nog even om te tanken. Maar voornamelijk om mn ramen schoon te maken.
Als ik Narbonne gepasseerd heb, vang ik even een glimp op van de Middellandse Zee:
En ever verder van de Pyreneeën:
Daar hoef ik gelukkig niet overheen en net als ik de grens met Spanje gepasseerd ben, neem ik afslag naar mn eindbestemming Camping L’Albera in Capmany. Bij de receptie aangekomen blijken meer mensen op de hoogte te zijn dat deze camping het gehele jaar geopend is. En dus vlakbij de snelweg ligt. Ideaal !
Als ik het gesprek met de Nederlandse eigenaar gehad heb, ga ik op zoek naar een plekje. De kampeerplaatsen liggen leuk verspreid op verschillende hoogtes en als ik de camper te plek heb, zie ik opnieuw de besneeuwde bergtoppen van de Pyreneeën in te verte:
De eigenaar vertelde me net dat hij het in de winter veel van “doortrekkers” moet hebben, maar dat sommige mensen er een aantal nachten aan vast plakken. Kan ik begrijpen want het is een leuke camping ! Nog een paar foto’s van de camping zelf:
Wil je meer info, kijk dan even op: www.campingalbera.com.
Als ik de camper te plek heb, gaat bij mij het licht uit. Ik voel me lang niet fit en ik krijg niet echt veel meer uit handen. Ik mik een soepie in de pan en hang de rest van de avond voor de buis. Pffff.
Maandag 30 januari 2017.
Helaas … de nacht heeft me niet echt beter gedaan. Ik voel me behoorlijk grieperig …. eerst maar even een hete douche. Dat blijkt inderdaad heel eventjes te helpen, maar ik lijk steeds meer verkouden te worden. Voor vandaag heb ik een ritje van iets van 3 uur op het programma staan. En dus hijs ik me aan het eind van de ochtend in de benen en rijd even later de camping af.
Even later rijd ik parallel aan de snelweg, maar dan ineens krijg ik de oprit al in het vizier. En ik moet eigenlijk nog even tanken. Ik kwam zojuist wel een tankstation tegen, maar die zag ik te laat. In Figueras zijn er echter nog genoeg en dus gooi ik de tank vol. Kosten voor een litertje diesel hier € 1,169. Da’s weer wat goedkoper als in Frankrijk.
Even verder draai ik de snelweg op richting Barcelona. Onderweg heb ik totaal geen problemen. Er wordt nog wel eens ingebroken, dus wees gewaarschuwd als je – zeker in de buurt van Barcelona – op een parkeerplaats langs de snelweg staat. In 2007, 2008 en 2009 kreeg ik een paar keer “een grote oude auto” (BMW of Mercedes) naast me rijden en werd er in de camper gekeken. Daar had ik nu helemaal geen last van.
Het is op dit stuk trouwens enorm druk met vrachtwagens en – waarschijnlijk door de wind – moet ik op de middelste baan een paar keer uitwijken voor een zwabberende vrachtwagen. Even voor Barcelona moet ik voor de 1e keer tol betalen, slechts € 11,15. Da’s wel even wat anders als in Frankrijk, want de afgelopen 2 dagen heb ik toch zo’n € 110 moeten aftikken aan tol.
Bij Barcelona is het behoorlijk druk en dus even oppassen, maar even later heb ik Barcelona achter me gelaten en rijd ik richting Tarragona en daarna richting Valencia. Als ik vlakbij de afrit van L’Amettla de Mar ben, rijd ik nagenoeg in mn eentje op de snelweg:
Tegen 15.30 uur rijd ik mn eindbestemming voor vandaag: Camping L’Amettla op. Bij de receptie is niemand aanwezig, maar iemand van het onderhoud dirigeert me de camping op en geeft me aan dat de receptie om 16.30 uur open gaat. Heb ik even een uurtje om bij te komen, want ik ben nog lang niet fit.
Even na 16.30 uur ga ik richting receptie, maar de campingdirecteur blijkt niet aanwezig. Misschien morgenvroeg …. en dus spreken we af om het morgenvroeg om 10.00 uur weer te proberen. Eerlijk gezegd ben ik al lang blij dat ik nu geen gesprek hoef te voeren.
Camping L ‘Ametlla blijkt een grote camping welke direct aan zee ligt:
De camping beschikt over een flink aantal kampeerplaatsen, veel accommodaties:
en een mooi strand:
Wil je meer informatie over deze camping (ook ideaal als overnachtingscamping, want slechts 2km. van de snelweg) kijk dan even op: www.campingametlla.com.
Terug in de camper krijg ik weinig meer uit handen. Misschien dat een paar lekkere pannenkoeken me in een betere stemming kunnen brengen. Dat lukt slechts ten dele en na Masterchef en de afwas check ik mn mail nog even en houdt het dan voor gezien. Nog even de Blacklist kijken, met mn lieve vriendin bellen en dan vroeg op bed.
Dinsdag 31 januari 2017.
Vanmorgen heb ik om 10.00 uur afgesproken bij de receptie. Dan hoor ik ook of een afspraak vandaag nog lukt. Maar bij aankomst geeft de receptioniste al direct uitsluitsel, de eigenaar komt pas morgen laat in de middag op de camping. Dat betekent 2 dagen wachten en je zult het misschien niet geloven (ik ben in totaal immers 2,5 maand onderweg …) … maar zoveel ruimte heb ik niet.
En dus helpt de receptioniste me met de papieren, laat ik de brochure achter en ga ik het voorstel via de mail versturen. Terug bij de camper maak ik alles klaar voor vertrek en binnen een paar minuten ben ik vertrokken. Eindbestemming vandaag (denk ik .. hoop ik … want nog steeds niet fit) –> Vinaros, op zo’n 45 minuten rijden.
Ik neem even een stukje snelweg en pak bij Amposta de afslag. En daar gaat het mis. Mn navigatiesysteem probeert me de snelweg weer op te krijgen en dus ga ik op mn eigen gevoel af. Dat klopt meestal wel … maar nu even niet. Ik rijd deze prachtige brug (kleine Tower Bridge van Londen 🙂 ) :
over en kom ineens midden in het centrum. Oh jee … Dat is veelal niet aan te raden met een camper. Ik zie een iets bredere afslag en rijd richting de rand van dit stadje en zit even later weer op de goede weg. Aan het eind van de ochtend rol ik Camping Vinaros op en word vriendelijk ontvangen door de Belgische eigenaresse Nathalie.
Het gesprek “voelt direct goed”. Ze geeft aan dat ze het met de familie gaat overleggen. Of ik hier misschien wil overnachten ? Nou graag 🙂 Kan ik vandaag nog even wat verder uitzieken. Ik ga lopend de camping op om een plekje uit te zoeken, vind een mooie ruime plek en ga terug richting de receptie om de plaats door te geven. We spreken af om morgenvroeg om 9.00 uur weer om tafel te gaan.
Even later heb ik de camper te plek en ga ik eerst even een broodje eten. De rest van de middag ben ik grotendeels aan het werk, al komt het me allemaal niet even vlotjes uit de handen. Rond 17.30 uur ga ik met het eten aan de slag. Voor vandaag: aardappels, witlof met ham en kaas en een kaassoufle. Een klein uurtje later zit ik aan een – al zeg ik het zelf – heerlijke maaltijd. Daarna even Masterchef kijken.
Na de afwas kruip ik nog even achter de laptop en houdt het daarna voor gezien. Vanavond weer vroeg op bed 🙂 !
Woensdag 1 februari 2017.
Als ik vanmorgen wakker word, lijk ik me wel wat fitter te voelen. Als ik terug ben van het sanitairgebouw ga ik eerst even een broodje eten. Nog steeds met het elektrische kacheltje aan, al lijkt het langzaam maar zeker wat warmer te worden buiten. Tegen 9.00 uur loop ik richting de receptie. Nathalie kijkt me lachend aan en geeft aan dat ze de familie nog niet gesproken heeft. Waarschijnlijk vanmiddag om 16.00 uur. Of ik misschien nog een nacht kan blijven ?
Ik heb het gevoel dat er een contract aan zit te komen en dus besluit ik hier nog een nacht te blijven. Komt me eerlijk gezegd ook wel goed uit, want dan kan ik me wat beter voorbereiden op de komende tijd te bezoeken campings. Terug in de camper, kruip ik eerst een tijdje achter de laptop en begin later op de ochtend met het in kaart brengen van de te bezoeken campings. Voor mn opdrachtgever MOET ik in principe alleen de campings bezoeken die op dit moment adverteren. Daarnaast KAN en MAG ik potentiële campings bezoeken en daarbij heb ik de vrijheid te bepalen welke dat zijn.
Aangezien ik 15 maart in Lissabon moet zijn (om mn vriendin van het vliegveld te halen 🙂 ), probeer ik zoveel mogelijk de campings te bezoeken die op de route liggen en de meeste ken ik nog van mn eerdere bezoeken aan Spanje in de winter van 2007, 2008 en 2009. Wil je een terugblik, kijk dan even op: www.waarisdemol.nl/reis-spanje-portugal.
Na de lunch knapt het weer op en ga ik even wat foto’s van mn plekkie hier maken:
Zoals je ziet sta ik op een echt enorm grote plaats. Ik kan haast een rondje rijden op mn plek ha ha. Alle plaatsen zijn gescheiden door een heg en overal je mooie palmbomen en groeien de sinaasappels gewoon op de camping:
Camping Vinaros ligt op zo’n 800 meter van strand en zee en beschikt zelf over een fraai zwembad:
De camping lag in het verleden direct aan de N340, maar die is nu als een soort rondweg om Vinaros heengelegd. Camping Vinaros ligt dus aan de N340a. Nu zul je zeggen … ja, nou .. en ? Nou, dit maakt nogal een verschil. De N340 wordt ook door veel vrachtwagens gebruikt die de tol van de snelweg willen vermijden. Het scheelt nu dus enorm veel verkeerslawaai. Maar, geeft Nathalie later aan … het heeft ook z’n keerzijde. De N340 wordt ook door veel vakantieverkeer gebruikt en die rijden nu niet meer DIRECT langs de camping. Dat scheelt dus wat klanten, maar aan de andere kant blijven kampeerders nu langer om het er heerlijk rustig is :-).
Om 16.00 uur ga ik richting receptie, maar kan Nathalie niet vinden (bleek later in de bar te zijn …). En dus laat ik een briefje achter dat ik morgenvroeg om 9.00 uur terug kom.
Aan het eind van de middag ga ik weer met het eten aan de slag. Opnieuw gezond –> aardappels, wortels en een vegetarische groenteschnitzel. En opnieuw smaakt het heerlijk. De rest van de avond zit ik grotendeels voor de buis en bel ik natuurlijk nog even met mn vriendin.
Donderdag 2 februari 2017.
Vanmorgen ga ik opnieuw rond 9.00 uur richting de receptie en dit keer kan ik direct met Nathalie in gesprek. Alles is afgestemd en akkoord en dus loop ik even later met een mooi contract weer richting camper. Die staat al klaar voor vertrek, ik moet alleen de stroomkabel nog even opruimen en dan ga ik op pad.
Even later rijd ik de camping af. Eerlijk gezegd heb ik nog geen idee waar ik vandaag terecht kom. Ik zie wel. Eerste bestemming is in ieder geval Peniscola, wat iets verderop ligt. Via Benicarlo bereik ik verder Peniscola, wat omringd is met allemaal kleine campings. Die overigens ook allemaal behoorlijk vol staan. Mijn doel is Camping Eden, welke direct achter de boulevard ligt.
De manager heeft wel even tijd, maar maakt me direct duidelijk dat ze geen promotie nodig hebben. De camping is nagenoeg vol en dat is gezien de ligging niet verrassend. En dus ga ik weer gauw verder en draai weer de boulevard op. Echt mooi weer is het niet en het prachtig gelegen Castello de Papa Luna “is in nevelen gehuld”:
In de zomer ziet het er wel wat anders uit:
Ik rijd Peniscola uit en draai weer de N340 op. Volgende bestemming is Alcossebre, weer iets van 30 minuten rijden. In Alcossebre liggen 2 campings, maar ik besluit er eentje te bezoeken: Camping Playa Tropicana. Die ken ik nog van vroeger en dus weet ik dat dit een interessante camping is. Maar als ik bijna bij de camping ben is er een wegomlegging en word ik via allerlei kleine weggetjes achter de camping langs gevoerd.
En dan blijkt bij aankomst bij de receptie dat de eigenaren er niet zijn. En ook voorlopig niet komen. Dat is natuurlijk het risico als je geen afspraak maakt, maar ja … ik heb sowieso niet zoveel speling om een paar dagen te wachten. En dus laat ik de info achter en stuur ik later een voorstel.
Als ik de camping af rijd, pakt mn navigatie gelukkig een alternatieve route …. maar die is net breed genoeg voor mn camper en onderweg word ik een paar keer aangekeken van “wat doe jij hier met die camper”… ha ha. Maar even later draai ik gelukkig weer de N340 op. Via Torreblanca rijd ik door richting Ribera de Cabanes en Oropesa del Mar waar een behoorlijk aantal campings ligt. Dit wordt dus in ieder geval mn eindbestemming voor vandaag … ik weet alleen nog niet welke camping.
De 1e camping welke ik wil bezoeken is Camping Didota. En al direct bij de ingang “voelt het goed”:
Mn contactpersoon blijkt aanwezig en even later kunnen we in gesprek. Ze geeft aan dat ze mn voorstel zal bespreken met de eigenaren. Hier overnachten is geen probleem en in de regen vind ik een leuk plekje. Even later heb ik de camper te plek en ga ik eerst even eten. Door de regen heeft het weinig zin om een foto te maken, maar het ziet er ongeveer zo uit:
De camping ligt direct aan strand en zee, beschikt over goed sanitair en er worden op dit moment nieuwe bungalows gerealiseerd. Een aantal zijn al klaar en het ziet er leuk uit:
Terug in de camper kruip ik de rest van de middag achter de laptop. Aan het eind van de middag (net als ik met het eten wil beginnen) komt mn contactpersoon bij de camper. Of ik even tijd heb om naar de receptie te komen, want de eigenaar is gearriveerd. Nou ja zeg … wat attent !
En dus sta ik even later weer in de receptie. Een klein uurtje zijn alle vragen beantwoord en de contracten ingeleverd. Want .. ik heb zojuist goed zaken gedaan en daar ben ik blij mee, want dit is een leuke camping ! En per direct kun je hier terecht met je Best Deal Campingcard voor slechts € 15 inclusief stroom !
Terug in de camper ga ik direct met het eten aan de slag en kijk ik met een schuin oog naar Masterchef. De rest van de avond ben ik deels achter de laptop aan het werk en hang ik deels voor de buis.
Vrijdag 3 februari 2017.
Als ik vanmorgen om 7.40 uur richting het sanitairgebouw loop is het nog een beetje schemerig. Het lijkt erop dat het ’s avonds langer licht is, maar dat het ’s morgens nog wat donkerder is in vergelijking met Nederland. Zoals gezegd: het sanitair is hier goed voor mekaar en uit de grote douchekop komt een flinke bak heet water … heerlijk !
Even later stap ik weer fris en fruitig mn camper. Even alles wat opruimen en daarna even een broodje eten … met uiteraard een bakkie Senseo. En daarna antwark. Rond 9.45 uur heb ik de camper klaar voor vertrek en rijd ik van de plek. Ik groet de mensen bij de receptie nog even en rijd nog even naar een andere camping in Oropesa del Mar … maar dat is geen succes.
En dus rijd ik de boulevard op en draai om dit enorme kunstwerk heen:
Oropesa del Mar (waar je nu op uit kijkt) ligt aan de ene kant van het kunstwerk … De 3 campings van Torre la Sal liggen aan de andere kant van het kunstwerk. Ik besluit om eerst Torre la Sal II te gaan bezoeken (gek genoeg de 1e camping … Torre la Sal Ia is de 2e en Torre la Sal Maria de 3e). Bij de receptie blijkt de eigenaresse niet aanwezig, maar de vriendelijke campingdirectrice wil wel even bellen.
Even later vraagt ze of het goed is dat we maandagmorgen om 10.00 uur in gesprek gaan. Prima ! Hier het weekend overnachten is geen probleem en dus besluit ik om gelijk even een rondje over deze grote camping te maken. In totaal zijn er iets meer dan 600 plaatsen, maar echt veel plekken zijn er niet meer vrij. De campingdirectrice heeft plek 92 voor me in gedachten. Een enorme plaats en eigenlijk heb ik zoiets van ‘ach … waarom niet’.
Terug bij de receptie wordt alles geregeld en daar ben ik eigenlijk wel heel blij mee. Want het staat overal behoorlijk vol en ik denk dat het misschien vanmiddag (vanwege het begin van het weekend) nog wel wat drukker zal worden. Ik kruip weer in mn camper en rijd eerst even door om te kijken of ik op de andere 2 campings iemand te spreken kan krijgen.
Bij Camping Torre la Sal Ia blijkt eigenaar Manuel aanwezig. Achter de balie zit ook een Nederlandse vrouw en aan haar dialect te horen komt ze bij me uit de buurt. Nou … wel heel erg dicht uit de buurt. Ze komen niet alleen uit Meppel, ze wonen ook nog eens redelijk dicht bij ons. Heeel apart. Ze benadrukt nog eens dat deze Camping Torre la Sal de leukste van de 3 is … Manuel hoort het lachend aan. Hij lijkt inderdaad wat Nederlands te verstaan.
We nemen de papieren door en even later is alles geregeld. Camping Torre la Sal 1a beschikt trouwens over een mooie kampeerplaatsen, een zwembad wat in de winter overdekt wordt:
en ligt direct aan strand en zee:
Ik loop even terug richting camper, wissel de papieren om en ga naar Camping Torre la Sal Maria. Daar blijkt eigenaresse Maria (verrassend 🙂 ) aanwezig, maar ze moet zo weg en vraagt me of ik vanmiddag om half 6 wil terugkomen. Tuurlijk. En dus kruip ik weer in mn stalen ros en rijd ik de camper op Camping Torre la Sal II richting de vastgelegde plaats.
Omdat ik hier het hele weekend blijf, besteed ik meer dan gebruikelijk aandacht aan hoe ik de camper neer zet. Daarna gauw even een broodje eten, want inmiddels is het al behoorlijk laat. Na de lunch maak ik even een rondje over de camping. De foto’s zet ik morgen wel online … anders raak je echt helemaal in de war ha ha.
Terug in de camper de hoogste tijd voor een bakkie koffie en daarna achter de laptop. Ik heb de beschikking over 2 gratis WIFI codes en dat lijkt redelijk goed te werken. Tegen half 6 maak ik me op voor de wandeling naar Torre la Sal Maria. De afstand hier over de camping is groter dan dat van de uitgang naar de ingang van de andere camping 🙂
Daar wacht Maria me al op en we kunnen direct in gesprek. Maria is prettig verward en ik moet even goed de aandacht erbij houden om alles goed op papier te krijgen. Maar …. het lukt, de contracten worden verlengd en we maken daarna nog even een wandeling over de camping. Terecht wijst ze me er op dat deze camping er heel anders uit ziet als de grote Torre la Sal waar ik sta.
Op Camping Torre la Sal Maria zijn geen verharde paden en het geheel ziet er wat natuurlijker uit. Leuk ! Ook hier een overdekt zwembad, een typisch Spaanse entree:
en deze camping ligt direct naast Torre la Sal 1a ….. dus voor het strand … zie de foto hierboven. Ik loop terug naar mn camper en ga direct met het eten aan de slag. Nou ja … aan de slag. Gisteren heb ik al nasi gemaakt, dus vandaag nasi 2. Zo klaar …
Onder het eten even Masterchef kijken, daarna nog heel eventjes achter de laptop … maar het grootste gedeelte van de avond hang ik voor de buis. Het is genoeg geweest voor vandaag.