Zaterdag 4 maart 2017.
Als ik wakker word beukt de regen en de wind op de camper. Sjonge jonge wat een hondenweer. Ik geloof dat ik vandaag maar lekker binnen blijf. Geen probleem, want ik heb genoeg te doen. Maar eerst even weer een stukkie verslag bijwerken. Toen gisteren het zonnetje even scheen, heb ik vlug een paar foto’s genomen van mn plekkie hier:
De plekken zijn groot genoeg en er zijn zelfs dubbele kampeerplekken. Vanuit mn camper heb ik een mooi uitzicht over de omgeving en in de verte zie ik de zee:
Camping La Rosaleda ligt namelijk op slechts 1,8km. van prachtige zandstranden (echt heel mooi !) en op loopafstand van een aantal supermarkten. Het centrum van Conil de la Frontera ligt op ongeveer 2km. Onderstaande foto is volgens mij vanaf het ontstaan van de camping (ca. 17jr. oud) want toen was er nog niet veel begroeiing. Maar zo kun je de ligging mooi zien:
’s Avonds laat heb je een mooi zicht op de ondergaande zon (ik gisteravond ook):
Camping La Rosaleda beschikt over een gezellig restaurant, een bibliotheek, fitnessruimte, supermarkt, gratis WIFI en een mooi zwembad:
En inmiddels beschikt de camping ook maar liefst 70 bungalows, waarvan het luxe type op mijn site staat:
Halverwege de ochtend stop ik met het verslag (morgen weer verder) en ga ik met een aantal voorstellen aan de slag. Daar ben ik de rest van de ochtend wel zoet mee. Tussen de middag even een broodje eten en daarna verder met de campingadministratie en mailtjes.
Via mn vriendin en live-update op internet blijf ik op de hoogte van de ontwikkelingen bij het schaatsen. Want als ik de schotel nu omhoog zou doen, ben ik minstens een week zoet om m weer terug te vinden. Het waait keihard en de regen gaat horizontaal over de camping. Halverwege de middag wordt het droog en lijkt de wind wat af te nemen. Maar er zitten nog steeds sterke windvlagen bij en ik gok het er maar niet op.
Rond 18.00 uur ga ik met het eten aan de slag. Vandaag maar s even weer een wereldgerecht en ik ben in Spanje …. dus Paella ! De wind is gaan liggen en dus kan ik onder het eten mooi even Duits voetbal kijken. Daarna nog even achter de laptop en de rest van de avond voor de buis.
Zondag 5 maart 2017.
Sjonge jonge …. wat is het hier heerlijk rustig. Geen drukke weg en ondanks dat de camping behoorlijk vol staat … totaal geen lawaai. Maar ja … tis natuurlijk allemaal oude meuk ha ha. Ook vanochtend ga ik eerst even weer met mn verslag aan de gang, zodat ik helemaal bij ben.
Het weer is aardig. Het waait niet, het regent niet … maar de zon is nog niet te zien. De komende week ziet het er overigens prima uit, met eind volgende week zomerse temperaturen. Maar nog wel met koude nachten:
Later op de ochtend ga ik verder met mn administratie en mailtjes. Tussen de middag even een broodje eten en de rest van de middag kijk ik naar het schaatsen en zit ik achter de laptop. Ook bereid ik me vast voor om de komende dagen te bezoeken campings.
Na het eten even vlug afwassen en net op tijd zit ik voor de buis. Tja … het moet zo zijn zeker. De hele middag met het schaatsen had ik geen enkel probleem met de ontvangst, maar even voor 19.00 uur begint het beeld te haperen. Het is allemaal nog net te zien, maar wel irritant …. het geluid loopt wel door.
En dan krijg je dit: iemand schiet … het beeld stopt en je hoort … gooooal. Wat een prachtige goal. Als ik mazzel heb kan ik de misschien de herhaling nog zien ha ha. En het voetbal is nog niet afgelopen of het beeld is weer goed. Alsof iemand mij dwars probeert te zitten ha ha. Ook BZV kan ik zonder problemen zien. Daarna nog even bellen met Hennie … mn vriendin en nog even voor de buis.
Maandag 6 maart 2017.
Vanmorgen ga ik eerst weer even mn wc-cassette legen en de vuilnis wegbrengen. Daarna even douchen. Terug in de camper ga ik even ontbijten, uiteraard met een bakkie Senseo …. maar dan ineens …. rook, vuur en geknetter. Toch het snoer van de Senseo !
Ik trek m uit het stopcontact en op z’n Sie Es Aais kijk ik met een klein lampje wat het euvel is. Ik zie dat er een schuurtje in de kabel zit. Waarschijnlijk dubbel gegaan en bedrading tegen elkaar. Ik knip de kabel door, haal de bedrading los, snijd het zwartgeblakerde stuk eraf en zet ze afzonderlijk van elkaar met verbindingsblokjes vast. Daarna tape erom en yesssss …. hij doet het weer.
Maar even voorzichtig de komende tijd en niet in het stopcontact laten zitten 🙂 Na 1 bakkie moet ik er helaas vandoor, want ik heb voor vanmorgen nog 2 campings voor de boeg en de laatste ligt vlakbij Sevilla op zo’n 1,5 uur rijden. Binnen 10 minuten sta ik bij de poort, groet de mensen bij de receptie nog even en rijd noordwaarts richting Sevilla.
Onderweg neem ik de afslag bij El Puerto de Santa Maria en even later rijd ik Camping Playa las Dunas op. Een mooie camping, slechts gescheiden door een boulevard met een prachtig zandstrand. De receptioniste is heel vriendelijk, maar de manager is er niet. Komt ook niet vandaag. En dus laat ik de brochure achter en stuur later vandaag een voorstel.
Ik rijd de plaats weer uit, gooi de tank nog even vol en draai even later de snelweg op richting Sevilla. Rond 13.30 uur bereik ik – zeer waarschijnlijk – mn eindbestemming voor vandaag: Camping Villsom in Dos Hermanas aan de rand van Sevilla. Hier kwam ik in het verleden ook regelmatig en de camping is een ideale uitvalsbasis om de prachtige stad Sevilla te bezoeken.
Bij aankomst op de camping is de campingdirecteur aanwezig, maar in gesprek. Maar de receptioniste is de beroerdste niet en overlegt even. Of we misschien morgenvroeg in gesprek kunnen …. als ik hier wil overnachten tenminste ? Nou … vooruit dan maar 🙂 Op de camping is het even goed zoeken naar een plekje om de schotel tussen de palm en sinaasappelbomen door te krijgen, maar het lukt:
Het is even zoeken, maar ik sta rechtsachter … bijna met de voorkant (boven) van de camper tegen de sinaasappels. De camper linksvoor staat er deels onder en af en toe hoor je een sinaasappel op zn motorkap vallen ha ha. Op de foto hieronder ligt het zwembad van de camping links en aan het eind van dit pad ligt in de ingang, receptie, bar en minimarkt:
De camping ligt midden tussen drukke wegen, maar gek genoeg heb je daar niet veel last van. Op 1 van die wegen stopt de bus … en dan ben je in een poep en een scheet in Sevilla. Voor mijn bezoek aan Sevilla en het verslag daarover, klik maar even op –> SEVILLA.
Op Camping Villsom is gratis WIFI, maar het gaat mij niet snel genoeg en dus schakel ik over op mn eigen MIFI en dat bevalt tot dusver prima. De rest van de middag ben ik achter de laptop aan het werk en even voor 18.00 uur ga ik met het eten aan de slag. Voor vanavond: aardappels, bloemkool (met een sausje natuurlijk) en een schnitzel.
Ondertussen de finale van Masterchef Azië kijken en het zou zomaar eens kunnen dat dit de laatste keer is dat ik Nederlandse TV kan kijken. Want in Zuid en Zuid West Portugal is het waarschijnlijk even gebeurd met TV kijken. En morgenavond ga ik naar Isla Cristina wat vlak voor de Portugese grens ligt. Na het even afwassen, nog even achter de laptop, de Blacklist kijken en natuurlijk nog even bellen met mn vriendin.
Dinsdag 7 maart 2017.
Vanmorgen heb ik om 9.30 uur een afspraak met de campingdirecteur hier op Camping Villsom. En omdat Isla Cristina toch bijna 2 uur rijden is en ik onderweg bij Huelva ook nog een camping wil bezoeken, besluit ik om 9.10 uur de camper klaar voor vertrek te maken en deze mee te nemen richting de uitgang. Dan kan ik straks direct weg.
De campingdirecteur is mooi op tijd en we hebben een goed en leuk gesprek. We spreken af om eind volgende maand even contact te hebben en tevreden rijd ik even later de camping af. En al gauw zit ik op de snelweg. En dat is hier bij Sevilla even oppassen. Tenminste als je richting Huelva of Portugal gaat. Want dan moet je namelijk 2x linksaf slaan op de snelweg. De 1e keer voordat je deze brug op gaat:
Je zit dan op een snelweg op 3 rijbanen en moet binnen een paar kilometer moet je zorgen dat je op de linkerbaan komt … want alleen via de linkerbaan kom je op de brug. En die brug is ook al niet fijn. In totaal 5 rijstroken, waarbij de middelste een wisselstrook is. Zonder afscheiding … Gewoon even goed op de matrixborden letten. Maar echt flexibel zijn ze niet. ’s Morgens kan ik begrijp dat ze 3 banen richting Sevilla open doen, maar nu staan we richting Huelva bijna stil. Dus …
Een eindje verder een vreemd schouwspel. Naast de redelijk nieuwe snelweg (geen tol !) ligt nog een nieuw stuk snelweg klaar. Compleet met borden … maar inmiddels groeit het onkruid al bijna over het asfalt. Heel vreemd:
Even voorbij Huelva neem ik de afslag en rijd weer richting de kust. Via deze mooie brug (met een geweldig uitzicht):
… rijd ik richting het plaatsje Punta Umbria waar ik Camping Playa la Bota ga bezoeken. Een camping welke ik in 2007, 2008 en 2009 heb bezocht en ik ben hier altijd vriendelijk ontvangen. De entree van de camping (zeer fraai !):
toont niet helemaal hoe de rest van de camping is. Want er zijn veel seizoensplaatsen, maar achter op de camping zijn er geweldig mooie plaatsen ingelegd. In maart 2009 stond ik zo:
En dit jaar wordt er een nieuw buitenzwembad aangelegd. Bij aankomst heb ik geluk. De directrice is aanwezig en herkent me. Het Engels van zowel de directrice als de receptioniste is niet helemaal super, maar we komen eruit. In het Spaans hoor ik dat de eigenaresse tegen de receptioniste zegt dat ik hier wel mag overnachten … maar ik geef haar aan, dat dat deze keer niet nodig is. Direct zaken doe ik dus niet, maar ik heb er wel een goed gevoel bij.
Zo …. nu naar mn eindbestemming Isla Cristina. Mn navigatiesysteem wil me richting de snelweg hebben, maar daar heb ik geen zin in. Ook al is de laatste keer dat ik hier was …. al 8 jaar geleden, ik weet dat de route langs de kust zeer fraai is. En dus volg ik eerst de route richting het dorpje El Rompido. Onderweg staat Arcen ineens op de borden 🙂
(En Arcen betekent wegversmalling …). Het uitzicht over zee is zeer fraai en even later draai ik het dorpje El Rompido binnen. Hier zie je vooral (zeer) fraaie hotels en appartementencomplexen. Als je hier langs rijdt, waan ik me echt weer even op vakantie:
Helaas moet ik even het binnenland in, maar via Cartaya en Lepe kom ik bij Antilla weer bij zee en even later rijd ik Camping Giralda op. Bij de receptie tref ik Javi – de receptionist – en opnieuw word ik herkend. Sjonge jonge …. aan mn camper kan het niet liggen, want in 2009 had ik bijvoorbeeld de reclame nog niet op de achterkant.
Hij geeft aan dat de campingdirecteur in gesprek is, maar of het zo moet zijn komt deze net uit gesprek. Hij geeft aan dat het nu niet zo goed uit komt. Of we morgenvroeg om 9.00 uur in gesprek kunnen. Tuurlijk. Ik krijg een plattegrond mee van Javi. Hij geeft me aan dat er nieuwe kampeerplaatsen gerealiseerd zijn. Dus daar ga ik sowieso even kijken. Nou, het ligt zeer fraai …. maar vol in de zon. Geen probleem natuurlijk, de meeste mensen komen hier voor de zon. Maar ik niet en het is al weer behoorlijk warm.
Ik loop verder en vind even later een mooi plekje in de schaduw. En het lijkt erop dat de schotel net tussen de bomen door gaat. Maar als ik de camper op de blokken rijd en de tv aan doe …. geen beeld. Huh ? Ik check de richting van de schotel nog een keer goed. Of zou het hier misschien al gebeurd zijn met de ontvangst. Volgens de geleerden heb ik in Portugal geen ontvangst meer en ik sta nu zo’n beetje op de grens.
Ik besluit de camper een 1/2 meter naar voren te rijden en ja hoor. Ik heb weer beeld. Superrr. Eerst even eten en daarna ga ik me voorbereiden op Portugal. Daarna nog even mn mail checken en het is zo maar weer etenstijd. Onder het eten uiteraard even Masterchef kijken en later op de avond naar de Champions League. Nou ja kijken … ik zit achter de laptop te werken en de tv is achter me. Als het spannend wordt, draai ik me even om …
Woensdag 8 maart 2017.
Gistermiddag had ik al even een paar foto’s gemaakt van mn plekkie hier. Zoals je hieronder sta ik mooi in de schaduw:
Op de foto hieronder zie je de 1e rij (vooraan in de zon). Daar staan de vaste overwinteraars … de meeste al enkele maanden. En aan hun kleur te zien, is het mooi weer geweest 🙂
Camping Giralda beschikt over een mooi zwembad:
en over een gezellige bar (met gratis WIFI):
En dus hoop ik op een goed resultaat in het gesprek zo meteen. Ik meld me in de receptie en we kunnen gelijk in gesprek. Het gesprek is prima en eerlijk gezegd verwacht ik wel dat we tot zaken komen. Alleen nog niet direct …. geduld ….
Terug bij de camper is het mannetje van de stroom ook gearriveerd en dus hoef ik alleen de kabel nog maar binnen te halen. Want de rest heb ik zo straks al klaar voor vertrek gemaakt. Vertrek richting Portugal …
Via Isla Cristina rijd ik richting de snelweg. Voordat ik de grens over ga, wil ik nog even tanken. Want in Portugal is de benzine toch al gauw € 0,20 per liter duurder. In mn geheugen staat nog iets van “goedkoop tanken Ayamonte”, maar op de 1 of andere manier kom ik daar nu niet langs. Nieuwe weg ? Maar ik heb geluk, waar ik de snelweg opdraai is ook een tankstation (merk: Saras) en de diesel is daar zelfs nog goedkoper dan bij Isla Cristina. Dus als je richting Portugal gaat, dan weet je dat je vlak voor de grens aan de snelweg nog goedkoop kunt tanken 🙂
Even later bereik ik de grens. Ik heb het van te voren even goed bestudeerd hoe het zit met de tolbetaling in Portugal en naar mijn idee is Easy Toll het eenvoudigste. Je moet je dan registreren bij de grens (lang niet bij alle grensovergangen kan dit, maar hier wel) en deze registratie is 30 dagen geldig. Ik had van te voren de gedachte dat er wel een kantoortje of zo zou zijn … nou, niet dus. Alles gaat vol automatisch.
Via borden wordt duidelijk aangegeven waar je je moet registreren. Een camera zet je kenteken op de foto en als je je creditcard ingevoerd hebt, krijg je een uitdraai die je goed moet bewaren. Tip: check goed of je het kenteken juist is. Ik heb begrepen dat dat nog wel s fout gaat (auto bijv. schuin richting de camera geplaatst, kenteken vies …. en dus niet goed leesbaar) en dat je dan alsnog geconfronteerd wordt met boetes.
Op de tolwegen waar deze Easy Toll van toepassing is (o.a. rond de steden Lissabon en Porto … waar wij ook langs gaan) wordt de tol automatisch van je creditcard afgeschreven. Op de overige tolwegen waar geen Easy Toll aangegeven staat, moet je nog “gewoon” afrekenen.
Even verder neem ik de afslag naar Vila Real de Santo Antonio en ga op zoek naar het gasvulstation waar ik “vroeger” altijd mn gasflessen vulde. Ik vind de wasserette met daarachter het gasvulstation, maar helaas …. alleen Portugese flessen mogen nog maar gevuld worden. De (huidige) eigenaar geeft aan dat dat vroeger ook altijd al zo was, maar dat andere flessen stiekem gevuld werden. Nou ja … stiekem …. er stonden de hele dag campers bij de autowasplaats ..
Ik laat het voor wat het is …. heb ook nog wel genoeg gas en rijd door naar Municipal Campismo de Monte Gordo. Een heerlijke rommelige eenvoudige camping op een werkelijk schitterende locatie aan de rand van het plaatsje in een bos eb aan de boulevard met daarachter het strand. Hoeveel plaatsen de camping heeft ? niemand weet het. Misschien wel 1.000. Het sanitair is super eenvoudig, maar het kost geen dr … eh … weinig. En dus staat het behoorlijk vol met Nederlanders.
De manager wordt opgetrommeld en die herkent me zelfs van 8 jaar terug. We hebben een kort gesprek en de rest gaat via de mail. En dus ga ik door richting Faro. De volgende camping op mn pad is Camping Ria Formosa, een redelijk nieuwe camping vlakbij het prachtige stadje Tavira. Op 4 maart 2007 heb ik dit stadje op de scooter bezocht en het is echt even de moeite waard. Het stadje beschikt over iets van 6.500 inwoners en over maar liefst 34 !!! kerken en daarnaast ook nog eens 6 kloosters.
Op Camping Ria Formosa word ik vriendelijk verwelkomd en ook hier worden de eigenaren opgetrommeld. Het is wel duidelijk dat ik in Portugal ben, want in Spanje gebeurt dit nagenoeg niet. Ik maak even een rondje over de camping en zie dat het ook hier behoorlijk vol staat. Camping Ria Formosa beschikt over een fraai zwembad:
en ligt vlakbij prachtige stranden:
Terug bij de receptie zitten de eigenaren al klaar. Ook dat komt in Spanje bijna niet voor. Daar is het eigenlijk altijd andersom. Het gesprek is prima en we komen een mooi contract overeen. Tevreden loop ik terug richting de camper waar de temperatuur inmiddels flink is opgelopen.
Ik heb voor vandaag nog 2 campings op het programma staan, maar besluit onderweg eentje te schrappen. En dus rijd ik door naar mn eindbestemming van vandaag: Camping Olhao. Ook deze camping herinner ik mij als een enorme rommelcamping (dat is positief bedoeld hoor 🙂 waarbij ik “vroeger” steeds zeer vriendelijk werd ontvangen. En dat is nu niet anders. Van de vriendelijke receptioniste krijg ik te horen dat de campingdirectrice over ca. 1 uur arriveert.
Hier overnachten is geen probleem en ik krijg het verzoek om “even” lopend de camping op te gaan om een plekje te zoeken. Nou … ik ben volgens mij onderweg wel een paar liter vocht verloren. Het is echt heel erg warm en het vinden van een goede plek is behoorlijk lastig. Ik zei net “enorme rommelcamping” en dat komt omdat ze hier geen genummerde plaatsen hebben. In het midden van de camping liggen wat kleinere plaatsen, maar die liggen onder de bomen en daar is het behoorlijk krap.
Zelfs voor mijn camper al en er staan hier toch een paar grote jongens …. echt niet normaal. Vooral Engelsen en veel Zweden. En die staan dus allemaal langs de paden. Daar is ook gewoon plek voor hoor. En er staan ook bijvoorbeeld stroomkastjes. Geen idee hoe het er hier in de zomer uit ziet, maar voor nu is het een gezellige boel. Ik vind een leuk plekje en ga terug richting de receptie. Als ik in de hitte terug loop bedenk ik me eigenlijk waarom ze willen weten waar je staat. Er is immers geen nummer … reserveren lijkt me dan ook niet te kunnen.
Maar goed, ik meld bij de receptie waar ik ongeveer sta, rijd met de camper de camping op en even later heb ik de camper onder de bomen staan en de schotel komt net onder de takken door. Als ik de stroom wil aansluiten, blijkt dit niet te werken …. en dus ga ik op zoek naar een andere stroomkast. Maar binnen een poep en een scheet heb ik zowel mn Duitse als mn Engelse buurman bij me staan. De Engelse buurman “hey man … i am Malcolm” heeft al een schroevendraaier bij zich. Draait de stroomkast open, zet de schakelaar weer terug en yes … stroom.
Ook nu ga ik eerst even eten en kruip daarna achter de laptop. Maar echt vlotten wil het niet. De gratis WIFI hier op de camping reikt niet waar ik nu sta en mn eigen MIFI heeft echt net 3G. Maar sommige websites werken daardoor gewoonweg niet en ook mn mail loopt regelmatig vast. Als dit maar niet in heel Portugal zo is (ik ben er bang voor …). Later hoor ik bij de receptie dat er binnenkort een nieuw beter en sneller WIFI systeem aangelegd zal worden. Super !
Oh ja … het gesprek met de campingdirectrice is prima, maar ook hier zal ik geduld moeten hebben voor het definitieve antwoord. Een ding is zeker, ik heb voor vandaag wel weer genoeg beweging gehad. Zo maar even een biertje bij de pannenkoeken ha ha. Onder het eten uiteraard even weer Masterchef kijken want ja …. inderdaad … de tv doet het nog steeds. Later op de avond zie ik FC Barcelona in een enorme thriller winnen. Poeh !
Donderdag 9 maart 2017.
Vandaag heb ik mn eerste gesprek pas om 15.00 uur (in Albufeira) en eigenlijk heb ik daar nu al spijt van. Want als dat uitloopt kan ik daarna bijna geen andere campings meer bezoeken. En ik zit hier nog steeds met het uur tijdsverschil te harken. Het is hier namelijk een uur vroeger en Masterchef begint dan bijvoorbeeld al om half 6 🙂 De tijd op mn telefoon heb ik aangepast, de tijd op mn display in de camper heb ik maar gewoon op de Nederlandse tijd laten staan.
De rest van de morgen ben ik achter de laptop aan het werk en ga ik natuurlijk ook even foto’s maken van mn plekkie hier:
Rechts van mij staat een Engels stel met een enorme (Amerikaanse) camper. Malcolm vertelde mij dat ze in het verleden heel veel gereisd hebben en dat ze op een goede dag op deze camping beland zijn …. en ze zijn eigenlijk nooit weer vertrokken. In de zomer gaan ze altijd een paar maanden terug naar Engeland, maar ze staan hier nu al vanaf de 2e week september …
Ik sta vlakbij een klein sanitairgebouwtje. Dat kan al gauw, want de camping beschikt over iets van 9 – 10 sanitairgebouwen. Welke allemaal zeer goed onderhouden worden:
Camping Olhao beschikt verder over zeer veel voorzieningen. Er is een mooi zwembadcomplex, tennisbanen, voetbalveld, gratis WIFI, supermarkt, een gezellig restaurant en de camping ligt op fietsafstand van het leuke authentieke centrum van Olhao. Langs de camping loopt een spoor, maar daar heb je nagenoeg geen last van. Een paar keer per dag gaat er een soort van sneltram langs en die hoor je bijna niet.
Na de lunch maak ik de camper klaar voor vertrek, loos nog even wat water bij de camperserviceplaats, groet de mensen bij de receptie en via de N125 rijd ik richting Faro. Bij Olhao is het nog even schrikken. Ik hoor een sirene, maar zie niet waar het vandaan komt. Voor mij rijd een bus en als die ineens een inham induikt zie ik ineens een ambulance met een rot gang op me af komen. Ik kan nog net achter de bus wegduiken, maar schrok me het apezuur.
Bij Faro pak ik de rondweg en draai even later de nieuwe N125 op richting Albufeira. Helaas is deze nog niet helemaal klaar en op meerdere plekken moet ik voor werkzaamheden stoppen. Ik kom dan ook te laat op mn afspraak. Geen goed begin. Maar het gesprek wat ik op Albufeira Camping heb is prima. Wordt vervolgd.
Ik kruip weer in mn camper en zet de airco aan … want het is al weer iets van 25 graden buiten en bijna 30 in de camper. Ik rijd verder richting Armacao de Pera, waar ik nog 2 campings wil bezoeken. Bij de 1e tref ik de juiste persoon niet en dus rijd ik door naar Camping Armacao de Pera. Daar word ik weer s herkend …. ik heb toch echt een verpletterende indruk gemaakt 8 – 9 jaar geleden ha ha. De receptioniste belt de manager van de camping en die geeft aan later te komen. Ik mag hier overnachten en ik word gebeld zodra de manager er is.
En dus heb ik de camper even later te plek. Opnieuw een plekje in de schaduw, want het is nog steeds behoorlijk warm. Daarna even een bakkie koffie en vlak daarna kan ik met het eten aan de slag. Ik word niet gebeld, maar even later staat de manager bij mn camper. Hij geeft aan dat de marketingmanager eigenlijk de aangewezen persoon is en die komt of vanavond of morgenvroeg. Ik word weer gebeld. Eerlijk gezegd heb ik mn twijfels erbij, maar goed … ik doe er nu toch niets aan.
Als ik het eten bijna klaar heb, hoor ik achter de camper “dat is toch die Mol of niet ?”. Even later heb ik een stel uit Hengelo naast de camper staan die ik in 2008 en 2009 ontmoet heb. “ja, het is m”…. In 2009 stond ik hier op de camping bij hun op het veld en zijn we ’s avonds nog het centrum van Albufeira in geweest. Het lijkt wel eeuwen geleden. We kletsen even bij en ondertussen verbrandt mij het eten bijna ha ha.
Als ze zijn vertrokken blijkt mn nasi 1 het te hebben overleefd en even later zit ik met het bord op schoot naar Masterchef te kijken. En ja inderdaad … de tv doet het nog steeds. Ik denk ook dat ik de nodige portie geluk aan mn zijde heb. Tis werkelijk schitterend mooi weer en ik heb me laten vertellen dat als het regent of begint te waaien …. dat het dan toch echt gebeurd is met het signaal.
Vrijdag 10 maart 2017.
Vannacht heb ik heerlijk rustig geslapen en ondanks de warmte overdag, koelt het ’s nachts lekker af. Het lijkt Noorwegen wel 🙂 Ook de camping hier lijkt Noorwegen wel, geen genummerde plaatsen en er heerst een ongedwongen sfeer. Het sanitair is overigens wel wat minder dan bij de gemiddelde Noorse camping. Maar toen ik me ging douchen vanmorgen was het water heerlijk warm.
Ik had trouwens vanmorgen nog een “oh ja momentje” … want toen ik me in 2008 – 2009 hier ging douchen, had ik koud water. Uiteindelijk andere douche opgezocht …. weer koud water. Toen ik er zo’n beetje de brui aan wilde geven, vroeg iemand mij of ik wel op de knop gedrukt had. Knop ? Welke knop ? Nou … de douches zijn genummerd en in de gang (aan het eind van de gang 🙂 ) hangt een paneel met genummerde knoppen. Als je in douche 4 warm water wilt hebben, moet je eerst op knop 4 drukken en dan heb je 7 minuten warm water. Maar goed … dat wist ik nog en zoals gezegd, ik heb me heerlijk gedoucht !
Terug bij de camper ga ik even een paar foto’s maken van mn plekkie hier. Gisteren stond ik dus nog in de schaduw, nu brandt het zonnetje er al weer flink op:
Op de camping staan veel Engelsen, Nederlanders, Duitsers, Fransen en Denen. En zoals gezegd …. geen vaste plekken, dus her en der verspreid:
Camping Armacao de Pera (op het kaartje hieronder rechtsboven rood omcirkeld) ligt vlakbij de gelijknamige badplaats en prachtige stranden. Iets verderop ligt de Nossa Senhora da Rocha, kijk:
De Nossa Senhora da Rocha is een klein kapelletje op een rots. Vlakbij de rots (rood omcirkeld links op de foto) is een grasveldje en toen ik hier in 2005 in een toen gehuurde camper voor het eerst kwam, heb ik daar een dag of 4 gestaan. Echt een geweldige plek !
Ook op 5 maart 2007 heb ik nog op het grasveldje (achter een restaurant) gestaan. Op de foto hieronder staat de camper rechts op het veld:
Via een trappetje kun je naar beneden naar het strand lopen. Echt geweldig ! En dit is de Nossa Senhora da Rocha:
Op 18 maart 2008 bezoek ik deze plek opnieuw en onderweg heb ik er al niet zo’n goed gevoel bij. En inderdaad … het grasveld is met paaltjes en kettingen afgesloten en via grote borden wordt aangegeven dat je hier niet meer mag overnachten. Ik heb toen de camper even op een parkeerplaats gezet en ben naar het kapelletje gelopen. En vanaf daar zag ik dat op een ander plateau wat campers stonden. Ik heb mn camper er toen bijgezet en ben wat foto’s gaan nemen. Links op de foto staat de camper:
Ook een heerlijke plek, maar wel met een flinke afgrond direct achter de camper. En toen het ’s nachts verschrikkelijk begon te regenen, lag ik niet echt lekker meer. Zeker niet toen ik de screens voor open deed en ik een soort van geultje onder mn camper zag ontstaan. Ik heb toen midden in de nacht alles opgepakt en ben naar een parkeerterrein bij een appartementencomplex gereden en de volgende ochtend vroeg vertrokken 🙂
In 2009 heb ik de plaats nog wel bezocht, maar er niet meer overnacht. Waarom dit hele verhaal ? Omdat het stel uit Hengelo gisteren vertelde dat er deze winter bij een zware storm een groot gedeelte van de rotsen in de zee zijn verdwenen…. dus …
Dit keer bezoek ik de Nossa Senhora da Rocha niet, maar ik wil er nog wel een keer gaan kijken. Misschien volgend jaar.
Rond 9.30 uur rijd ik richting de receptie van Camping Armacao de Pera. De marketingmanager blijkt niet aanwezig … daar was ik al bang voor. En komt ook niet binnen een uur. En dus rijd ik door naar Camping Canelas, maar ook daar is de eigenaar niet aanwezig. En dus ga ik verder, want ik heb mn tijd wel nodig. Volgende bestemming: Camping Alvor bij Portimao.
Ik draai weer de N125 op en bereik even later de imponerende brug bij Portimao:
Links op de foto zie je de stad liggen. Maar ik laat Portimao ook gewoon links liggen en neem iets voorbij de stad de afslag naar het kustplaatsje Alvor. Iets voor het dorp ligt Camping Alvor en ik meld me bij de receptie. Ik vraag naar mn contactpersoon, maar die blijkt niet aanwezig. “Die is op onze andere camping” … zegt de receptioniste. En laat die andere camping nou toevallig mn volgende bestemming zijn. Helemaal goed !
Mn eindbestemming voor vandaag is Yelloh! Village Turiscampo iets voorbij Lagos. Maar eerst ga ik nog iets verder, want de volgende camping ligt bij Budens en veel verder de zuidwesthoek van de Algarve kun je niet. Ik vervolg mn rit over de N125 en zie even voor Lagos een eindeloze “witte vlek”. Als ik dichterbij ben zie ik dat er op een veld werkelijk honderden campers staan. Echt niet te geloven.
Ik neem de rondweg van Lagos en eigenlijk is dat wel jammer, want Lagos is een prachtig stadje. Op 8 maart 2007 heb ik het centrum van Lagos en de prachtige omgeving voor het laatste bezocht. Voor het verslag, klik maar even op deze link –> LAGOS.
Na een eindeloos aantal rotondes neem ik de 43ste (…) rotonde de afslag en parkeer de camper bij de ingang van de nieuwe camping Salema Eco Camp – Surf & Nature. Deze camping is vorig jaar geopend en was eerder bekend onder de naam Quinta dos Carricos (Ned. eigenaren). Maar de camping is verkocht en de nieuwe eigenaren hebben grootse plannen.
Bij de receptie komt de eigenaar naar me toe en hij wil me wel even een rondleiding geven. Ik maak me op voor een wandeling, maar tot mn verbazing stappen we in de auto. En dat blijkt geen overbodige luxe, want het is echt een enorm uitgestrekte camping. Er zijn verschillende plateaus en op het bovenstaande plateau heb je een mooi uitzicht over de zee. Er zijn nieuwe mobilhomes geplaatst en er is een speciaal naturistengedeelte.
Terug bij de ingang zetten we het gesprek voort in de bar en ik krijg een werkelijk enorme cappuccino voorgezet. Krijg ik die nog op vanmorgen ? Het gesprek met de eigenaar verloopt prima, hij moet het nog even afstemmen … maar ik heb wel het idee dat we tot overeenstemming komen. Tevreden loop ik terug naar de camper, zet opnieuw de airco en rijd weer terug richting Lagos.
Vlakbij het plaatsje Espiche (zo’n 6km. van Lagos) ligt Yelloh! Village Turiscampo, naar mijn mening de mooiste camping van Portugal. Bij aankomst is de eigenaresse in gesprek en de receptioniste helpt me met de informatie. En net als mn laatste vraag beantwoord is, komt de eigenaresse naar me toe. Ze is druk en vraagt of ik hier wil blijven, zodat we morgen aan het eind van de middag in gesprek kunnen. Nou … vooruit dan maar 🙂
Het kost me even wat moeite (camping staat behoorlijk vol en ik wil natuurlijk graag vrij zicht voor de schotel …. als de tv het hier tenminste nog doet. Ik meld bij de receptie welke plek ik uitgekozen heb en als ik de camper net op de plek heb staan, komt ook het stroommannetje al opdagen. Superrr.
Gek genoeg heb ik nu even geen zin in koffie (ik heb wel genoeg gehad voor vandaag na die cappuccino van daarnet) en ga eerst even een broodje eten. En daarna kruip ik achter de laptop. Maar opnieuw is mn verbinding erg traag. Het lukt allemaal net en die irritatie wil ik niet het hele weekend. Ik heb voor bij de receptie gezien dat de WIFI op de camping slechts € 2 per dag kost en eenmaal terug in de camper blijkt dat minstens een keer zo snel te werken. Helemaal goed.
Tegen 17.30 uur (Portugese tijd) zet ik het eten op en doe de tv aan. Ik heb inmiddels al gezien dat ie nog steeds werkt. Toch wel apart. Maar een Nederlander hier op de camping vertelde me vanmiddag dat als het geen rustig weer is (wind of regen), dat je dan geen ontvangst meer heb. Maar vanavond is het heerlijk rustig en ook later op de avond kan ik naar de Voice Kids en voetbal kijken. Ik blijf hier trouwens het weekend. Maandag en dinsdag ga ik in de Alentejo nog campings bezoeken en dan woensdag naar Lissabon. Want daar landt aan het begin van de middag mn vriendin 🙂