Periode zaterdag 3 maart – vrijdag 9 maart 2018. Deze week reizen we door de regio Andalusie en bezoek ik campings bij Marbella, Ronda, Tarifa, Conil de la Frontera en El Puerto de Santa Maria.
Zaterdag 3 maart 2018.
En vanmorgen is het droog. Eindelijk …. Hoezo de aarde warmt op. We zijn hier aan Costa del Sol … hoezo Sol ? Geen Sol te zien :-). Zoals gezegd, vandaag gaan we naar Marbella. Onderweg willen we nog even boodschappen doen en moet ik nog even een korte stop maken bij een camping in Almayate. En dus rijden we al op tijd van de camping.
Mn navigatiesysteem wil me over de snelweg hebben, maar de route langs de kust hier is zeer fraai en dus rijden we richting de N340. Direct in Torrox Costa vinden we een Lidl en slaan we even flink wat boodschappen in. Als we alles “aan boord” hebben, draaien we de N340 op en rijden we richting Torre del Mar en Almayate.
Daar maak ik een korte stop bij Naturist Camping Almanat, want de eigenaar is helaas niet aanwezig. Terug op de N340 rijden we richting Malaga en pakken iets verder de snelweg om Malaga heen. De vorige keer reed ik – iets voorbij Malaga – verkeerd. Reden: de snelweg heet AP7 en de snelweg langs de kust heet eerst A7 en gaat vervolgens over in de N340. De vorige keer volgde ik de AP7 en kwam toen midden in Marbella uit. Dit keer gaat het prima en als we Fuengirola gepasseerd zijn nemen we even later de afslag naar Camping Cabopino.
Bij de receptie word ik vriendelijk te woord gestaan. We krijgen aangegeven welke plaatsen er nog vrij zijn, maar we willen natuurlijk graag een “open” plek (niet onder de bomen). Die vinden we uiteindelijk. Wel gereserveerd vanaf maandag 5 maart, maar dan moeten we toch ook weer verder. Mn contactpersoon is er maandag en waarschijnlijk kunnen we maandagochtend in gesprek.
Camping Cabopino is een redelijk grote camping, maar ondanks dat staat het behoorlijk vol. Ik zal morgen (beter weer) wel even een foto van ons plekkie maken. Camping Cabopino beschikt over een mooi zwembad:
diverse accommodaties, waaronder deze fraaie mobilhomes:
en ligt op loopafstand van het strand:
Als we de camper te plek hebben, gaan we eerst even een broodje eten en ondertussen nog een stukkie schaatsen (WK sprint) kijken. Daarna gaat het helaas weer regenen en is het gedaan met het beeld. Tijd om weer aan het werk te gaan. De rest van de middag ben ik achter de laptop aan het werk. Na het eten is het even droog en maken we nog even een rondje over de camping. Maar daarna regent het weer flink en dus geen tv. Nou ja, Astra 1 doet het wel en dus kan ik heel laat op de avond nog wel Studio Sport (goed zo SCH !!) kijken via BVN.
Zondag 4 maart 2018.
Als we wakker worden regent het weer. Sjonge jonge … Maar voor vandaag is er mooi weer voorspeld. En inderdaad, even na 9.00 uur is het droog en lijkt het zonnetje er al een beetje door te komen. Terwijl ik met het verslag bezig ben, kijk ik met een schuin oog naar het schaatsen.
Vandaag blijven we dus hier. In principe zouden we morgen graag naar Ronda willen, maar daar is het niet alleen koud (overdag 7 graden), maar regent het ook flink … morgen en dinsdag. We beslissen morgenvroeg wat we doen. Vanmorgen ga ik eerst met mn administratie aan de slag. En uiteraard mn verslag weer een stukkie bijwerken.
In de loop van de ochtend knapt het weer steeds verder op en kunnen we zelfs tussen de middag even buiten een broodje eten:
Zoals gisteren al aangegeven staan we op een heerlijk plekje (C18) op Camping Cabopino. Op de camping zijn een aantal schaduwplaatsen en een flink aantal zonnige plaatsen. Maar ja … die zijn natuurlijk in trek en dus veelal bezet:
Vanaf morgen is de plaats waar wij staan al weer gereserveerd. We moeten dus wel verder 🙂 Na de lunch besluiten we om gelijk maar even een wandeling te maken richting het strand (vanaf de ingang van de camping ca. 5 – 10 minuten lopen). Ingang van de camping:
Bij het strand aangekomen blijkt het flink te waaien en dus is het er gigadruk met kitesurfers:
Die soms hoog door de lucht vliegen:
Een mooi gezicht ! We lopen langs het strand:
en komen even later bij de haven van Puerto de Cabopino:
dit bootje is trouwens te koop:
Even verder vinden we een leuk strandpaviljoen:
Waar we uiteraard even – uit de wind – een cappuccino scoren. En dan met dit uitzicht:
Heerlijk ! FF genieten totdat er een flinke wolk voor de zon komt. Tijd om “naar huis te gaan”. Bij de camper aangekomen is het nog steeds heerlijk weer, dus besluiten we het er nog even van te nemen. Rond 16.30 uur houden we het voor gezien en ga ik nog even aan het werk. Met name de komende week te bezoeken campings voorbereiden. Daarna even eten, afwassen en yesss … de tv doet het nog. Want het is nog steeds mooi weer. Ook 1 CSI NY lukt nog, maar om 21.00 uur is het gedaan met de pret. Het begint keihard te regenen en te onweren en dus schakelen we over naar een potje yathzee ….
Maandag 5 maart 2018.
We hebben weer prima geslapen, maar als we wakker worden en ik richting het sanitairgebouw (wat hebben ze toch fijn sanitair hier !!) loop, regent het weer. Ook nu zal het – volgens de weersvoorspelling – in de loop van de dag weer omslaan naar mooi weer. Maar het is nog steeds twijfelachtig of dat ook geldt voor Ronda. We weten dus nog niet of we vandaag naar Ronda (waar het koud is en regent) of naar Tarifa (waar het regent en hard waait) gaan.
Maar eerst heb ik hier op Camping Cabopino nog een gesprek. Althans … dat is de bedoeling … En het gaat goed 🙂 Om 10.00 uur zit ik in gesprek met de eigenaresse en de marketingmanager van Camping Cabopino. De eigenaren hebben 4 campings in hun bezit en uiteindelijk gaan we voor 3 campings promotie regelen. Superrrr.
Tevreden loop ik terug naar de camper. Daar drinken we nog even samen een bakkie koffie, checken nog 1x het weer en besluiten nu toch maar naar Ronda te gaan. We legen de vuilwatertank nog even en draaien even later de N340 op. Iets verder bezoek ik nog een andere camping, maar daar tref ik mn contactpersoon niet. En dus rijden we door naar Ronda. Een prachtige route en rond 13.30 uur rijden we Camping El Sur op. De receptioniste helpt me met het updaten van de gegevens en geeft aan dat een gesprek met de eigenaar later mogelijk is (update: morgenvroeg 10.00 uur). En dus gaan we op zoek naar een plekje en gaan eerst even een broodje eten.
Vervolgens check ik nog even mn mail en daarna lopen we richting het centrum van Ronda. Het oude centrum van Ronda ligt ongeveer op 1,3km. de brug (Puente Nuevo) op bijna 3km. Een leuke wandeling, maar echt warm is het niet. Maar als we het oude centrum binnenlopen, schijnt het zonnetje en is het heerlijk weer:
Via dit parkje:
steken we over en even later bereiken we de Puente Nuevo:
precies 10 jaar geleden ben ik ook in Ronda geweest en toen maakte ik deze foto:
dit keer gaan we niet helemaal naar beneden (vanwege het weer …), maar vanaf de brug is het uitzicht net zo spectaculair:
we lopen langs de enorme afgrond richting de stierenarena:
welke we uiteraard NIET gaan bezoeken en lopen daarna de stad in. Daar komen we nog deze prachtige Iglesia del Socorro tegen:
en gaan daarna even uitrusten in een klein restaurantje. Net op tijd, want het begint te regenen. Als de bui (en de cappuccino + wat lekkers) voorbij is, lopen we weer terug richting de Puente Nuevo:
en via een omweggetje langs dit prachtige gebouw met sinaasappelbomen voor de deur:
komen we weer terug bij de camping. Ook nu weer net op tijd, want we zijn nog maar net binnen of het begint me toch te regenen. Echt niet normaal. Het is inmiddels al half 6, dus ik begin gelijk met het eten en even later zitten we aan een heeeeerlijke maaltijd 🙂 Geen tv dit keer, want daarvoor is het te slecht weer.
Na de afwas ga ik nog een tijdje aan het werk en de rest van de avond doen we nog een spelletje … enne, het regent nog steeds.
Dinsdag 6 maart 2018.
Volgens mij word ik wakker omdat het NIET regent … huh ? heeel apart. Terwijl Hennie de camper weer een beetje leefbaar maakt, ga ik voor een warme douche richting het sanitairgebouw. En da’s wel nodig want Camping El Sur in Ronda ligt op iets van 800 meter en het koelt ’s nachts behoorlijk af. Het sanitair is trouwens prima voor mekaar en onlangs volledig vernieuwd. Naast het sanitairgebouw is een enorme camperserviceplaats gerealiseerd. Sjonge jonge, zo groot heb ik ze nog niet vaak gezien:
Dit is trouwens ons plekkie hier:
In dit gebouw is de receptie en een kleine supermarkt gevestigd:
Verder is er een restaurant op de camping, is er gratis WIFI en zijn deze knusse bungalows te huur:
Na het ontbijt, ga ik nog even achter de laptop aan het werk en tegen 10.00 uur ga ik naar de receptie voor het gesprek met de eigenaar. Dat verloopt prima en met een mooi contract loop ik weer terug richting camper. Daar drinken we nog een bakkie leut en vervolgens maken we de camper klaar voor vertrek richting Tarifa.
Om 11.00 uur rijden we van de camping, gooien in Ronda de tank nog even vol en nemen de A369 richting Algeciras. Een prachtige route, al helpt het weer niet echt mee. We rijden door de bergen langs heerlijke witte dorpjes en het is maar goed dat we nog even getankt hebben, want het 1e uur komen we geen tankstation tegen. Na Los Angeles (grapsig, gisteren liepen we langs de Iglesia San Francisco / Sint Franciscus) nemen we de A405 en rijden we weer langzaam richting de kust:
Bij San Roque draaien we weer de A7 op en zien we in de verte de rots van Gibraltar (op bovenstaand kaartje rechts van Algeciras). Even na 13.00 uur zien we in de verte de stranden van Tarifa liggen en rijden we even later Camping Rio Jara op. Helaas, mn contactpersoon is niet aanwezig, maar overnachten is geen probleem en dus hebben we even later de camper te plek. Niet op de plek (met zicht in de verte op Marokko) waar ik vorig jaar stond:
want het heeft hier verschrikkelijk hard geregend en terwijl we een plekje zoeken zien we al 2 campers vast zitten.
Zo, nu eerst even lunchen en met de nodige moeite hijs ik mezelf achter de laptop en ga de rest van de middag aan het werk. Morgenvroeg wordt er mooi weer voorspeld en hopen we even naar het strand te kunnen 🙂 Aan het eind van de middag gaat Hennie met het eten aan de slag en ga ik mn verslag nog even bijwerken.
Na het eten lopen we nog even naar het strand, maar door het hoge water kun je niet “droog over komen”. De brug is niet lang genoeg …. maar dat zal ik morgenvroeg wel even op de foto zetten.
Woensdag 7 maart 2018.
Gisteravond heeft het weer gigantisch hard geregend en gewaaid en vanmorgen worden we al vroeg wakker van slippende campers die richting de veerboot (ri Marokko) gaan. Want vanuit Tarifa kun je ook oversteken (naast Algeciras) naar Marokko. Na het ontbijt ga ik eerst even mn mail checken en daarna maken we een wandeling naar het strand. Via dit poortje:
loop je richting het strand …. en Afrika (Marokko) ligt maar 15km. verderop:
en vandaag (bij helder weer) kun je de bergen en de stadjes goed zien liggen. Leuk. Zoals gezegd hebben ze hier afgelopen weekend heel hoog water gehad en aan het eind van het bruggetje:
kun je normaal gesproken het strand op. Maar daar staat nu ook water. Terwijl we staan te kijken komt er een man met 2 paarden over het strand aan. Leuk gezicht:
We lopen weer terug naar ons plekje:
En zoals je ziet is het eindelijk weer eens mooi weer. Nog 1 foto dan van deze heerlijke kneuterige camping (Camping Rio Jara in Tarifa):
Ik kom hier al jaren en op de 1 of andere manier voel ik me hier op mn gemak. De locatie is geweldig, de mensen zijn vriendelijk, alleen het sanitair is een beetje basic. Maar ja, je kunt niet alles hebben 🙂
Terug in de camper kruip ik nog even achter de laptop en daarna maken we de camper klaar voor vertrek. Niet voor een lange rit, want waarschijnlijk komen we een eindje verderop (ik moet in Tarifa nog 3 campings bezoeken) terecht.
We rijden de camping af en rijden een paar kilometer verderop Camping Torre de la Pena op. En ik heb geluk, de eigenaresse is aanwezig en even later zit ik in gesprek. Het gesprek is leuk, maar tot zaken komt het niet. De camping is niet groot en ze hebben veel vaste gasten waardoor ze niet veel promotie nodig zijn. De plek is dan ook geweldig, al “ligt de weg een beetje in de weg”. De camping is namelijk door de N340 in 2-en gesplitst. Aan de berg kant is het steil, maar heb je een geweldig uitzicht op zee. En aan de zeekant heb je … ach, kijk zelf maar:
Terug bij de camper nog even een foto van de entree hier op de camping:
En dan door naar de volgende. In dit geval kan ik geen namen noemen, want ik moet eigenlijk een camping controleren die ik zelf “niet zo” vind en bezoek daarom een potentiële camping iets verderop. Maar daar tref ik niet de juiste persoon en dus gaan we door naar onze eindbestemming: Camping Valdevaqueros. Onderweg rijden we nog even naar het strand bij Punta Paloma, waar ik in het verleden wel eens overnacht heb.
De campings hier in Tarifa zijn niet duur, maar als je toch graag vrij wilt kamperen ga dan niet op het “koeienveld” staan langs de N340, maar rijd dan even door naar Punta Paloma. Op het parkeerterrein direct aan het strand staan ook altijd campers. “Vroeger” kwam er een oud mannetje langs die een redelijk echt lijkend document liet zien, waaruit je zou kunnen opmaken dat hij voor de gemeente werkt. Het overnachtingstarief bedroeg 10 jaar terug € 1 en de beste man sliep op de parkeerplaats bij zn hond en koe. Gek genoeg werd daar nooit ingebroken en bij het koeienveld wel…
Maar of het mannetje er nog is ? Geen idee, nu niet gezien in ieder geval. Even later rijden we Camping Valdevaqueros op. Bij de receptie tref ik direct mn contactpersoon en even later is alles geregeld. Samen met hem maak ik even een rondje over de camping en laat hij me o.a. dit uitzichtpunt vanaf de camping richting Punta Paloma zien … wauw !!
Hier overnachten is geen probleem, maar hij geeft me wel een verharde plek. Want ook hier heeft het flink geregend en gewaaid en volgens de eigenaar waren de golven dit weekend wel 6 – 7 meter hoog. En dus staan we even later zo:
Camping Valdevaqueros heeft mooie plaatsen, goed verzorgd sanitair:
een gezellig restaurant, een kleine supermarkt en bij de entree voelt het al direct goed:
Eenmaal de camper te plek gaan we eerst even buiten lunchen. Tis nog steeds heerlijk weer, dus daar gaan we eerst even van genieten. Maar daarna moet ik toch weer even een tijdje aan het werk. En ga ik even met de planning aan de gang, want 20 maart moeten we in Lagos (Algarve) zijn.
Aan het eind van de middag maken we nog even een wandeling naar het strand. Want Camping Valdevaqueros ligt op ca. 200 meter van het strand. Aan de overkant zien we opnieuw Marokko liggen:
(ook op de radio ontvangen we trouwens zenders uit Marokko. Best gek … zo heb je het idee dat je in Marokko op de camping staat). De golven zijn ook nu af en toe behoorlijk hoog:
Maar natuurlijk niet zo hoog als in Nazare in Portugal waar we over een aantal weken weer naar toe gaan. Daar bereiken de golven soms hoogtes van 35 – 40 meter, kijk maar s naar dit filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=NTgAqH9MEeg.
Terug bij de camper ga ik weer s pannenkoeken bakken. Ondertussen kijken we even tv. Helaas nog steeds geen Nederlandse zenders. Waarschijnlijk moet ik de “kop” weer iets draaien, maar dan heb ik eerst weer een trap nodig. Best lastig zo’n hoge(re) camper 🙁 Maar goed, dan maar weer een spelletje. Morgen gaan we naar Conil de la Frontera.
Donderdag 8 maart 2018.
Vannacht hebben we heerlijk geslapen, ook al regende het gisteren weer flink. Blij dat we op het asfalt stonden, hoeven we ons niet druk te maken dat we vast komen te zitten. Vanmorgen werk ik eerst mn verslag nog even bij en tegen 10.00 uur maken we de camper klaar voor vertrek. Vandaag hoeven we niet ver, ca. 35 minuten rijden. Maar ik wil graag langs de kust, dus het duurt iets langer.
Als je van Tarifa richting Vejer de La Frontera rijdt, kun je deze windmolens niet missen:
Er staan er echt honderden en het is 1 van de grootste windmolenparken in Europa. Dat ze hier staan is natuurlijk geen toeval. Het waait hier echt altijd en niet voor niets is de kust bij Tarifa zeer in trek bij wind- en kitesurfers. Hier worden ook regelmatig kampioenschappen gehouden. Via Barbate (waar het een drukte van jewelste is: markt) rijden we via een mooie route direct langs zee. Helaas geen foto’s want het weer werkt niet echt mee. Als we in Conil de La Frontera arriveren, gaan we eerst even weer flink wat boodschappen en rijden daarna door naar de camping.
Rond 11.30 uur rijden we Camping La Rosaleda op. Een camping waar ik al jaren kom. Bij de receptie word ik dan ook herkend, maar de eigenaresse is niet aanwezig. Er wordt een afspraak gemaakt voor morgenvroeg 10.00 uur en dus gaan we de camping op. Op zoek naar een plekje. Kunnen we ondertussen ook mooi even de camping inspecteren. Even later hebben we de camper te plek:
Camping La Rosaleda ligt tegen een heuvel, al zou je dat niet zeggen als je onderstaande foto ziet:
en dus is het soms lastig om de camper vlak te krijgen. Ook nu is het weer heerlijk dat we de hydrolische poten hebben. We hebben echter 1 ding over het hoofd gezien, er hangt een tak boven de schotel. De camping omdraaien is een optie, maar dan staan we “met de kont” naar de zon. Ja … die komt er bijna door. Zo kan het er ’s avonds laat uit zien:
Camping La Rosaleda is een mooie, zeer goed verzorgde camping met super mooi sanitair en veel voorzieningen: groot zwembad met ligstoelen, restaurant, sauna, etc en er worden voor de overwinteraars veel activiteiten georganiseerd.
Na de lunch ga ik eerst een tijdje achter de laptop aan het werk. Rond 16.00 uur maken we ons klaar voor een wandeling naar Conil (de La Frontera). Camping La Rosaleda ligt op ongeveer 2km. van het centrum. Als we de camping aflopen, maak ik nog even een foto van de entree van de camping:
en vervolgens lopen we richting zee. Dat blijkt nog een flinke wandeling. Niet vanwege de afstand, maar ja … tis niet vlak he ?! Want even later lopen we zo naar zee:
Als we over de boulevard lopen en eigenlijk een groot strand verwachten, zien we dit:
huh ? volkstuintjes ? of wonen hier ook nog mensen ? Het lijkt er wel op. Iets verderop staan grote delen onder water, want ook hier hebben ze afgelopen weekend flink wat te verduren gehad. We lopen verder richting het oude centrum van Conil de La Frontera en via smalle straatjes:
waar we af en toe aan de kant moeten duiken als er een auto langs komt, bereiken we even later deze grote kerk:
er tegenover ligt een café … uiteraard 🙂 maar deze is wel heel erg fraai:
Uiteraard zetten we de Toren van Guzman nog even op de foto:
Want hier is het allemaal begonnen. De toren is gebouwd door Alonse Perez de Guzman, oprichter van de stad Conil (toen nog zonder de La Frontera), daarna werd de stad er om heen gebouwd. We lopen weer richting het strand en ook hier kun je de schade goed zien. Met grote machines zijn ze (afgebroken) houten bruggetjes/vlonders aan het weghalen, het heeft schijnbaar echt flink gespookt. (later horen we dat er iets verderop een tornado heeft huisgehouden, grote jachten werden als kleine bootjes uit de haven opgetild en op de kade gekwakt … sjonge jonge). Vanaf het strand heb je mooi zicht op de witte huizen van Conil:
Terug op de boulevard gaan we op zoek naar een leuk restaurantje, maar dat blijkt wat tegen te vallen. Zo in het laagseizoen zijn er niet veel open. Uiteindelijk kiezen we voor een soort van lunchroom waar ze – blijkt later – wel heel erg lekkere broodjes Ecoburger verkopen. Wat frites erbij en onze magen zijn weer gevuld.
We lopen terug richting naar de camper en de rest van de avond vinden we het wel prima. We kijken nog even naar een film (DVD) en kruipen daarna intnest.
Vrijdag 9 maart 2018.
Vanmorgen ga ik eerst een tijdje aan het werk en vervolgens rond 10.00 uur richting de receptie. Daar heb ik een goed gesprek met de eigenaresse van de camping, bijgestaan door een Nederlandse tolk uit Vroomshoop 🙂 Het komt niet direct tot zaken, maar ik heb goede hoop. En dus loop ik tevreden terug naar de camper. Daar drinken we (Hennie en ik 🙂 ) samen nog even een bakkie koffie en daarna gaan we weer op pad.
Dit keer loopt het niet zoals gepland. Want bij de iets verderop gelegen Camping Roche aangekomen, blijkt mn contactpersoon er niet te zijn en het is niet duidelijk wanneer we wel een afspraak kunnen maken. Na enig aandringen belt de receptioniste met mn contactpersoon en die blijkt morgen ook niet in de buurt van de camping te zijn. Tja … en nu ?
We kunnen hier natuurlijk wel gaan overnachten, maar dat heeft dan eigenlijk geen zin. En dus besluiten we door te rijden naar El Puerto de Santa Maria, op iets van 3 kwartier rijden (ruwweg tussen Cadiz en Jerez de La Frontera aan de kust). Als we de stad binnenrijden gooien we de tank nog even vol, want de diesel is hier behoorlijk goedkoop. Een litertje voor € 1,09 is geen geld 🙂 Alleen een beetje jammer dat het even verder richting de stad € 1,059 kostte ….
Als we even later Camping Playa las Dunas oprijden regent het flink en bij de receptie krijgen we te horen dat veel plekken of onder water staan of zo zacht dat je er direct met de camper vast komt te zitten. Maar daar hebben ze iets leuks voor gevonden: een mannetje in een fluoriserend geel pak fietst voor ons uit en geeft aan waar we kunnen overnachten. En ach … de plek is zo gek nog niet. Als een uurtje later even het zonnetje erdoor komt, ziet het er zo uit:
Camping Playa las Dunas beschikt over fraaie open plekken:
daar staan nu nog een aantal campers en caravans die hier zeer waarschijnlijk al de hele winter staan, maar alle nieuwe arriverende campers worden naar hoger gelegen plaatsen geleid. Helaas begint het even later weer te regenen en niet zo’n beetje ook. Het valt werkelijk met bakken uit de lucht en na het eten kunnen we Astra 3 ook wel weer shaken. Gelukkig doet Astra 1 het wel. Dan maar even BVN en wat Duitse zenders kijken.
Morgen blijven we hier nog een daggie en hoop ik ook mn contactpersoon hier op de camping te kunnen spreken.