Week 1 Spanje/Portugal: onderweg naar Spanje

Periode zaterdag 1 februari – vrijdag 7 februari 2020. Deze week reis ik richting Spanje. Startend in de regio Valenciana ga ik de komende weken weer campings bezoeken voor Campingnavigator en voor mijn eigen bedrijf Mol Travel.

Zaterdag 1 februari 2020:

Daar gaan we weer 🙂 !! Op naar Zuid Spanje en Portugal. De vorige keer vertrokken we om 8.30 uur en waren we om 16.45 uur op de plaats van bestemming (Camping Hautoreille in Bannes) en dat vond ik eigenlijk wat aan de late kant. En dus probeer ik vandaag wat eerder te vertrekken. Dat lukt en terwijl ik uitgezwaaid word door maar liefst 3 dames, rijd ik om 8.15 uur Meppel uit. Nog even de tank volgooien in Staphorst en ik ben er klaar voor.

Camping Hautoreille ligt ruwweg tussen Nancy en Dijon. Een ritje van zo’n 700km. De laatste weken heb ik de weersvoorspellingen goed in de gaten houden, met name de situatie in de Ardennen. Een paar jaar geleden reed ik bij Luik “naar boven” en lag de sneeuw tot op de weg. Dit keer is het alleen maar regen, regen en nog s regen. Dat begint zo’n beetje bij Arnhem en als ik net voor de Belgische grens een korte stop maak, regent het nog.

Geen foto’s dus, sorry. Bij Luik is het even druk, maar gelukkig geen file. Even later rijd ik de Ardennen in en ondanks de harde wind en de stevige regenbuien bereik ik heelhuids Luxemburg. In Woippy (wat een naam 🙂 ) – vlak voor Metz – vul ik mn tank nog even wat bij (diesel kost langs de snelweg in Frankrijk tussen de € 1,58 – € 1,62) en ik ga even een broodje eten. Tegen 14.00 uur ga ik weer verder. Naar mn eindbestemming is het nu nog ongeveer 2 uurtjes rijden. Mooi op schema dus.

Om 15.41 uur neem ik bij Montigny-le Roi de afslag en moet ik € 11,40 tol aftikken. Om 16.00 uur rijd ik Camping Hautoreille op. En weet je … het is droog. Tis niet te geloven. Het heeft de hele dag geregend en nu ik er uit moet is het droog. Da’s een goed begin van deze reis 🙂 Nu ik er zo over nadenk is dit de 1e keer dat ik hier met droog weer aan kom. Tijd voor een fotootje 🙂

Okay, de foto’s zijn natuurlijk niet echt fleurig. Als je “in het seizoen” komt ziet er ongeveer zo uit:

Camping Hautoreille is een camping met ca. 100 plaatsen, waarvan een aantal op verharding. De camping ligt in een fraaie omgeving vlakbij een meer met een mooi zandstrand. Je kunt er ook prima vissen en wandelen. En dus blijven veel mensen die hier voor “een naggie” komen, wat langer. Of komen later – zoals ik – weer terug. De Franse eigenaren Benjamin & Caroline zijn supervriendelijk en helpen je graag verder met info over de omgeving. Het sanitair op de camping is eenvoudig, maar schoon. Voor meer info, klik maar even op 1 van bovenstaande foto’s.

De receptie van Camping Hautoreille gaat vandaag pas om 17.00 uur open en dus loop ik even later voor het gesprek richting de receptie. Het gesprek met Benjamin is prima, maar tot zaken komt het niet. Terug in de camper is het etenstijd, maar dat heb ik gauw klaar. Gisteren met de meiden chinees gehaald en daar is nog wat van over. Dus alles “op een hoop in de pan” en klaar is Kees. Daarna even afwassen, mn mail checken en de rest van de avond voor de buis. Morgen gaat de wekker om 7.00 uur ….

Zondag 2 februari 2020:

Vandaag heb ik nog een iets langer stuk op het programma staan en dus gaat de wekker al om 7.00 uur. Voor de verandering regent het weer flink en dus een sprintje naar het toiletgebouw, terug in de camper ff ontbijten met een bakkie leut, de kabel binnen halen en om 7.45 uur ben ik klaar voor vertrek. 

In het iets verderop gelegen stadje Langres (1 van de mooiste vestingssteden van Frankrijk !) gooi ik in het donker bij de Intermarche de tank nog ff vol. Dieselprijs kost hier € 1,389. Dat loont dus. Ca. 10 minuten later draai ik weer de A31 op. Het is nog lekker rustig op de weg en dus kan ik lekker opschieten. Eindbestemming voor vandaag is Camping L’Albera in Capmany, net over de grens in Spanje. Een ritje van in totaal 766km. Maar als ik zo door kan rijden als gisteren, dan red ik dat prima.

Bij Beaune wijzigt de naam van de snelweg en wordt het A6. Wel handig: langs de snelweg in Frankrijk staat op borden aangegeven welke tankstations je binnen iets van 75km. tegen komt en wat daar de prijzen zijn. Tussen alle bekende namen zie ik een Fulli tankstation staan. Nooit van gehoord, maar de prijs is super laag: € 1,443 en dat terwijl de meeste prijzen rond de € 1,60 liggen. Even later krijg ik Fulli (ca. 40km. ten noorden van Lyon) in het vizier en inderdaad …. de prijs klopt. Daar hoef je de snelweg niet voor af.

Hoe later je in Lyon komt, hoe drukker het wordt en dus besluit ik maar direct door te rijden. In Lyon rijd ik altijd door de stad (i.p.v. de rondweg). Dat is met de camper goed te doen, maar het is wel even opletten geblazen. Ook trouwens als je stad uit rijdt (iets ten zuiden van Vienne). Daar mag je op een stuk maar 110km. rijden en er staat een flinke batterij camera’s. Oh ja, tussen Langres en Villefranche-Limas (iets boven Lyon) moest ik € 32,10 tol aftikken. Het wordt er niet goedkoper op …

Om 12.00 uur is de hoogste tijd om even te stoppen. En … het is droog! Echt warm is het nog niet (ca. 10 graden), maar ja … je kunt niet alles tegelijk hebben. Eenmaal weer op pad, neem ik bij Orange de afslag richting Barcelona (A9). Bij Orange is het in de zomer altijd feest, zeker op de zwarte zaterdagen. Dat komt omdat alles hier zo’n beetje langs moet. Bij Orange ga je “linksaf” richting de Cote d’Azur en rechtsaf richting de stranden bij La Grande Motte, Frontignan, Cap d’Agde, Vias, Serignan en Valras. En Gruissan, waar ik vroeger regelmatig kwam.

Vroeger kwam ik trouwens ook regelmatig in Montpellier (stonden we op de beurs …), maar de snelwegen zijn er behoorlijk veranderd. Ik heb 2 navigatiesystemen in de camper, maar beide raakten de weg kwijt. Als je niet in Montpellier hoeft te zijn, kun je gewoon Barcelona aanhouden en krijg je een volledig nieuwe snelweg voorgeschoteld. Scheelt ook nog bijna 10 minuten. Zelfs als er geen file staat. Even voor Montpellier heb je – zeker met dit weer – al een vakantiegevoel:

Maar goed, die nieuwe snelweg zal wel het een en ander gekost hebben want even later moet ik maar liefst € 71,60 aan tol aftikken. Pfff …. De temperatuur is trouwens flink opgelopen. Het leek of het elke 20km. een graad warmer werd. En inmiddels is de 20 graden al gepasseerd. Even voorbij Narbonne krijg ik opnieuw de Middellandse Zee te zien vanaf de snelweg:

En even verder de deels besneeuwde bergtoppen van de Pyreneeën, een prachtig gezicht:

Rond 15.30 uur passeer ik Frans – Spaanse grens en pak ik de 1e afslag in Spanje richting Capmany. Mocht je ooit hetzelfde doen, dan zal je mond zeker openvallen van verbazing. Want zover je kunt kijken, staan er vrachtwagens geparkeerd. Honderden … misschien wel duizend. Echt niet normaal. Ook veel vrachtwagens van Primafrio, de grootste koeltransporteur van Spanje. Die jongens kom ik hier bijna om de 5 minuten tegen. Ik heb het net even opgezocht, ze blijken 2.500 vrachtwagens te hebben. Tja … Ze vervoeren met name fruit vanuit de regio Murcia en Almeria richting de rest van de Europa.

Om 16.00 uur rijd ik Camping L’Albera op, inmiddels een vaste stop voor mij. Even later zit ik met eigenaar Antonio in gesprek. Interesse in promotie heeft hij niet, o.a. ook vanwege het feit dat de camping te koop staat. Dus mocht je nog een leuke camping in Spanje willen kopen 🙂 Camping L’Albera is een leuke camping vlakbij de snelweg, maar toch ook weer ver genoeg er vandaan. Echt heeeeerlijk rustig. Ik vind een plekje op nagenoeg dezelfde plek als vorig jaar:

  

En ga uiteraard eerst even een bakkie koffie zetten, want daar ben ik wel aan toe. Camping L’Albera beschikt over een mooi zwembad (nu gesloten) en mooie plaatsen welke her en der over de camping verspreid liggen. In de winter wordt de camping met name bezocht door kampeerders die onderweg zijn naar of vanuit Zuid Spanje. Maar ook hier plakken veel kampeerders er een naggie extra aan vast. Ik helaas niet, morgen moet ik weer verder.

Ook nu is het eten weer zo klaar: piiiiiizzzzzzaaaaaa! Ondertussen even voor de buis. Natuurlijk ff voetbal kijken, maar ja …. SCH … niet best 🙁 Morgen heb ik nog een ritje van 3.5 uur voor de boeg, hoef er dus morgenvroeg niet heeeel vroeg uit. Lekker !

Maandag 3 februari 2020:

Vanmorgen eerst even lekker douchen, daarna ontbijten en de camper klaar maken voor vertrek. In het begin van mn reizen is het altijd weer een beetje zoeken in de camper, maar dat went gauw. Om 9.15 uur rijd ik de camping af, gooi vlakbij Figueres de tank nog even vol (dieselprijs € 1,277) en draai even later de snelweg op. 

Het is opnieuw heerlijk weer. Het zonnetje schijnt en het allerbelangrijkste op dit stuk: geen wind. Want op het stuk tussen de Franse grens en Barcelona en Tarragona rijden ontzettend veel vrachtwagens:

en als het hard waait, “waaien” ze nog wel eens van hun rijstrook. Dat heb ik al een paar keer meegemaakt en met de camper heb je gewoonweg wat minder speling als met een personenauto. En dus merk ik aan mezelf dat ik ze goed in de gaten hou. Iets verderop zie ik dat een vrachtwagen 1 van z’n achterdeuren open heeft. Als ik dichterbij kom zie ik dat hij niet iets langs vervoerd en de deur zwaait vervaarlijk heen en weer. Als ie buiten de wagen waait … 

Ik maak m erop attent en ik zie m even later stoppen. Mooi zo 🙂 Als ik naar de vrachtwagens zit te kijken, kan ik mn aandacht ook op omgeving richten en die is af en toe zeer fraai:

Om 10.34 uur moet ik – even voor Barcelona – voor de 1e keer tol aftikken: € 12,45. Bij Barcelona is het behoorlijk druk en inmiddels rijden er nu 2 rijstroken vol met vrachtwagens. Sjonge jonge … Onderweg richting Tarragona rijd ik een vrachtwagen (links) van Team Ineos (in het verleden Team Sky) achterop:

Gisteren reed ik bus van Quick Step voorbij, die zijn waarschijnlijk allemaal onderweg naar de Ronde van Valencia. In 2018 kregen we het in Oropesa even flink benauwd toen we bij een rotonde ineens belaagd werden door 5 politiemotoren. We werden van de weg gedirigeerd omdat “de koers in aantocht was”. Heel apart. Later zagen we pas dat het de Ronde van Valencia betrof. En die dag won Dylan Groenewegen 🙂

Even voorbij Tarragona zie ik ineens allemaal (zo lijkt het …) nieuwe borden en waarschuwingsverlichting langs en boven de weg. Huh ? Al weer tol ? En de rest van de snelweg dan ? Ineens bedenk ik me dat ik in het magazine van de NKC gelezen heb dat ze in Spanje een stuk snelweg willen vrijmaken van tol. Ik heb nog even navraag gedaan en ja hoor: vanaf Tarragona tot aan Alicante hoef je vanaf 2020 geen tol meer te betalen. Tja, beetje jammer dat ik zo van de snelweg af ga en alleen bij Valencia nog even terug keer op de snelweg. 

Tegen 13.00 uur rijd ik mn eindbestemming (hoop ik) voor vandaag op: Camping Vinaros. Bij de receptie tref ik niemand, maar even later kom ik de eigenaresse tegen. We spreken af om morgenvroeg om 9.00 uur om tafel te gaan. Hier overnachten is geen probleem en dus heb ik even later de camper te plek:

Ik kan het niet helemaal goed uitleggen, maar ik voel me op deze camping wel op mn gemak. Op sommige overwintercampings heb je soms een beetje “kliekjesvorming”. Ik probeer “dat soort straatjes” op de camping altijd een beetje te vermijden. Dus een straatje met alleen maar Duitsers of alleen maar Engelsen die meestal bij elkaar zitten of staan (vaak midden op het pad 🙂 ) sla ik altijd over. Bij Camping Vinaros heb ik dat niet. Nederlanders, Engelsen, Duitsers, Belgen en Fransen staan door elkaar. Bij de receptie zijn ze altijd vriendelijk en ze beschikken over een gezellige bar c.q. campingwinkel en een leuk zwembad:

Na mn lunch (was ik wel aan toe) ga ik achter de laptop aan het werk. Ook na het eten kruip ik nog even achter de laptop en daarna vind ik het wel prima. Morgenvroeg heb ik 4 campings op het programma staan en weet ik eerlijk gezegd nog niet waar ik volgende nacht terecht kom.

Dinsdag 4 februari 2020:

Zoals gezegd heb ik vanmorgen om 9.00 uur een gesprek hier op de camping. Na het ontbijt bereid ik me vast voor op de gesprekken voor vandaag en maak ik de camper vast klaar voor vertrek, want na het gesprek wil ik eigenlijk direct verder. Om klokslag 9.05 uur meld ik me bij de bar en even later is de eigenaresse gearriveerd. Het gesprek is prima, maar voor het definitieve antwoord moet ik even geduld hebben.

Terug in de camper nog even vlug een bakkie en even later rijd ik van de camping. Stomverbaasd nagekeken door mn Duitse overburen. Je ziet ze kijken “gaat ie nu al weer weg?”. Mn eindbestemming voor vandaag is zeer waarschijnlijk Alcossebre, maar onderweg ga ik in Calig nog een camping bezoeken. Camping Orangeraie ligt iets van 9km. van de kust in een heerlijke omgeving, midden tussen de sinaasappelbomen.

De camping heeft nieuwe eigenaren en dat is te zien, ze zijn de camping flink aan het opknappen, er zijn nieuwe mobilhomes geplaatst en er worden/zijn nieuwe kampeerplaatsen aangelegd. Met een flinke omvang trouwens, oplopend tot 220m2 !! Na het gesprek heb ik even een rondje gemaakt over de camping en het lijkt me heerlijk om hier een tijdje te verblijven. Zwembadje erbij, kampeerplaatsen in de schaduw of in de zon:

Leuke acco’s en een gezellig terras:

Met enige tegenzin rijd ik verder, weer naar de drukte aan de kust 🙂 Ik neem de afrit bij Alcossebre en meld me even later bij de receptie van Camping Ribamar. Overigens ook zeer rustig gelegen. De eigenaren van Camping Ribamar zijn (bijna) nooit aanwezig op de camping (en een afspraak op korte termijn was ook niet mogelijk) en dus neem ik de gegevens op, maak een rondje over de camping en ga weer verder.

Mn volgende bestemming ligt precies aan de andere kant van Alcossebre. Onderweg heb ik even het idee dat ik door een oorlogsgebied rijd. Het heeft hier ca. 2 weken geleden flink gespookt (storm Gloria) en overal liggen takken en bulten zand. Dat zand hoort eigenlijk op het strand te liggen, maar het meeste ligt nu of op de weg of is het shovels op grote bulten geschoven. Sjonge jonge…

Als ik Camping Playa Tropicana oprijd, is van dit alles niets te merken. Ook hier is mn contactpersoon niet aanwezig, maar bij de receptie word ik netjes geholpen en ik mag een plekje uitzoeken voor de overnachting. Die heb ik gauw gevonden en als ik de camper te plek heb, ga ik eerst even een rondje over de camping maken. De plek waar ik sta (S8) heeft een behoorlijke omvang en de takken zijn goed ingekort:

Op Camping Playa Tropicana worden diverse accommodaties verhuurd, waaronder appartementen, bungalows en mobilhomes:

De camping beschikt over zowel een overdekt zwembad als een buitenzwembad:

En als dat nog niet genoeg is, dan ligt er nog een flinke zee voor de deur 🙂 Want de camping ligt – slechts gescheiden door de boulevard – direct aan zee op ca. 4km. van het centrum van Alcossebre. De ontvangst bij de receptie is allervriendelijkst:

Overal waar je kijkt, zie je mooie planten en beelden en waterpartijen zoals deze (hierboven). Hier moet je trouwens niet te lang bij blijven kijken, want dan blijf je naar het sanitairgebouw lopen …..

Terug bij de camper is het de hoogste tijd om even een broodje te eten en vervolgens ga ik achter de laptop aan het werk. Het weer is trouwens prima. Vanmiddag was het een tijdje 23 graden, maar vanaf morgen gaat de temperatuur behoorlijk onderuit. 

Na het eten (pk = pannenkoeken) en de afwas check ik nog even mn mail, maar daarna vind ik het wel genoeg. Morgen weer een dag.

Woensdag 5 februari 2020:

Vanmorgen vertrek ik al redelijk vroeg, want voor vandaag heb ik 4 campings op het programma staan. Eigenlijk voor vanmorgen, want om 2 redenen bezoek ik alleen ’s morgens campings:

1. om 13.00 uur zijn of sommige recepties gesloten of is de meeste gevallen mn contactpersoon aan het lunchen. En vaak zijn ze dan voor 16.00 uur niet weer terug. 
2. hoe later je op een camping komt, hoe kleiner de kans is dat je nog een plekje kunt bemachtigen. En geloof me … zelfs voor 1 nacht is dat soms niet eens mogelijk. Mn eindbestemming vandaag is een camping met 500 plaatsen … en als ik niet gereserveerd had was er geen plekje meer vrij geweest.

Alle 4 de vandaag te bezoeken campings liggen aan de noordzijde van Oropesa del Mar. Vanaf Camping Playa Tropicana slechts een half uurtje rijden. Eerst breng ik een kort bezoekje aan Camping Oasis. De Kroatische receptioniste helpt me met de gegevens, ik maak een rondje over de camping en ga weer verder. De andere 3 campings liggen allemaal vlak naast elkaar. Heeeel vroeger was het 1 camping, nu zijn het er 3: Camping Torre la Sal 1A, Camping Torre la Sal Maria en Camping Torre la Sal 2. Deze laatste camping is verreweg de grootste camping en heeft nu besloten de naam te wijzigen in: Camping Resort Bravoplaya.

Op Camping Resort Bravoplaya is een plekje voor me gereserveerd en dus bezoek ik eerst de andere 2 campings. Een klein uurtje later meld ik me bij de receptie van Camping Resort Bravoplaya. Ik krijg te horen welke plek gereserveerd is en dus rijd ik even later de camping op. Er is opnieuw een mooie grote plek gereserveerd en dus sta ik even later zo:

De storm Gloria heeft ook hier ca. 2 weken terug flink huis gehouden, maar zoals je ziet staan alle palmboompjes nog recht overeind. Bij een andere camping zijn kampeerders uit voorzorg voor 1 nacht geëvacueerd, en bij een camping iets verderop is de afscheiding (muur) tussen de camping en het strand omgewaaid. Maar goed, dat was toen … nu is het echt heerlijk weer.

Als ik de camper geïnstalleerd heb, ga ik eerst even een broodje eten en daarna de kapper. Ja … naar de kapper. Hier op de camping is een kapsalon en om 13.30 uur kon ik terecht. Super handig. Terug in de camper ga ik met mn administratie aan de slag. Morgen blijf ik hier nog een dag, want ik heb om 12.00 uur een afspraak met de eigenaresse van Camping Resort Bravoplaya.

Donderdag 6 februari 2020:

Vannacht heb ik weer heerlijk rustig geslapen, al ben ik wel van mening dat het ’s nachts veel frisser is als pakweg 10 jaar terug. Ik heb dit laatst aan een campingeigenaar voorgelegd en die zei “dat klopt, de nachten zijn kouder … maar daarentegen is het overdag over het algemeen warmer als ca. 10 jaar geleden.

Als ik mn laptop aanslinger zie ik gelijk dat ik een mailtje heb van de eigenaresse …. de afspraak van vandaag is verzet naar morgenvroeg 10.00 uur. Ook geen probleem, kan ik vandaag mooi even doorwerken. Want vandaag ga ik “met Noorwegen” aan de slag. Ik heb weer een aantal nieuwe contracten in Noorwegen af kunnen sluiten en die moeten natuurlijk z.s.m. online. De teller staat inmiddels op 123. Doelstelling voor het einde van 2020 is 202 …. dus ik ben aardig op schema 🙂 –> www.mt-campingsnoorwegen.nl.

Maar goed trouwens dat ik gisteren wat foto’s van mn plekkie hier gemaakt heb, want vandaag is het behoorlijk bewolkt. Af en toe maak ik even een wandeling naar het sanitairgebouw. Nog even wat info over Camping Resort Bravoplaya: de camping heeft aan de strandzijde een aantal plaatsen en bungalows, maar de meeste kampeerplaatsen staan aan de andere kant van het (doodlopende) weggetje bij Torre la Sal. Bij de beide ingangen staat altijd “een mannetje” van de camping het verkeer “te regelen”. Super handig. Wat ook handig is …. en eerlijk gezegd heb ik dat bij geen andere camping in Spanje en Portugal gezien: elke dag wordt het vuilnis opgehaald. Wat een service! De camping beschikt verder over super veel voorzieningen, waaronder mooie zwembaden:

Giga veel sport- en spelvoorzieningen, gratis WIFI (werkt ook nog s prima) en mooie accommodaties:

En tot slot het sanitair …. tja, kijk zelf maar:

Aan het eind van de middag ben ik helemaal gaar. Nu het eten nog. Ik vind dat ik vandaag wel genoeg gewerkt heb en dus klap ik de laptop dicht en neem ik de rest van de avond vrij 🙂

Vrijdag 7 februari 2020:

Als ik vanochtend wakker word denk ik “ben ik echt nog niet eens een week onderweg” ?? Het voelt of ik al weken in Spanje ben. Heeeel apart. Na het ontbijt ga ik me eerst even voorbereiden op de gesprekken straks. Want ik wil ook nog even bij de andere 2 campings langs. En om 10.00 uur heb ik hier op de camping het gesprek. En dus loop ik even na 9.00 uur richting uitgang.

Even later meld ik me bij de ingang van Camping Torre la Sal 1a. Het gesprek met eigenaar Manuel is prima, maar ik moet nog even geduld hebben voor het definitieve antwoord. Ook bij Camping Torre la Sal Maria moet ik nog even geduld hebben. Eigenaresse Maria (verrassend he 🙂 ?!) is druk, heeft het contract thuis laten liggen, maar gaat het opsturen. Ook goed. 

Omdat ik iets te vroeg ben, maak ik eerst nog even een rondje over Camping Resort Bravoplaya (voorheen Torre la Sal 2) en meld me even voor 10.00 uur bij de receptie. Even later zit ik met de eigenaresse in gesprek. Dat verloopt prima en het bestaande contract wordt zelfs nog wat uitgebreid. Super.

Zo, nu gauw terug naar de camper want ik heb nog 2 campings in Benicassim op het programma staan. Nu ligt dat maar iets van 20 minuten verderop, dus goed te doen. Omdat ik bij Bonterra Park een afspraak gemaakt heb, bezoek ik eerst Camping Azahar. Maar de eigenaresse is druk. We spreken uiteindelijk af om morgenvroeg om 10.00 uur in gesprek te gaan en dus ga ik door naar Bonterra Park.

De ontvangst daar is nog prima, maar daarna gaat er van alles mis. Laten we het maar op miscommunicatie houden…. Omdat ik morgenvroeg bij Camping Azahar heb afgesproken, besluit ik terug te gaan naar die camping. Daar is het even zoeken naar een goed plekje, maar uiteindelijk heb ik de camper te plek:

Nu eerst even eten, want het is al weer 13.00 uur geweest. Camping Azahar is een camping met een geweldige ligging. Vlakbij het centrum van Benicassim en op slechts 80 meter afstand van Voramar Beach:

Camping Azahar is een eenvoudige camping en er heerst een ongedwongen sfeer. De camping beschikt over een mooi zwembad en een aantal leuke accommodaties (mobilhomes & tiny houses):

De reden dat ik zo straks even goed zoeken moest naar een goed plekje, is vanwege de overhangende tanken. In de zomer vol blad, dus lekker voor de schaduw. In de winter een mooie zonnige plek, maar de takken soms behoorlijk laag en op lang niet elke plek kun je de schotel tussen de takken door krijgen:

Toch staat het ook op Camping Azahar behoorlijk vol en heb ik opnieuw het idee dat het veel drukker is als andere jaren. Voor de rest van de middag ben ik achter de laptop aan het werk. Opnieuw ga ik nog even weer “voor Noorwegen” aan het werk en lukt het me om voor morgen een afspraak te maken. Da’s nog wel eens lastig in het weekend in Spanje.