Periode zaterdag 29 februari – vrijdag 6 maart 2020. Deze week reis ik van Carchuna bij Motril richting Malaga en Marbella.
Zaterdag 29 februari 2020:
Sjonge jonge, wat heb ik toch lekker rustig geslapen vannacht. Camping Don Cactus ligt dan ook in een heerlijk rustige omgeving, dus op zich is het niet zo vreemd. Maar goed, er zijn nogal wat Spanjaarden op de camping en die zijn eh … niet echt rustig. Als ze “gewoon” met elkaar praten lijkt het wel of ze ruzie met elkaar hebben. Ik heb er gelukkig niet veel last van gehad.
Ik sta weer op dezelfde plek als 2 jaar geleden. Voor de zekerheid had ik de plek maar vastgelegd, ook omdat ik niet wist hoe druk (met Spanjaarden) het dit weekend zou zijn. En dus sta ik weer zo:
Plekje bij Camping Don Cactus in Carchuna bij Motril
Zoals je ziet zijn de foto’s van 2 jaar geleden, want Hennie is er nu (nog) niet bij. Zij komt later (met de kids) naar Lissabon. Aan het pad waar ik sta:
staan voornamelijk Duitsers, Fransen, Italianen en een paar Engelsen, Nederlanders en Spanjaarden.
Vanochtend ga ik eerst “met Noorwegen” aan de slag. Nog steeds met de groep PlusCamp. Inmiddels ben ik met de laatste toe te voegen camping bezig en staat de teller al op 130 campings, kijk –> www.mt-campingsnoorwegen.nl en het loopt nog steeds door. De (gratis) WIFI – verbinding hier op de camping werkt trouwens prima en da’s toch wel fijn werken.
Ook na lunch ga ik nog een tijdje achter de laptop aan het werk. Rond 15.30 uur loop ik even richting receptie om een “was-muntje” (voor de wasmachine) te kopen en trakteer ik mezelf ook even op een lekkere cappuccino. Het is inmiddels flink gaan waaien en de slagroom waait me bijna van de cappuccino af. Sjonge jonge. Als ik terug loop richting de camper maak ik nog even een foto van het prachtige zwembad hier:
Zoals je ziet, niet echt druk 🙂 De temperatuur is best wel prima, maar de harde wind is niet fijn. Terug in de camper ga ik nog even met mn verslag aan de gang en de middag is zo weer voorbij. Voedertijd ! Met het bord op schoot kijk ik naar het Duits voetbal. En ook de rest van de avond zit ik voor de buis en zie SCH vrij eenvoudig bij en van FC Twente winnen … poeh!
Zondag 1 maart 2020:
Vannacht heeft het weer flink gewaaid en omdat ik vanochtend een wasje wil draaien, check ik eerst even de weersvoorspellingen. Het lijkt erop dat het vanochtend wat rustiger is en dus loop ik even later met mn was richting sanitairgebouw. Waarom ik de wind moet checken als ik ga wassen? Omdat ik de luifel nodig heb om waslijnen te kunnen spannen en als het echt heel hard waait doe ik de luifel niet uit.
Een klein uurtje later heb ik de was hangen en de combinatie zon – wind zorgt er voor dat het wel heeeel snel droogt. Aan het eind van de ochtend is de meeste was al bijna droog. Ondertussen ben ik weer achter de laptop aan het werk. Ik weet trouwens nog steeds niet wanneer ik hier weer vertrek. De plek en de snelle WIFI bevallen me prima en bovendien moet ik nog heel veel campings (welke ik bezocht heb) bellen. Dat kan vandaag natuurlijk niet, dus ik denk dat ik hier morgen ook nog blijf. Nog even een collage van Camping Don Cactus:
Op het terras rechtsboven heb ik gisteren een heerlijke cappuccino gehad. En weet je … zo’n cappuccino compleet met slagroom kost hier maar € 1,60. Daar betaal je in Nederland al bijna het dubbele voor. Tussen de middag ga ik even een broodje eten en daarna weer antwark. Aan het begin van de middag heb ik alle was binnen, de lijnen opgeruimd en de luifel weer ingerold. De wind trekt weer behoorlijk aan, blij dat ik alles binnen heb.
Ook de rest van de middag ben ik met PlusCamp bezig. PlusCamp is een campinggroep in Noorwegen met in totaal 17 deelnemers. Toen ik bij Campingnavigator werkte, hadden we al een samenwerkingsverband …. maar de afgelopen jaren konden we niet tot overeenstemming komen. Maar ze waren zeer gecharmeerd van mijn nieuwe Noorse websites en dus gaan we weer samenwerken. En daar ben ik super blij mee.
Om half 6 ga ik met het eten (bami 1) aan de slag, ga even later weer met het bord op schoot eten en heb de afwas net klaar voordat Studio Sport begint. Daarna nog even mn mail checken en daarna is het natuurlijk tijd voor Boer zoekt Vrouw.
Maandag 2 maart 2020:
Nou, niet fijn geslapen vannacht. Het begon gisteravond steeds harder te waaien en dus was ik vannacht regelmatig wakker. Het is ook een vreemde wind. Soms is het helemaal stil en als ik dan net weer in slaap ben gevallen, komt er weer een enorme windvlaag. Niks an.
Zoals gisteren aangegeven blijf ik hier vandaag nog. O.a. om flink wat campings te bellen, maar ik heb ook nog wat andere klusjes liggen. Zo willen we in Noorwegen ook graag met de rederijen samenwerken en inmiddels zijn we een samenwerkingsverband met de Stena Line opgestart. Daarnaast heb ik zojuist bericht gekregen dat we voor de accommodatie-website www.vakantiewoningen-in-europa.nl ook gaan samenwerken met Booking.com. Al weer goed nieuws.
De rest van de morgen ben ik aan het bellen. Grotendeels met klanten welke ik de afgelopen weken in Spanje bezocht. En het bellen heeft succes, want aan het eind van de ochtend heb ik er toch weer een mooi contract bij. Ik ben vanmorgen ook even richting receptie gelopen om te informeren wanneer de eigenaar terug komt (is op vakantie). Maar helaas … waarschijnlijk pas woensdagavond. Ondanks dat ik hier tot het einde van de week kan blijven, moet ik toch echt weer verder. Wat zo veel speling heb ik niet.
Als ik terug loop naar de camper bedenk ik me wat voor bijzondere camping Don Cactus is. Mooi gelegen aan het strand net buiten het plaatsje Carchuna, maar wel midden tussen de kassen:
Wel een contrast zo, een oase van rust en groen tussen al die kassen. Niet voor niets wordt de Costa Tropical of dit gedeelte Costa Granada ook wel gekscherend Costa Plastico genoemd 🙂 Ik loop nog weer even langs het zwembad:
En ga terug in de camper een broodje eten en de rest van de middag achter de laptop aan het werk. Dingetjes printen, de komende week te bezoeken campings voorbereiden, nog even “met Noorwegen” aan de slag, etc. Ik heb inmiddels besloten om woensdagmorgen weer verder te gaan, maar ben nog afhankelijk van de afspraken welke ik voor de komende week aan het plannen ben.
Dinsdag 3 maart 2020:
Helaas …. ook vannacht trok de wind weer flink aan en heb ik weer niet zo goed geslapen. En dus ga ik na een heerlijke douche en het ontbijt eerst even kijken of het helpt als ik vandaag toch verder zou gaan. Maar mn volgende overnachtingsplaats is Torrox Costa en daar lijkt het de komende nacht zelfs nog harder te waaien. Bovendien ligt die camping (El Pino) tegen een heuvel. Mooi uitzicht, maar misschien meer wind? Toch nog maar ff een daggie hier blijven.
En dus ga ik vanmorgen nog even wat telefoontjes plegen. Tussen de middag even een broodje eten en de rest van de middag achter de laptop. Even na 18.00 uur ga ik met het eten aan de slag. Daarna even eten, afwassen en de rest van de avond voor de buis. Geen tv vanavond, want het waait zo hard (sterke rukwinden) dat ik bang ben dat mn schotel in de Middellandse Zee verdwijnt. Gelukkig heb ik speciaal “voor dit soort noodsituaties” altijd een paar dvd’s bij me 🙂
Woensdag 4 maart 2020:
Toen ik gisteravond naar bed ging kon ik bijna niet slapen van de stilte. Want ineens was het gedaan met de wind. Het resultaat: een oorverdovende stilte ….. heeeeeel apart. Maar goed, vannacht dus prima geslapen en als ik eenmaal aan mn ontbijtje zit ben ik zo duf als een knien 🙂 Veel te veel geslapen ha ha.
Twee jaar geleden (toen Hennie bij me was) zijn we vanaf Camping Don Cactus richting Granada gereden. Onderweg – op een half uurtje rijden van de kust – heb ik nog een klant. Die probeer ik vanochtend te bereiken, maar helaas. Bij een camping aan de kust bij Motril, waar ik de afgelopen jaren steeds mn contactpersoon mis liep, kan ik om 11.30 uur terecht en dus neem ik het besluit om de campings “in de bergen” niet te bezoeken. Rond 10.45 uur rijd ik de camping af, bij de uitgang nog even een blik op zee:
En daarna rijd ik richting Motril. Daar rijd ik weer richting de kust, want mn volgende bestemming: Camping Playa de Poniente ligt direct aan zee. Op een werkelijk prachtig mooie plek. Direct gelegen aan deze boulevard:
De camping zie je links liggen, het strand ligt rechts van de boulevard. Met een grapsig restaurant:
Vanaf de camping kun je de – ook nu – besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada zien, een mooi gezicht:
Heel heel heel lang geleden (op 26 febr. 2008), toen ik zo’n beetje elke camping in Spanje bezocht …. kwam ik wat te dicht bij de sneeuw en kreeg ik politie-escorte, terug naar de bewoonde wereld:
Okay, even terug naar Camping Playa de Poniente: ik ben iets te vroeg, maar mn contactpersoon is er al en heeft wel even tijd voor me. Wat volgt is een leuk gesprek en ik moet nog even wachten voor het definitieve antwoord, maar ik heb er wel vertrouwen in. En dus ga ik weer verder. Mn eindbestemming voor vandaag: Camping El Pino ligt op zo’n 45 minuten rijden. Maar de route hier langs de kust is prachtig en dus doe ik er liever wat langer over. Een van de eerste plaatsen welke je dan in het vizier krijgt is Salobrena:
in het verleden niet meer dan een leuk stadje met een burcht en een ommuurd stadsgedeelte, tegenwoordig is het een stadje van redelijke omvang met veel hotels en appartementen gericht op het toerisme. Maar goed, dat snap ik … want het ligt prachtig. Over prachtig gelegen gesproken. Even later kom ik dit huis tegen:
Sjonge jonge, wat een plek. De kust hier (dus de N-340 volgen) is sowieso prachtig:
Ik ben er inmiddels wel aangewend, maar in Spanje hebben ze een aantal bijzondere regels. Zo hanteren ze bij veel dorpen een verkeerslicht bij binnenkomst in het dorp welke op rood springt als je te hard rijdt. Super handig. Ik heb het al s eerder gezegd, maar ik snap echt niet dat ze dit ook niet in Nederland invoeren. Want als je moet stoppen voor het verkeerslicht kost het behoorlijk wat extra tijd en dus rijdt nagenoeg iedereen netjes met 50 km p/u het dorp binnen. Ook apart: de afslagen naar links moet je rechtsaf nemen:
En daarna de weg oversteken. Soms – veelal in een stadje – moet je rechts voor sorteren. Het rechtdoor gaande verkeer staat links van je. Als je dus je navigatie volgt “linksaf slaan” ga je mooi de mist in 🙂 Even verder bereik ik het altijd drukke Nerja wat flink wat overwinteraars herbergt en sowieso een drukke (maar leuke) badplaats is. Even verder bereik ik Torrox Costa en meld me bij de receptie van Camping El Pino:
Ik heb geluk, de eigenaar is aanwezig maar moet over een uurtje weg. Hier overnachten is geen probleem, maar dan moet ik wel binnen een half uur terug zijn bij de receptie. Waarom niet eerst het gesprek? Omdat ik de camper niet “aan de weg” wil laten staan. Ik sta bovendien dubbel geparkeerd. En dus rijd ik even later de camping op. Nu moet je weten dat Camping El Pino niet een standaard camping is. Ooit was hier – tegen een heuvel net buiten Torrox Costa – een avocado boerderij. Nu ligt er een flinke camping, maar het hoogteverschil is soms behoorlijk en geen plaats is gelijk. Maar goed, dat heeft ook wel weer wat. Niet zo strak …
Ik vind een mooi plekje (nr. 345) en krijg de schotel net tussen de bomen door:
Net binnen een half uur ben ik weer beneden bij de receptie voor het gesprek met de eigenaar. Dat verloopt prima en de bestaande promotie wordt voortgezet. Camping El Pino heeft trouwens ook flink wat bungalows te huur:
En er is een leuk zwembad:
Vanaf de camping heb je een mooi uitzicht op de kust en op de omliggende bergen. Top! Terug in de camper is het – zie ik tot mn schrik – inmiddels 32 graden in de camper. Hoef ik de afbakbroodjes bijna niet eens in de oven te doen 🙂 Na de lunch ga ik achter de laptop aan het werk en pleeg ik nog een wat telefoontjes, met name i.v.m. de morgen te bezoeken campings. En de middag is zo weer voorbij.
Even na 18.00 uur ga ik weer s pannenkoeken bakken. Ondertussen kijk ik tv, want het waait gelukkig niet meer zo hard als de afgelopen dagen. De rest van de avond zit ik wisselend achter de laptop en voor de buis. Morgen ga ik verder richting Malaga.
Donderdag 5 maart 2020:
Sjonge wat heb ik lekker rustig geslapen vannacht. Heerlijk. Vanmorgen vertrek ik al op tijd, dus vlug ff douchen, ontbijten, mn mail checken en de camper klaar voor vertrek maken. Even na 9.00 uur rijd ik van de plek, loos nog even wat vuil water bij de camperserviceplaats en rijd richting Torrox Costa. Ook nu wil mn navigatiesysteem me richting de snelweg hebben, maar ik neem opnieuw de kustweg.
In Torrox Costa haal ik nog even wat boodschappen bij de Lidl en rijd vervolgens langs de kust naar Torre del Mar. Opnieuw een heerlijke route:
Natuurlijk scheelt het ook dat het weer helemaal super is. Even later bereik ik Torre del Mar, een redelijke plaats met iets van 20.000 inwoners. De campings liggen aan de westzijde van het stadje en als ik even later door het centrum rijd, zie ik dat hier ook trams rijden. Althans … het spoor ligt er (geen tram gezien). Da’s dus even oppassen, want dat zijn we in Drenthe niet gewend 🙂
Maar goed, geen tram gezien en even later zie ik dat de Spanjaarden het spoor ook als parkeerplaats gebruiken ….inderdaad, de auto’s worden gewoon midden op de weg geparkeerd 🙁 Dus maar even opgezocht en het lijkt erop dat de tram welke van Torre del Mar naar Malaga reed, niet meer gebruikt wordt. Dus …
Bij Torre del Mar bezoek ik 3 campings, maar echt succesvol is het allemaal niet. En dus rijd ik verder naar Malaga. Nog even een stukje langs de kust en vervolgens pak ik de snelweg om te voorkomen dat ik dwars door Malaga heen moet rijden. Want Malaga is “just a different cake” (wel ff andere koek 🙂 ) met bijna 600.000 inwoners en daarmee de 5e grootste stad van Spanje (na Madrid, Barcelona, Valencia, Sevilla en Zaragoza). Op de snelweg is het goed te doen … in de verte zie je Malaga:
maar kijkend naar het aantal rijstroken hier, denk ik dat het op andere tijdstippen wel wat drukker is:
Even later rijd ik langs het vliegveld richting Torremolinos en Fuengirola en zie, als ik langs Fuengirola rijd, dat Camping Fuengirola definitief gesloten is. Dat had ik onderweg al gehoord, maar de camping ligt direct langs de snelweg en maakt een verlaten indruk. Mijn eindbestemming is Camping Cabopino in Marbella en even later rijd ik de camping op.
Mn contactpersoon tref ik direct bij de receptie. Hij heeft een plekje voor mij gereserveerd en dus ga ik eerst even kijken. Mwoah … dat houdt niet echt over, twijfel of ik daar de schotel wel tussen de bomen door krijg en de plek is niet echt vlak. Als ik terug kom bij de receptie blijkt dat er de afgelopen dagen wat meer plekken zijn vrijgekomen (hij had de plek 2 dagen terug voor me gereserveerd) en 1 daarvan lijkt super.
Wat ik hierboven schrijf is wel de algemene tendens bij de campings. Van november tot halverwege februari zijn de campings in Zuid Spanje behoorlijk vol, zo niet volledig vol. Vanaf half februari komt er steeds wat meer beschikbaar omdat de overwinteraars dan langzaam aan op huis aan gaan. Dus, als je rond wilt trekken dan kun je beter pas half februari vanaf huis vertrekken. Houdt er wel rekening mee dat het Paasweekend in Spanje hoogseizoen is. Dan zijn echt alle campings vol …. met Spanjaarden. En geloof me … daar word je niet vrolijk van.
Het gesprek met mn contactpersoon en de eigenaresse van Camping Cabopino verloopt prima en even later is alles geregeld. De hoogste tijd om mn camper naar de plek te rijden en een broodje te gaan eten, want het is inmiddels al 14.00 uur. Even later staat ie zo:
Een mooie grote plek. Niet volledig in de zon, maar da’s helemaal niet erg want het is warm zat in de schaduw. Ik moest nog wel even mn best doen, want ik had heel even tv-ontvangst, ben vervolgens iets naar voren gereden (stond ie iets vlakker) maar had vervolgens geen beeld meer. Gelukkig heb ik “hydraulische poten” onder de camper, dus ik hoefde niet steeds op en van de blokken te rijden 🙂 Links van de bosjes naast het pad naast me, ligt het zwembad:
of eerlijk gezegd: 1 van de zwembaden. Want er is ook nog een overdekt zwembad op Camping Cabopino. De camping heeft sowieso veel voorzieningen en ligt daarnaast op loopafstand van het strand. Twee jaar geleden zijn we daar even heen gelopen en toen waaide het behoorlijk:
Vanwege de harde wind waren er toen behoorlijk wat kite-surfers actief. Wij niet, wij zaten hier:
met uiteraard een heerlijke cappuccino:
Twee jaar geleden waren we er trouwens op 5 maart 2018 … precies dezelfde dag 🙂
Na de lunch ga ik achter de laptop aan het werk. Geen strandwandeling dit keer. Aan het eind van de middag ga ik met het eten aan de slag en de rest van de avond vind ik het wel prima. Morgen blijf ik hier trouwens nog een dag. Komt wat beter uit met de planning.
Vrijdag 6 maart 2020:
Ondanks dat Camping Cabopino aan een behoorlijk drukke weg ligt, heb ik vannacht goed geslapen. Advies is overigens wel om “zo hoog mogelijk op de camping te gaan staan”. Zoals gezegd: ik blijf hier nog een daggie. Komt beter uit met de planning en ik heb nog behoorlijk wat (camping)administratie liggen. Oftewel: de info van de bezochte campings aanpassen, voorstellen versturen, mailtjes beantwoorden, campings bellen, etc.
Daar ben ik de gehele ochtend wel zoet mee. Na de lunch ga ik even een rondje over de camping maken en zie dat veel plaatsen welke gisteren nog beschikbaar waren, inmiddels al weer bezet zijn. Op Camping Cabopino staan veel Engelsen, Duitsers, Finnen, Zweden en Nederlanders en verder een paar Fransen, Belgen en Zwitsers. Op de camping staan ook behoorlijk wat mobilhomes, daar wonen voornamelijk Engelsen in. Een aantal zien er zeer leuk uit. Zoals deze:
Nee, niet deze Zwitserse Concorde … die rechter bedoel ik 🙂 Engelsen denk ik, kijkend naar de schotel. Het sanitair op Camping Cabopino is de laatste jaren flink verbeterd en gesitueerd in leuke Andalusische gebouwtjes:
Zoals je ziet is er behoorlijk wat groen op de camping. Dat is ook gewoon noodzaak, want zelfs in de winter kan het in Marbella behoorlijk warm zijn. Als ik terug loop richting de camper, maak ik nog even een (betere) foto van het zwembad naast mn camper:
En ga daarna weer achter de laptop aan het werk. Rond 18.00 uur even eten, afwassen en nog even naar de route van morgen kijken. Morgen rijd ik naar het meest zuidelijke punt van Spanje: Tarifa.