Periode: zaterdag 12 februari – vrijdag 18 februari 2022. Deze week reis ik weer richting Zuid Spanje en Portugal. Zoals ik elk jaar begin ik – als ik aangekomen ben in Spanje – in Vinaros en trek vervolgens verder de regio Valencia in. Onderweg bezoek ik campings voor m’n opdrachtgever Campingnavigator en voor mijn eigen bedrijf Mol Travel.
Zaterdag 12 februari 2022:
Zo, ik ga weer op pad. Nog even de laatste spulletjes in de camper en dan ga ik richting het warme zuiden. Nou ja, het iets warmere zuiden. Want echt heel warm is het in Zuid Spanje op dit moment ook niet. Ik neem afscheid van mn vriendin (komt later …..) en draai bij Meppel de snelweg op. Eindbestemming voor vandaag: Camping Hautoreille in Bannes. Vlakbij het vestingstadje Langres op zo’n 688km. afstand.
Het is ideaal weer om te rijden en al redelijk vlot rijd ik “onder Maastricht door”. Want tegenover kun je via een tunnel de stad passeren. Net voor de grens stop ik even voor een broodje en een bakkie leut en rijd vervolgens richting Luik. Op de rondweg bij Luik is het redelijk druk, maar ik kom gelukkig niet in de file. Als ik Luik achter me gelaten heb, gaat het flink de hoogte in.
De afgelopen tijd heb ik regelmatig de weersvoorspellingen in de gaten gehouden en als het goed is, kan ik zonder “sneeuwproblemen” de Ardennen door rijden. Dat klopt inderdaad. De bermen zijn wel wat wit:
maar de weg is schoon en ook hier kan ik lekker opschieten. Even later passeer ik de Belgisch – Luxemburgse grens en gooi – uiteraard – de tank nog even vol. In Frankrijk is het / was het meestal behoorlijk duurder. Hoeveel duurder zie ik morgen wel. In ieder geval kost een litertje diesel in Luxemburg langs de snelweg €1,50. Ik ben ook al weer koffie toe, maar dat zit er hier niet in. Net als vorig jaar staat het caravan/camper gedeelte volledig vol met Poolse bestelbusjes. Sjonge jonge.
Tegen 14.00 uur rijd ik Frankrijk binnen. Hier vind ik even later wel een leuke en veel legere parkeerplaats en dus een 2e stop voor vandaag. En daarna gauw verder. Het is trouwens behoorlijk druk op de weg. Maar goed, dat was vorig jaar ook zo en toen zaten de meeste regio’s in Frankrijk in een lockdown. Ik passeer Metz:
en ook even later bij Nancy is het behoorlijk druk. Het weer is trouwens nog steeds geweldig. Echt warm is het niet (ca. 6 graden), maar in de camper in het zonnetje is het heerlijk. Om 16.15 uur neem ik de afslag bij Montigny-le-Roi, tik € 11,60 tol af en rijd door naar Camping Hautoreille. De camping is trouwens gesloten, maar ik ken eigenaar inmiddels al een flink aantal jaren en hij heeft aangegeven dat ik wel bij z’n woning mag overnachten. Met stroom. En da’s voor mij het belangrijkste. Sanitair is niet geopend, maar dat heb ik ook niet nodig.
Bij de camping aangekomen is het bij de woning van de eigenaren even zoeken naar een stroompunt, maar even later heb ik de camper te plek. Ik sta nu (niet zichtbaar 🙂 ) rechts tussen de receptie en de woning:
De camping is normaal gesproken in de winter wel open, maar toevallig nu 2 weken dicht vanwege vakantie van de eigenaren. In de winter kun je op verharde plaatsen staan. Meestal sta ik hier:
Ik bezoek de camping natuurlijk alleen in de winter en bovendien ben ik op doorreis. Maar de omgeving schijnt zeer leuk te zijn en ook een bezoek aan het prachtige vestingstadje Langres iets verderop, is zeker de moeite waard. Camping Hautoreille beschikt over een restaurant met een gezellig terras en een speeltuin:
De plaatsen zijn zowel gesitueerd op verharding als op de gras, het sanitair is goed onderhouden en de WIFI is gratis. De camping ziet er verzorgd uit:
Als ik de camper te plek heb, is het de hoogste tijd voor een bakkie senseo. He he … daar was ik aan toe! Onder de koffie ga ik vast de route voor morgen even voorbereiden en daarna ga ik met eten “aan de slag”. Dat bestaat uit 2 acties: de pizza bevrijden van het plastic en de oven aanzetten. Even later zit ik voor de buis te eten en vind het voor de rest van de avond wel prima. Morgen weer een dag!
Zondag 13 februari 2022:
De wekker gaat al op tijd (7.00 uur) en met enige tegenzin verlaat ik mn warme bedje en ruil dat in voor een temperatuur van 6 graden IN de camper. Brrrr ….. Maar ff het kacheltje aan. Na 2 bakkies Senseo en een broodje ben ik wakker genoeg en even later rijd ik richting Langres. Daar gooi ik bij de Intermarche de tank nog even vol. Dit keer voor € 1,68. Valt me nog wel mee eigenlijk. Als ik de bij Intermarche weg rijd hoor ik achter me een flinke klap. Het klinkt als een lade die open knalt, maar dat kan eigenlijk niet. Want die sluiten automatisch zodra ik weg rijd.
Als ik het even later controleer blijkt het inderdaad 1 van de lades in het keukenblok te zijn. En wat denk je: de centrale vergrendeling werkt niet. Niet meer …. Ook niet handmatig. Een grote lade sluit nog wel en dus maak ik daar de andere lades aan vast. Niet echt handig, maar voor nu is het even niet anders.
Even later rijd ik de snelweg op en vervolg mn route richting Dijon en Lyon. Ondanks het tijdstip is het behoorlijk druk en word ik door opvallend veel auto’s met een dakkoffer ingehaald. Ik vermoed dat die richting de Franse Alpen rijden om te gaan skiën. De 1e stop voor vandaag is het tankstation Fulli bij Drace. Net even ten noorden van de splitsing van snelwegen om / door Lyon. Dit tankstation is verreweg de goedkoopste op de route. Een litertje diesel kost €1,77. Wat me opvalt, is dat er bijna geen verschil meer is tussen de benzine 95 prijs en de dieselprijs. Vreemd. Over het gedeelte tussen Langres en Villafranche-Limas (ten noorden van Lyon) betaal ik trouwens € 33 tol.
Als ik verder rijd richting Lyon is het bijna 10.30 uur. Normaal gesproken al weer de hoogste tijd voor een bakkie leut, maar ik wil eerst even Lyon voorbij. Want hoe later ik daar langs rijd, hoe drukker het wordt. Nou, dat blijkt een goede keus. Druk is het wel, ik heb iets oponthoud maar kom verder niet in de file. Als ik Lyon achter me gelaten heb en de tolpoortjes weer gepasseerd ben, stop ik even voor een broodje en een kopje koffie. En daarna gaat de rit weer verder. In totaal moet ik vandaag 766km. afleggen. Eindbestemming is Camping L’Albera, net over de grens in Spanje.
Ook vandaag is het heerlijk weer. Langzaam maar zeker loopt de temperatuur op naar 13 graden, maar als ik eenmaal bij Orange de afslag neem richting Montpellier en Barcelona is het gebeurd met de pret. Het wordt donker, het begint flink te waaien, de temperatuur zakt weer onder de 10 graden en het begint flink te regenen. Sjonge jonge. In de buurt van Montpellier maak ik mn 2e stop voor vandaag en rijd ik verder richting Perpignan. Het is weer behoorlijk opgeknapt en even later krijg ik Middellandse Zee in het vizier:
Op dit stuk waait het trouwens altijd hard. Regelmatig wordt er met borden (in meerdere talen) voor gewaarschuwd. Even later – vlak voor de Spaanse grens – moet ik weer flink in de buidel tasten en € 75 aan tol aftikken. Sjonge jonge, het wordt niet echt goedkoper. Maar ja, echt veel keus heb ik niet. Als ik niet via de tolwegen rijd, ben ik waarschijnlijk 2 dagen extra onderweg.
Als ik even later de grens met Spanje gepasseerd ben, valt me op dat er opnieuw geen controle is. In heel Frankrijk heb ik ook geen enkele keer controle gehad. Misschien waren alle gendarmes opgetrommeld om in Parijs te komen helpen? Daar was in ieder geval gisteren en vandaag een politiemacht van 7.200 man/vrouw op de been.
Camping L’Albera ligt in Capmany, op slechts een paar kilometer van de snelweg. En dus een ideale locatie om te overnachten als je onderweg bent naar het zuiden of juist weer terug naar huis gaat. Bij aankomst word ik vriendelijk verwelkomd door de Nederlandse eigenaar. Nou ja “Nederlands”. Hij is inmiddels al 50 jaar geleden uit Nederland en vertrokken en voelt zich meer Spaans dan Nederlands. We kletsen even bij en hij geeft aan dat de camera bij de slagboom m’n camper waarschijnlijk nog wel herkend. Dat blijkt het geval en even later heb ik de camper te plek. Het is behoorlijk druk op de camping, maar ik sta nagenoeg op dezelfde plaats als andere jaren:
Camping L’Albera is het gehele jaar geopend en beschikt tevens over een zwembad (niet geopend in de winter):
Als ik de camper geïnstalleerd heb, zie ik om me heen een groot internationaal gezelschap met Duitse, Nederlandse, Zwitserse, Franse, Deense, Belgische, Zweedse en zelfs Noorse campers en caravans. Dat is ook terug te zien op de weg trouwens. Veel drukker in ieder geval dan vorig jaar. Zo, tijd voor koffie! En daarna kan ik al gelijk met het eten bezig, want het is inmiddels al 17.30 uur. Even later ligt de 1e pannenkoek al lekker bruin te worden in de pan. Ondertussen “hang” ik voor de buis en net voor Studio Sport begint heb ik de afwas gedaan.
Later op de avond bel ik nog even met het thuisfront, bereid ik me voor op het laatste stuk langs Barcelona en Tarragona en ga ik op tijd op bed. Daar ben ik wel aan toe.
Maandag 14 februari 2022:
Vanmorgen ga ik eerst even een frisse douche nemen, daarna even ontbijten en vervolgens op pad. Eindbestemming voor vandaag: Camping Vinaros. Op zo’n 3.5 uur rijden. Net voor ik de snelweg op rijd, gooi ik de tank nog even vol. Dit keer voor € 1,517 per liter. Da’s wel behoorlijk duurder dan vorig jaar trouwens.
Op de snelweg is het nog heerlijk rustig:
maar daar zal – naarmate ik dichter bij Barcelona kom – nog wel verandering in komen. Zoals je ziet is het opnieuw heerlijk weer en het uitzicht is prachtig:
Naarmate ik dichterbij Barcelona kom, wordt het inderdaad steeds drukker. De route loopt langs Barcelona richting Tarragona en onderweg krijg ik via mn navigatie en de matrixborden al een paar keer door, dat er richting Tarragona vertraging is. Terwijl het verkeer zich over 4 rijstroken verplaatst, sjeest een politieauto de snelweg op en blokt alle rijstroken:
Vermoedelijk om te zorgen dat de file verderop wat kan oplossen. Op de linkerbaan probeert een ongeduldige Spanjaard m nog te passeren, maar hij wordt netjes terug in de rij “gedrukt”. Bij de splitsing hierboven verdwijnt de politieauto weer en inderdaad is het even verderop flink druk. Echt stil kom ik gelukkig niet te staan en even later ben ik ook Tarragona gepasseerd.
Oh ja, ik heb trouwens goed nieuws: was de tol vorig jaar in de regio’s Valencia en Andalusie al grotendeels verdwenen, dit jaar hoef je ook in de regio Catalunya geen tol meer te betalen. En dat komt ook niet weer terug, want ze zijn de tolstations al aan het afbreken. Scheelt weer. De tol in Frankrijk is al duur genoeg.
Om 12.20 uur neem ik de afslag naar Vinaros en even later meld ik bij de receptie van Camping Vinaros. Al sinds jaar en dag mn 1e klant voor Campingnavigator. Het gesprek is goed, maar mede vanwege Corona wil de eigenaresse nog een jaartje wachten met promotie. Hier overnachten is geen probleem en dus heb ik de camper even later te plek. Ook nu sta ik weer op nagenoeg dezelfde plek als vorig jaar. Hoef ik niet telkens nieuwe foto’s te maken 🙂
Zoals je ziet zijn de plaatsen op Camping Vinaros zeer ruim. De camping beschikt over een bar, winkeltje en restaurant. En over een zwembad (niet geopend in de winter):
De kust en een grote supermarkt liggen op loopafstand. Als ik de camper geïnstalleerd heb, ga ik eerst even lunchen. En daarna eindelijk achter de laptop aan het werk. Want die heb ik afgelopen weekend nog niet open gehad. Ook wel een keer lekker trouwens. Maar ja, de mailtjes stapelen zich dan wel op. En dus ben ik de rest van de middag wel onder de pannen. Aan het eind van de middag ga ik eten koken, daarna met het bord op schoot voor de buis, afwassen en de rest van de avond relax ik voor de buis. Morgen ga ik (iets) verder zuidwaarts.
Dinsdag 15 februari 2022:
Vanmorgen check ik na het ontbijt eerst nog ff mn email en daarna ga ik op pad. In Vinaros gooi ik bij de grote Family supermarkt de tank nog even vol. Dit keer voor € 1,349. Koopje! En vervolgens rijd ik naar de 1e camping van vandaag: Camping Orangeraie in Calig. Een prachtig gelegen camping, ver weg van de drukte. De camping is pas geopend vanaf 1 maart, maar ik heb geluk. Bij de receptie tref ik de directrice. Die spreekt Spaans en Frans en een klein beetje Engels. Maar ach … met een Franstalige brochure erbij red ik me wel 🙂
Tot zaken komt het echter nog niet. Wordt vervolgd. Mn volgende bestemming is een potentiele camping in Alcala de Xivert, vlakbij Alcossebre. Ik kreeg een tip dat ik deze camping eens moest bezoeken. Nou, dat was een goeie tip. Want Olivos Campingpark is een mooie gerenoveerde camping aan de rand van het plaatsje Alcala de Xivert. Ik heb even een rondje over de camping gemaakt. De camping is ruim opgezet en dat geldt zeker ook voor het centrumgebouw waar o.a. het sanitair te vinden is:
Verder is er een grote sport- en speelgedeelte en een zwembad:
De kampeerplaatsen hieronder op de foto zijn de kleinste op de camping:
De grootste kampeerplaatsen zijn maar liefst 150 – 200m2 groot. Daar kun je wel een rondje op draaien met de camper 🙂 De brochure van Campingnavigator heb ik afgegeven bij de receptie. Verder contact loopt via de mail/telefoon. Wordt vervolgd.
Zo, op naar mn eindbestemming voor vandaag: Camping Playa Tropicana in Alcossebre. Op een prachtige locatie – slechts gescheiden door de kustweg – direct aan zee. Bij de receptie word ik vriendelijk ontvangen. We nemen de papieren door, maar ook hier moet ik even wachten op het definitieve antwoord. Even later sta ik op een fijne (grote) plek:
En dat was nog wel ff een dingetje. Want de camping staat behoorlijk vol. Kijk maar:
Als ik de camper te plek heb, maak ik even een rondje over de camping. Zoals gezegd: Camping Playa Tropicana ligt nagenoeg direct aan zee:
Beschikt over zowel een binnen- als een buitenzwembad:
En het geheel ziet er – en dat is direct bij de entree al te zien – zeer verzorgd uit:
Kortom, een fijne plek op fietsafstand van het centrum van Alcossebre. Terug in de camper ga ik de rest van de middag achter de laptop aan het werk. En uiteraard mn verslag even bijwerken.
Woensdag 16 februari 2022:
Vanmorgen ga ik eerst even een frisse douche pakken, daarna ontbijten, nog even met een bakkie leut achter de laptop en vervolgens weer op pad. Eindbestemming voor vandaag: Oropesa del Mar. Een half uurtje verderop. Waarom maar zo’n klein stukje? Omdat ik rond Oropesa del Mar 5 campings moet bezoeken en het zou wel heel toevallig zijn als ik alle 5 op 1 dag te spreken krijg. Ik blijf daar dus een paar dagen, maar weer nog niet precies waar.
Als ik van Alcossebre naar Oropesa del Mar over de N340 rijd, is wel duidelijk zichtbaar dat er op de parallel lopende snelweg geen tol meer geheven wordt. Langs de N340 liggen behoorlijk wat tankstations en restaurants, veelal met enorme parkeerterreinen. De meeste zijn nu dicht, zeer waarschijnlijk omdat de chauffeurs nu kiezen voor de snelweg zonder tol.
Even later rijd ik Oropesa del Mar binnen en dit is letterlijk en figuurlijk de blikvanger hier:
Eigenlijk liggen de 5 te bezoeken campings allemaal rond dit kunstwerk. Bij de eerste 2 heb ik nog niet direct resultaat. De andere 3 liggen naast elkaar en bij Camping Torre la Sal Maria loop ik direct eigenaresse Maria tegen het lijf. Ze heeft nu geen tijd en vraagt of we in de namiddag in gesprek kunnen. Hier overnachten is geen probleem en dus heb ik even later de camper te plek:
Ook hier is behoorlijk druk:
Op de campings rond Oropesa del Mar zie je voornamelijk Duitsers, rond Benicassim (iets verderop) voornamelijk Engelsen. Nederlanders, Fransen, Belgen en Denen zie je eigenlijk overal wel. Ik snap trouwens waarom Camping Torre la Sal Maria behoorlijk vol staat. De camping ligt namelijk direct aan zee:
Vanuit de camper kan ik de zee zien. Leuk! Smaakt de lunch toch wat lekkerder. Na de lunch ga ik achter de laptop aan het werk. En werk ik mn blog weer wat bij. Aan het eind van de middag loop ik richting de receptie. Het duurt even voordat ik de eigenaresse gevonden heb, maar het resultaat is prima. De promotie welke 2 jaar geleden vanwege Covid werd stopgezet (de camping is ook al lang gesloten geweest) wordt weer geactiveerd. Yezzz.
Tevreden loop ik terug richting de camper. Het eten had ik zo straks al klaargemaakt en dus kan ik gelijk met het bord op schoot voor de buis. Morgen en vrijdag bezoek ik de andere 2 campings op dit stuk. En overnacht ik zeer waarschijnlijk ook bij de buren 🙂
Donderdag 17 februari 2022:
Sjonge jonge, wat was het hier vannacht heerlijk rustig. Ik heb dus als een blok geslapen en het kost me enige moeite om wakker te worden. Maar na een ontbijtje en een bak koffie ben ik weer helemaal de man. De bedoeling is om aan het eind van de ochtend te vertrekken. Grootste reden is, dat ik niet eerder bij de buren terecht kan.
En dus ga ik vanochtend eerst met mn verslag bezig en kijk met een schuin oog naar de 1.000 meter vrouwen schaatsen. Even na 11.00 uur word ik afgekoppeld van de stroom, groet mn Nederlandse buurman en de eigenaresse van Camping Torre la Sal Maria nog even en meld me bij de 200 meter verderop gelegen Camping Resort Bravoplaya. En geloof het of niet, daartussen ligt nog een camping: Camping Torre la Sal (zeezijde). Daar heb ik morgenvroeg een gesprek.
Camping Resort Bravoplaya ligt aan beide zijden van de weg en beschikt in totaal over 500 plaatsen voor campers, caravans, mobilhomes en bungalows. Met enige moeite is het gelukt om hier een paar nachten te blijven, want de camping staat nagenoeg volledig vol. Tis echt niet te geloven. In 1e instantie was er voor de 1e nacht een plekje gereserveerd en moest ik voor de andere nachten naar een kleinere plek. Maar daar past mn camper qua lengte nauwelijks op.
Gelukkig hebben we gisteren samen een alternatief kunnen vinden: C30. Die plek is een stuk groter, maar heeft overhangende takken en het past waarschijnlijk net. Ik kan er bovendien alleen maar met de voorzijde in (cabine is lager dan de achterzijde van de camper). Als ik op de plek gearriveerd ben, helpt mn Duitse buurman me en het past echt net. Ik weet niet of het goed te zien is, maar ik sta nu zo:
Verder naar voren kan ik dus niet en verder naar de zijkant ook niet. Maar goed, de plek is verder prima en ik zit toch grotendeels binnen te werken. En de schotel heeft geen last van takken of de kabels boven de plek. Die kabels gebruiken ze om er in de zomer netten over te spannen. Nadat ik bij de receptie heb aangegeven dat de plek prima is, loop ik terug richting camper en is het inmiddels ook al lunchtijd.
Daarna ga ik achter de laptop aan het werk. Ik heb nog wat klusjes liggen voor het geval ik een goede WIFI verbinding heb en dat is op Camping Resort Bravoplaya het geval. Dat kun je hier ook verwachten. Ik bedoel, als het op een camping goed geregeld is qua voorzieningen, ontvangst, sanitair, etc. dan is de WIFI verbinding veelal ook prima. En bovendien gratis. Onbeperkt. Helemaal super.
Zoals eerder aangegeven blijf ik hier tot zondag of maandag. De reden is dat ik zowel hier als bij de buren nog een gesprek heb en ik in het weekend bij veel campings niet terecht kan. Zoals het nu lijkt, blijf ik hier tot maandag wat inmiddels heb ik voor maandagochtend al 3 afspraken staan. Wat daarbij ook meespeelt, is dat ik hier zo weg kan rijden. Bij sommige campings moet je soms wel heel erg lang wachten voordat er iemand komt om je van de stroom af te koppelen. En als je dan op tijd staat …. niet fijn!
Vrijdag 18 februari 2022:
Vanmorgen heb ik om 9.30 uur een gesprek met de jonge eigenaren van Camping Torre la Sal in de vernieuwde receptie van de camping:
Camping Torre la Sal is een fijne camping met een familiaire sfeer. Net als Camping Torre la Sal Maria direct aan het strand:
De camping beschikt over een restaurant, veel sport- en spelvoorzieningen en een zwembad wat in de winter overdekt is en in de zomer tot buitenzwembad wordt omgetoverd:
Het gesprek is prima en het resultaat nog beter. Na een paar jaar pauze wordt de promotie bij Campingnavigator weer geactiveerd. Super. Tevreden loop ik terug naar Camping Resort Bravoplaya. Waar ik overigens nog net op tijd ben om de 1.000 meter mannen (schaatsen OS) te kunnen zien. Mn Duitse buren zitten me – volgens mij – wat verbaasd aan te kijken dat ik al om 10.15 uur naar de tv zit te kijken 🙂
Na het schaatsen ga ik achter de laptop aan het werk. Tussen de middag even lunchen, daarna mn campingadministratie bijwerken en met de voorbereiding bezig voor a.s. maandag. Aan het eind van de middag heb ik de planning voor maandag rond en het belooft een druk daggie te worden. De 1e afspraak heb ik al om 9.00 uur in Benicassim (20 minuten verderop), daarna nog een 2e afspraak in dezelfde plaats. De 3e afspraak ligt op een uur rijden vlakbij Valencia. En daarna moet ik nog meer dan een uur rijden voor het laatste bezoek. Maar goed, ik kan hier dan nog wel tot maandagmorgen blijven staan. En da’s wel fijn, want Camping Resort Bravoplaya is een fijne camping en voor mij heel belangrijk: met een super goede WIFI verbinding.