Week 4 Spanje/Portugal: van Alicante richting Carchuna bij Motril

Periode zaterdag 22 februari – vrijdag 28 februari 2020. Deze week reis ik van Alicante richting La Manga, Mazarron en Aguilas in de regio Murcia en trek vervolgens na Aguilas de regio Andalusië in.

Zaterdag 22 februari 2020:

Ook vannacht was het weer behoorlijk koud, maar als ik wakker word schijnt het zonnetje al volop en warmt het in de camper lekker op. Als de temperatuur weer een beetje “normaal” is, ga ik richting sanitairgebouw om een wasje te draaien. Iets van 3 kwartier later heb ik de was aan de lijnen onder de luifel hangen. Droogt mooi met dit weer.

Zoals gezegd: vandaag en morgen blijf ik hier en dat is geen straf hoor. Alannia Costa Blanca is een prachtig vakantiepark met een mooi zwemparadijs (er zijn in totaal 3 zwembaden op het park:

Leuke accommodaties:

De accommodatie hierboven heb ik nog even van binnen kunnen bekijken. Want als ik in de loop van de middag muziek hoor en even een kijkje ga nemen:

…. hoor ik ineens “nou ja zeg, Marcel Mol”. Nu was dat op deze camping 2 jaar geleden ook het geval. Toen bleek het om mensen te gaan die mijn blog zo’n beetje dagelijks volgden, dit keer is het Riekje Bokma uit Lemmer. Al kletsend lopen we even naar hun mobilhome, waar haar man Ruud voetbal zit te kijken. De afgelopen jaren ben ik hun regelmatig tegen gekomen, ik heb het even op gezocht:

De 1e keer was op 18 maart 2009 op Camping Giralda in Isla Cristina (vlakbij de grens van Spanje/Portugal). Daarna op 23 maart 2009 op Camping Turiscampo vlakbij Lagos (Portugal). Daarna zit er precies – op de dag af – 1 jaar tussen en kwamen we elkaar weer tegen op 18 maart 2010 op Camping Jonio in Catania op Sicilie:

Hun camper staat links op de foto. We hadden toen samen internet via de schotel van de Engelsman welke rechts van mij stond. En op 28 juni 2013 kwam ik ze weer tegen op Camping Mo i Rana in Noorwegen:

De laatste keer was nu dus bijna 7 jaar geleden, ook niet zo gek dat ik haar niet direct herkende 🙂

Terug in de camper ga ik nog even achter de laptop aan het werk en ga daarna – met het bord op schoot – eten. Ondertussen kijkend naar Duits voetbal. Na de afwas vind ik het wel genoeg voor vandaag en zak ik lekker onderuit voor de buis.

Zondag 23 februari 2020:

Na een lekkere warme douche en een ontbijtje ben ik er weer helemaal klaar voor en ga achter de laptop aan het werk. Vanwege het grote contract wat ik laatst met PlusCamp (17 campings in Noorwegen) heb afgesloten, ben ik druk bezig de campings online te zetten. En dat schiet mooi op. Dan ineens hoor ik een enorm lawaai, alsof ergens gas vrij komt …

Door mn zijraam zie ik dat mn Spaanse buurman foto’s aan het maken is. Als ik ook met de camera naar buiten loop, zie ik dat er net een luchtballon vlak over de camping gaat. Iets verderop zie ik dat er nog een 2e op stijgt en die gaat op geringe hoogte over de camper:

Ik moest trouwens bijna op mn rug liggen om deze laatste foto te maken 🙂 Terug in de camper ga ik weer verder met mn Noorse websites. Tussen de middag even een broodje eten. Onder het eten bedenk ik me dat het toch wel mooi zou zijn als ik een akkoord met de groep Alannia (voorheen Marjal) zou weten te bereiken. Afgelopen donderdag heb ik met hun in gesprek gehad en binnen 1 week hoor ik meer. Naast Alannia Guardamar (waar ik donderdag stond) hebben ze nog een camping in de regio Tarragona (Costa Dorada). En dus Alannia Costa Blanca waar ik nu sta. Een grote camping met zeer veel voorzieningen en het geheel is bijzonder mooi opgezet. Bij de ingang tref je o.a. een grote supermarkt aan, een restaurant, een binnenzwembad en een mooie plaza:

Overal op de camping vind je mooie tuinen en parkjes en centraal over de camping loopt een mooie wandelboulevard:

Zoals gezegd: Alannia Costa Blanca beschikt over zeer veel voorzieningen en eigenlijk hoef je de camping bijna niet af. Ook om te sporten kun je je voldoende vermaken:

Rond 18.15 uur vind ik het welletjes voor vandaag. Genoeg gewerkt. Vlug even eten, afwassen en om 19.00 uur zit ik voor de buis. Daarna – uiteraard 🙂 – even de 1e uitzending van Boer zoekt Vrouw kijken, even met mn lieve vriendin bellen, nog een aflevering van CSI meepikken en daarna is het bedtijd.

Maandag 24 februari 2020:

Omdat ik nog niet precies weet waar ik vanavond terecht kom (de volgende te bezoeken campings zijn behoorlijk vol), zorg ik er voor dat alle apparaten (laptop, camera, telefoon, mifi apparaatje) voldoende opgeladen zijn en ga ik me vanmorgen in ieder geval nog een keer douchen. Mn eindbestemming is zeer waarschijnlijk Camping La Manga. Op een uurtje rijden. Maar onderweg moet ik nog een camping bezoeken en dus rijd ik even na 10.00 uur van de camping.

Even later pak ik de afslag en meld me bij de receptie van Camping Lo Monte in Pilar de la Horadada. Maar helaas, de eigenaar is net vertrokken. De receptioniste helpt me met de papieren en als ik even later een rondje over de camping maak, zie ik dat het hier volledig vol staat. Maar goed, mn bedoeling is om op Camping La Manga te overnachten en dat is mn volgende bestemming.

Ik volg eerst ff de N-332 en rijd door San Pedro del Pinatar. En geloof me … dat is wel even de moeite. Niet omdat dat stadje zo leuk is, maar omdat de diesel hier wel heeeeel goedkoop is. Zag ik net nog € 1,256 op de borden, ik gooi in San Pedro del Pinatar de tank vol voor € 1,085. Even verder pak ik wel de snelweg, want Camping La Manga Capfun ligt aan de snelweg/autoweg richting La Manga.

Om 11.15 uur rijd ik de camping op, meld me bij de receptie en even later bij het kantoor van het management. Hier heb ik wel geluk, de eigenaresse is aanwezig. En even later zitten we in gesprek. Dat verloopt prima, maar voor het definitieve antwoord moet ik even geduld hebben. Overnachten hier is geen probleem, al zijn er van de 1.000 plaatsen niet veel meer vrij. Camping La Manga ligt vlakbij “de strip met hotels” op het schiereiland van La Manga. Daar verblijven in de winterstop veel voetbalclubs. Vorig jaar was ook SC Heerenveen in La Manga 🙂 (dit jaar in Girona):

Camping La Manga Capfun ligt direct aan het water, met zicht (in de verte) op de vele hotels:

De camping beschikt over maar liefst 1.000 kampeerplaatsen welke grotendeels bezet worden door Engelsen en Duitsers. De plaatsen zijn gescheiden door heggetjes:

En er is een leuke speeltuin:

Voor mij geen strand en speeltuin vandaag. Ik kruip na de lunch achter de laptop. Af en toe ga ik even met een kopje koffie buiten zitten, maar de middag is zo weer voorbij. Na het eten en de afwas ga ik nog even aan het werk en kruip daarna lekker voor de buis. Opvallend: het is vanavond wat minder koud. Yezzz…

Eigenlijk doet iedereen hier hetzelfde: overdag de hele dag lekker buiten in het zonnetje (vanmiddag was het 24 graden) en om 17.00 uur doen de meeste mensen de caravans en campers dicht en gaan ze binnen zitten. Want het koelt hier in de winter behoorlijk af. Ga je nog wat verder naar het zuiden (Andalusie) dan kun je ’s avonds wat langer buiten zitten.

Dinsdag 25 februari 2020:

Ook vanmorgen hoeft de kachel niet aan. Toch wel fijn! Na het ontbijt ga ik eerst nog even achter de laptop aan het werk. Mn eindbestemming vandaag is Camping Playa de Mazarron op ca. 1.5 uur rijden (omdat ik eerst nog langs een andere camping ga) en dus vertrek ik rond 10.00 uur van Camping La Manga. 

Mn 1e bestemming is Camping Los Madriles. Ik pak eerst een stuk snelweg en sla vervolgens bij Cartagena West en volg daarna de E22, welke door het bergachtige landschap Sierra de la Muela:

weer richting de kust loopt. Volgens mij maak ik elk jaar deze foto:

Maar het is ook zo’n mooi uitzicht! In de verte zie je Puerto de Mazarron, dat wordt (zeer waarschijnlijk) m’n eindbestemming voor vandaag. Op Camping Los Madriles aangekomen blijkt mn contactpersoon net te zijn vertrokken en hij komt vandaag ook niet weer terug. Het past me eigenlijk niet om hier nu te overnachten en dus neem ik de gegevens op en stuur hem later vandaag een voorstel via de mail. Twee jaar geleden hebben we hier wel gestaan. Leuke camping !

We zijn toen naar het dorpje Isla Plana gelopen, hebben daar een terrasje gepakt en zijn toen langs het strand weer teruggelopen naar de camping:

Maar goed, dit keer rijd ik door. In Puerto de Mazarron haal ik nog even wat boodschappen en even later meld ik me bij de receptie van Camping Playa de Mazarron, 1 van mn favoriete campings in deze streek. De eigenaar is aanwezig en heeft direct wel even tijd voor me. Super ! Het gesprek is leuk en zakelijk prima. De bestaande promotie wordt voortgezet en ze hebben – zonder te vragen – al een plekje op de camping voor me geregeld. En dus sta ik even later zo:

Een grote plek, al lijkt dat misschien niet zo 🙂 Ik kan nog iets van 3 meter naar voren, maar dan zitten die stangen (voor de schaduwdoeken in de zomer) mn schotel in de weg. Om me heen staan behoorlijk wat Zweden. Naast Duitsers, Fransen en Nederlanders de meerderheid hier op de camping. Camping Playa de Mazarron is een goed verzorgde camping, kijk dan toch wat een bloemenpracht:

Met prima sanitair. Zelden zo’n bijzonder sanitairgebouw gezien:

En er lijkt maar geen einde te komen aan die bloemenbakken, sjonge jonge:

Ook bij het 2e sanitairgebouw iets verderop hebben ze flink uitgepakt:

Maar goed, het ziet er prima uit zo! Vanaf de camping loop je zo het strand op:

Als ik hier zo over de boulevard langs het strand loop, krijg ik toch wel een beetje een vakantiegevoel 🙂 Maar da’s van korte duur, want terug bij de camper ga ik eerst even een broodje eten en vervolgens achter de laptop aan het werk. Daarnaast ga ik met de planning aan de slag. Voor komend weekend heb ik in ieder geval plek, maar voor morgen heb ik de planning nog niet helemaal rond.

Rond 18.00 uur ga ik met het eten aan de slag. Onder het eten even tv kijken, afwassen, nog even mn mail checken en daarna relaxen voor de buis. Tja, weinig variatie zo 🙂

Woensdag 26 februari 2020:

Nu was het eindelijk vannacht niet zo koud, maar dit keer had ik last van de wind. Sjonge jonge … het ging ff flink te keer en ik hoorde van alles achter de camper over het pad waaien (lege waterflessen, plastic bakjes, etc. … zo klonk het in ieder geval). Er gingen ook wat mensen naar buiten, waarschijnlijk om dingen vast te zetten. Daar heb ik zelf geen last van, want ’s nachts haal ik de luifel altijd binnen. Gewoonte vanuit Noorwegen 🙂

Na een heerlijke douche en een ontbijtje check ik nog even mn mail en maak daarna de camper klaar voor vertrek. Eindbestemming is (denk ik) Camping Cabo de Gata vlakbij Almeria. In totaal ruim 1.5 uur rijden, maar onderweg wil ik ook nog 2 campings bezoeken. En dus vertrek ik op tijd. Iets verderop pak ik de snelweg, een mooie nieuwe weg (dat wordt dokken …) met een mooi uitzicht:

Ik voel een tunnel aankomen 🙂

En inderdaad, op dit stuk moet tol betaald worden. Voor iets van 35km. moet ik € 3,65 aftikken. Maar goed, het alternatief is iets om en behoorlijk bergachtig en dan was ik dat aan diesel wel extra kwijt geweest. Ik daal af naar Aguilas (ligt aan zee):

en rijd even later Camping Bella Vista op. Mn contactpersoon is niet aanwezig, maar de receptionist is de beroerdste niet en helpt me goed op weg. Ik maak nog even een rondje over de camping en ga weer verder. Ik rijd nu langs de kust en op dit stuk rijden meer campers als auto’s. Campings zijn er op dit stuk weinig tot niet en dus zie je overal campers staan. “Vroeger” stond ik ooit s op een camping op dit stuk, maar die is gesloten. Ik weet zo de naam niet meer, maar het ligt er nog precies zo bij. Nu heb ik gehoord dat er tussen Aguilas en Palomares (mn volgende bestemming) een nieuwe camping komt, misschien komt die wel in plaats van de gesloten camping. Ben benieuwd. De route van vandaag blijft onverminderd mooi:

Even later draai ik weer iets richting de kust. Op elk vlak stuk land wordt hier groente verbouwd en zijn ze met man en macht bezig:

Volgens mij zijn ze aan het sla snijden. Even verder rijd ik direct langs de kust. Sjonge wat mooi:

Zoals gezegd, mn volgende bestemming is Palomares. Daar bezoek ik Camping Cuevas Mar, een leuke camping aan de rand van het dorpje en vlakbij het strand. Maar ook hier tref ik mn contactpersoon niet. Tja, het blijft natuurlijk een risico als je zonder afspraak arriveert op een camping. Maar aan de andere kant: ik kan gewoonweg niet op elke camping een afspraak maken. Dan ben ik misschien wel 4 maanden onderweg 🙁

Als ik de camping bezocht heb, rijd ik verder zuidwaarts. Ook hier aan het strand bij Palomares staan campers, misschien wel honderden. Echt niet normaal. Eigenlijk is het vaak zo: daar waar de kust al volgebouwd is, staan – uiteraard – geen campers. Maar elk braakliggend terrein waar nog gebouwd moet worden, wordt gebruikt door camperaars. 

Ik rijd nu langs Playas de Vera, waar ik af en toe leuke huisjes zie. Bij Garrucha draai ik weer iets het binnenland in en zie in de bergen het witte stadje Mojacar liggen. Ben ik vroeger ooit ook nog een keer geweest. Even verder draai ik de snelweg op en rijd ik verder zuidwaarts richting Almeria. Op dit stuk wordt weer geen tol geheven. Zou ook niet best zijn, want het wegdek is op sommige stukken errug slecht. Naarmate ik dichter bij Almeria kom, wordt het vlakker en dus nader ik het enorme kassengebied bij Almeria:

Zo ver je kunt kijken zie je plastic. Ook niet zo gek natuurlijk want rond Almeria vind je maar liefst 30.000 ha. aan kassen met watermeloenen, sla, avocado’s, paprika’s, mango’s, aubergines, courgettes, komkommers, tomaten, broccoli …

Even voor Almeria neem ik de afslag en rijd even later Camping Cabo de Gata op. Meestal een vaste overnachtingsplek voordat ik bij Almeria “de hoek om ga”. Ook dit jaar, want de eigenaar is er pas morgenvroeg. De receptionist herkent me en geeft aan dat ik maar een plekje moet zoeken. Nou vooruit dan maar 🙂 En dus sta ik even later zo:

Zoals je ziet lang niet vol, maar gezellig druk:

Die palmbomen “maken het toch wel af” op de campings vind ik. Staat gewoon hartstikke leuk. Op Camping Cabo de Gata staan ze op de doorgaande weg over de camping. Het sanitair is voorzien van mooie traditionele tegeltjes:

De camping beschikt verder over een kleine supermarkt, een restaurant (kleine kaart) en een mooi zwembad (nu nog gesloten):

De camping ligt in het Nationale Park Cabo de Gata – Nijar Natural Park, een prachtig mooi natuurgebied ten oosten van Almeria. In het park kun je heerlijk fietsen en wandelen en je vindt er prachtige baaien en stranden.

Ook vandaag is het trouwens weer prachtig mooi weer, al maakt dat voor mij persoonlijk niet zo heel veel uit. Ik ben natuurlijk best wel veel buiten en als het mooi weer is, maak je makkelijker even een rondje over de camping en maak je mooiere foto’s, maar verder ben ik toch grotendeels achter de laptop aan het werk. Zo ook vanmiddag.

Aan het eind van de middag ga ik met het eten aan de slag, vandaag maar weer s pannenkoekuh bakkuh. En daarna vind ik het wel prima. 

Donderdag 27 februari 2020:

Vandaag trek ik weer iets verder Andalusië in, al hoef ik niet zo ver te rijden als gisteren. Voor ik vertrek ga ik eerst nog even naar de receptie van Camping Cabo de Gata voor het gesprek met de eigenaar. Dat verloopt prima, maar heeft helaas nog geen contract tot gevolg. Terug bij de camper, besluit ik maar om direct te vertrekken. Ik had de camper al grotendeels “vertrekklaar” gemaakt en dus rijd ik na 5 minuten van de camping.

Eerste bestemming: Camping La Garrofa, aan de andere kant van Almeria. Mn beide navigatiesystemen sturen me via de snelweg, maar die loopt een heel eind om de stad heen en omdat ik hier inmiddels goed de weg ken, besluit ik door de stad te rijden. Ook geen straf hoor, want wat ik van Almeria zie ziet er prima uit. Zeker als je langs de Rambla (boulevard) van Almeria rijdt.

Als ik de splitsing van de kustweg “N-340a” en de snelweg A-7 bereikt heb, zie ik overal ineens gele waarschuwingsborden. Oei … ik dacht dat ik gisteren al iets op Google Maps had zien staan en ja hoor. Over 5km. afgesloten … maar, Camping La Garrofa is wel bereikbaar. De route over de N-340a tussen Almeria en Roquetas is overigens zeer fraai:

dus, wel een beetje jammer dat ik straks niet verder kan rijden. Even later rijd Camping La Garrofa op. De eigenaresse is aanwezig, maar het gesprek is kort. Ze heeft geen interesse / geen budget. En dus ga ik weer verder. Of eerlijk gezegd: terug naar Almeria. Bij de splitsing waar ik het zo straks over had, kan ik vanaf deze kant niet afslaan en dus moet ik eerst bij de eerstvolgende rotonde keren en daarna gaat het gelijk flink de hoogte in. Via de snelweg bereik ik de volgende plaats: Roquetas de Mar. Rond 11.30 uur meld ik bij de receptie en ik word direct gespot door de campingdirecteur.

Hij verwelkomt me hartelijk, maar geeft aan dat hij vandaag echt geen tijd heeft. Of we morgenvroeg in gesprek kunnen? Tuurlijk …. en dus ga ik even later (lopend) op zoek naar een plekje. Ik vind een mooi plekje, meld het bij de receptie en rijd even later de camping op. Dit is het geworden:

Ik sta in een rijtje met Duitsers (tuuuurlijk) en de meeste mensen pakken hier (schijnt gebruik te zijn in de winter) 2 plekken. Anders past het voor deze grote jongen ook niet:

Ook deze grote Noorse camper staat op 2 plekken:

In de verte zie je de ingang, aan de voorkant ziet dat er zo uit:

Camping Roquetas ligt vlakbij het strand:

en heeft veel voorzieningen, waaronder dit zwembad:

wat op het moment overigens vernieuwd wordt. Wat opvalt op deze camping is het groen. Natuurlijk willen de mensen in de winter graag in het zonnetje zitten, maar zo heb je er niet veel last van:

En het geeft toch wel een leuk sfeertje. Terug in de camper is het al weer de hoogste tijd voor de lunch. En daarna ga ik achter de laptop aan het werk. Mn mail checken, administratie (van bezochte) campings bijwerken, telefoontjes plegen en mn campingblog bijwerken. En dan is de middag zo weer voorbij.

Vrijdag 28 februari 2020:

Na een heerlijke douche en een dito ontbijtje ga ik maar direct voor het gesprek met de campingdirecteur richting de receptie. Bij de receptie aangekomen kunnen we direct in gesprek en dat verloopt prima. Ik kan het goed met Juan vinden en even later loop ik met een mooi contract weer terug richting de camper. 

Daar pak ik nog een bakkie koffie en maak ondertussen de camper klaar voor vertrek. Want mn eindbestemming voor vandaag is Camping Don Cactus en dat is – via de snelweg – nog een uurtje rijden. Maar onderweg wil ik in Balerma nog een kandidaat camping bezoeken en dus heb ik mn tijd wel nodig. Terwijl ik Roquetas uit rijd, heb ik weer die mooie palmbomen in het vizier …. gewoon langs de weg:

Even verder draai ik de snelweg op en een half uurtje later meld ik me bij Camping Mar Azul in Balerma. En ik heb geluk, eigenaar Pepe is aanwezig en hij heeft wel even tijd. Onder het genot van een heerlijke cappuccino gaan we in gesprek:

Deze Cappuccino Mar Azul Special (voor slechts € 1,50) is echt super lekker. Moet je zeker ff proberen!

Het gesprek verloopt prima en we bereiken een akkoord voor een promotiecontract. Inmiddels is ook Sylvia – de Nederlandse echtgenote van Pepe – aangeschoven, tijd voor een foto:

Camping Mar Azul ligt – slechts gescheiden door een kustweg – direct aan zee:

De kust hier is zeer populair bij surfers:

Op Camping Mar Azul vind je diverse soorten kampeerplaatsen en bungalows:

De camping is redelijk nieuw en beschikt over prima sanitair en een mooi zwembad:

Maar goed, ik moet weer verder en dus neem ik afscheid van Pepe en Sylvia, kruip in mn inmiddels behoorlijk verhitte camper en draai even verder de N340a op. Want ik wil graag via de kustweg rijden richting Camping Don Cactus welke in Carchuna vlakbij Motril gelegen is. De route is zeer fraai:

Maar iets verder in Abdera krijg ik weer zo’n vervelend bord in het vizier: wegafsluiting. En dus toch maar weer de snelweg op. Omdat ik niet precies weet waar de wegafsluiting is, pak ik pas na 20km. weer de afslag naar de kust. Precies goed, want even later rijd ik La Mamola binnen. Misschien zegt je dat niets, maar na Ollolai op Sardinie maakte RTL een hele leuke serie over een 5-tal Nederlandse gezinnen welke zich in het kleine dorpje Polopos gingen vestigen:

Links op de foto staat de burgemeester van La Mamola, waar Polopos onder valt. Maar goed, ik ben inmiddels La Mamola al weer uit:

En krijg even later de afslag naar Polopos in het vizier:

Ik zou daar wel heel graag even willen kijken, maar met de camper daar naar toe is geen optie (toegangsweg te smal/steil) en een taxi pakken en de camper hier ergens laten staan vind ik ook niet fijn. Misschien kan ik vanuit Camping Don Cactus nog wat regelen. Wel grappig: even later rijd ik langs Castillo de Banos en op de gelijknamige camping daar verbleven de deelnemende familie van Het Spaanse Dorp Polopos. De eigenaar van die camping is ook eigenaar van Camping Don Cactus en hij gaf aan dat hij het een leuke ervaring vond.

Tegen 13.00 uur rijd ik Camping Don Cactus op. Gelukkig is er een plekje voor me gereserveerd, want 28 februari is een feestdag in Andalusie en veel Spanjaarden maken er dus een lang weekend van. En dus is het behoorlijk druk. Maar goed, even later sta ik op mn favoriete plekje hier op de camping en ik word hartelijk verwelkomd door mn Duitse buren uit Oldenburg. Zij helpen me ook op de plek, want echt veel speling heb ik niet.

Als ik de camper te plek heb, is het eindelijk tijd voor een broodje en daarna ga ik achter de laptop aan het werk. Ik blijf hier in ieder geval het weekend, misschien nog iets langer. Want ik heb nog wat klusjes liggen. Rond 18.00 uur ga ik met het eten aan de slag, onder het eten even tv kijken, afwassen en even later is het al tijd voor de finale van de Voice.