Bijgewerkt t/m maandag 16 maart 2020. Periode donderdag 12 maart – maandag 16 maart 2020. Deze week reis ik Sevilla richting Huelva en vervolgens richting de Spaans – Portugese grens. En dan ineens stopt m’n reis….
Donderdag 12 maart 2020:
Gisteravond was het nog lang warm, maar vannacht koelde het weer flink warm en kon de deken er wel weer bij over. Na het ontbijt check ik nog even mn mail en maak daarna de camper klaar voor vertrek. Op de camping is het een drukte van jewelste. De helft van de mensen gaat richting de bushalte voor een bezoek aan Sevilla. De andere helft maakt zich – net als ik – klaar voor vertrek. Mijn eindbestemming voor vandaag ? Nog geen idee, ergens bij Huelva in de buurt 🙂
Even later ben ik onderweg. Een tip: als je vanuit Sevilla richting Huelva rijdt, zorg er dan voor dat je goed wakker bent. Want het is er niet alleen altijd druk (ik kom nu ook weer in de file “bij de brug”), de afslagen en opritten liggen hier ook links van de weg. De snelwegen krioelen “in mekaar om”. Je draait de snelweg op, vervolgens moet je 3 rijbanen oversteken om even verder via de linkerbaan de afrit te nemen. Als je niet snel genoeg oversteekt mis je de afslag …. Een eindje verder kom je links de snelweg op en moet je je tussen het over 3 rijbanen voortrazende verkeer van links invoegen. Vervolgens een steile brug op, waar ook nog eens een “variabele spitsstrook is” (’s morgens middelste baan – niet afgescheiden – richting de stad open, ’s middags middelste baan de stad uit) … enfin, niet echt fijn.
Maar goed, even verder rijd ik over een redelijk nieuwe snelweg richting Huelva en neem even verder de afslag naar El Rocio. Hier had ik een paar dagen terug al iets over geschreven. In El Rocio wordt elk jaar op 2e Pinksterdag een grote bedevaart/processie gehouden. Daar komen elk jaar ca. 1 miljoen !! mensen op af. Soms nog volgens de oude traditie: te paard of met paard en wagen:
En dat is geen probleem, want er zijn hier behoorlijk wat zandpaden 🙂 Zo ziet El Rocio eruit:
Zoals je ziet, ligt ook op verharde weg veel (stuif) zand. In het plaatsje El Rocio ligt Ermita de El Rocío (de Hermitage van El Rocio), tevens het middelpunt van de bovengenoemde bedevaartstocht. Kijk:
Even wat dichterbij (geen eigen foto):
Echt prachtig. Let op: in de winter zullen ze er niet zo moeilijk over doen, maar overal staan hier verbodsborden voor campers. Het is dan ook aan te raden om te gaan overnachten op Camping La Aldea welke op loopafstand van het centrum van El Rocio ligt. Ook ik bezoek Camping La Aldea. Deze camping valt onder een grote Spaanse campinggroep en eigenlijk bezoek ik de camping alleen om de gegevens op te nemen en de brochure achter de laten.
Mn volgende bestemming ligt een half uurtje rijden: Camping Donana Playa. De camping ligt middenin het Nationale Park Donana met 50.720 ha. !! het grootste wegenloze Nationale Park van Europa. Deze weg loopt er wel … richting Mazagon … een 40km. lange weg met alleen maar bomen naast de weg:
Twee jaar geleden woedde in een deel van het Nationale Park een enorme brand. Ook Camping Donana Playa werd hard getroffen, maar is inmiddels weer volledig opgebouwd. De camping ligt prachtig, direct aan het strand:
Camping Donana Playa in Mazagon
Zoals gezegd, de camping is weer volledig opgebouwd en ligt – en dat zal niemand verbazen – heerlijk rustig. Er zijn nieuwe sanitaire voorzieningen en er is een mooi zwembadcomplex:
Het gesprek bij de camping is overigens niet direct succesvol. Maar goed, nog ff afwachten. Ik ga nu in ieder geval weer verder en nader de grote stad Huelva. Ineens doemen in de verte 2 grote kranen op. Het lijkt wel een fata morgana 🙂 … alsof het niet echt is. Want op de 1 of andere manier passen die kranen niet in deze omgeving:
Nou over “niet in de omgeving passen gesproken”. Even verder kom je in een werkelijk verschrikkelijk industriegebied. Veel vervuilende industrie. Een grauw gebied. Gauw doorrijden. Het centrum van Huelva is trouwens zo gek nog niet, met mooie gebouwen:
Even later rijd ik de eindbestemming voor vandaag op, althans … dat hoop ik. En ik heb geluk. Want als ik Camping Playa la Bota op rijd, kom ik direct mn contactpersoon tegen. We kunnen direct in gesprek. Ook hier heb ik een goed gesprek, maar ook hier komt het niet direct tot zaken. Overnachten is geen probleem en dus heb ik even later de camper te plek. Na de lunch ga ik achter de laptop aan het werk en o.a. de campings in Portugal vast voor bereiden, want komend weekend bereik ik de Spaans – Portugese grens.
Vrijdag 13 maart 2020:
Vannacht heb ik heerlijk rustig geslapen. Nog wel … wat vandaag gaat een hele bijzondere dag worden 🙁
Mn eindbestemming voor vandaag is Camping Giralda, op ongeveer 3 kwartier rijden. En dus ga ik vanochtend eerst nog een tijdje achter de laptop aan het werk. Rond 10.30 uur rijd ik de camping af. Mn navigatiesysteem leidt me via de snelweg, maar ik wil graag de route langs de kust. Want die is hier zeer fraai. En dus rijd ik richting strand:
En vervolgens ga ik richting El Portil en El Rompido. Plekjes waar ik in ieder geval direct een vakantiegevoel van krijg:
Daarna is het voorbij met het vakantiegevoel en rijd ik via Cartaya richting Lepe. Daar gooi ik de tank nog even vol en ga vervolgens weer richting de kust. Via Playa de la Antilla rijd ik richting Isla Cristina. Bezoek onderweg nog een kandidaat camping en rijd even later Camping Giralda op. Mn contactpersoon is aanwezig, maar druk. Hij vraagt me of ik hier blijf overnachten zodat we later vanmiddag of morgenvroeg in gesprek kunnen. Tuuurlijk.
Even later heb ik de camper te plek. Overigens op precies dezelfde plek als 3 jaar geleden:
Toen nog met de oude camper 🙂 Als ik de camper te plek heb, ga ik eerst even lunchen en daarna achter de laptop aan het werk. Maar dan bereiken me geluiden dat de grens van Spanje en Frankrijk wellicht maandag dicht gaat. De twijfel welke ik al een paar dagen heb “moet ik wel doorgaan richting Portugal” …. wordt groter. Ik besluit een paar campings in de Algarve te bellen en krijg te horen dat ze geen nieuwe kampeerders meer opnemen. De mensen die nu nog op de camping staan mogen blijven (voorlopig), maar ik krijg het advies om NIET naar Portugal af te reizen.
Nu moet je weten dat Camping Giralda ongeveer 15km. van de Spaans – Portugese grens ligt. Ik ben dus wel heeeel dichtbij. En dus probeer ik meer duidelijkheid te krijgen. Bellen met het thuisfront, internet raadplegen en even naar de receptie. Voor de zekerheid neem ik de papieren even mee. En ik heb geluk, de campingdirecteur heeft nu wel even tijd voor me. Hij vertelt me dat veel hotels in Andalusie al gesloten zijn en dat de campings vermoedelijk zullen volgen. En dus is mn twijfel weggenomen: ik moet maken dat ik hier weg kom ….
Er is alleen 1 probleem: naar Meppel is het vanaf Giralda 2.433km. rijden …. En … het is nu vrijdag en het gerucht gaat dat Spanje maandag op slot gaat. Daarnaast is het onzeker wat er in Frankrijk gaat gebeuren. En dus besluit ik om morgenvroeg op tijd te vertrekken. Ik zie wel waar ik terecht kom …
Zaterdag 14 maart 2020:
Gisteravond zat ik enigszins verdwaasd tv te kijken. Ben ik nu echt over een paar dagen thuis ?? Daarnaast zou Hennie (mn vriendin) en haar 2 dochters 25 maart naar Lissabon komen. Vluchten waren al geboekt. Accommodaties gelukkig nog niet. Daarnaast heb ik de campings in Portugal vorig jaar ook niet bezocht. Voelt niet goed om nu de campings weer niet te bezoeken. Maar goed … ik heb geen keus.
Omdat ik niet weet waar ik de komende dagen terecht kom en daarnaast de receptie pas om 8.00 uur opent (en ik nog afgekoppeld moet worden van de stroom), ga ik eerst nog even douchen. Daarna even ontbijten en de camper klaar voor vertrek maken. Even later ben ik afgekoppeld. Ik loos het vuile water van de camper, leeg mn cassette en rijd de camping af.
M’n doel is om de Spaans – Franse grens te bereiken. Maar da’s nog ruim 1.000km. rijden 🙁 Enfin … ik kijk wel waar ik terecht kom. Net als een paar dagen terug rijd ik opnieuw naar Sevilla. Vanaf Sevilla gaat het via de E-803 richting Merida en Caceres richting Salamanca. In 1e instantie had ik dat als overnachtingsplaats uitgekozen (want daar stop ik ook altijd als ik vanuit Portugal richting Spaans Baskenland rijd), ook omdat ik niet zeker wist hoe druk het onderweg zou zijn.
Nou … bij Sevilla is het heerlijk rustig en eenmaal op de E-803 … nou kijk zelf maar. Af en toe rijd ik een caravan achterop:
en kom ik een vrachtwagen tegen:
Maar de route is bovenal mooi, heel mooi:
Ik rijd bijna continue op cruise-control en vanwege het weinige verkeer is het heerlijk ontspannen rijden. Zo kan ik het wel ff volhouden. Ook verderop bij Salamanca en Burgos heb ik de gehele snelweg voor mezelf:
Af en toe stop ik even om de benen te strekken, om te tanken en om te lunchen. Inmiddels heb ik Spaans Baskenland bereikt. De afgelopen week samen met Madrid en Catalonie al als risicogebied aangemerkt. En dus is het even spannend of ik hier een andere situatie aantref. De campings welke ik hier normaal gesproken zou moeten bezoeken laat ik voor de zekerheid maar links liggen. Heb ik nu ook geen tijd voor, ik moet zo snel mogelijk door Spanje en Frankrijk heen zien te komen. Ik nader nu de kust bij Vitoria en ook daar:
nauwelijks verkeer. Als ik even voorbij San Sebastian de Franse grens gepasseerd ben, is het inmiddels al donker. Ondanks dat voel ik me toch enigszins opgelucht. Ik stop even op een parkeerplaats om te kijken waar ik ga overnachten en mijn keuze valt op een camperplaats in Anglet, ca. 20 minuten verderop.
Daar aangekomen staan er meer campers en het lijkt ook dat er wat zigeuners staan. Maar ach … het is maar voor 1 nacht en ik heb geen zin om verder te rijden. Als ik de camper geïnstalleerd heb, is het inmiddels 20.30 uur. Nee, geen koffietijd … tijd om te eten 🙂 ! Daarna even afwassen en de rest van de avond lig ik onbeweeglijk stil voor de buis 🙂
Zondag 15 maart 2020:
Pas als ik vanmorgen de kilometerstand noteer (omdat ik een eigen bedrijf heb, moet ik een kilometeradministratie bijhouden), zie ik dat gisteren bijna 1.100 kilometer gereden heb. Echt niet normaal. Ik heb besloten om dat vandaag niet opnieuw te gaan doen. Uiteraard wel nadat ik gisteren nog even goed gecheckt heb, of ik wel door Frankrijk heen kom vandaag en morgen.
Mn beoogde eindbestemming voor vandaag is de mooie camperplaats in La Chapelle Saint Mesmin (vlakbij Orleans), maar die blijkt pas 1 april open te gaan. En dus ga ik vandaag naar Meung sur Loire, even voor de net genoemde camperplaats. In totaal bijna 650km. Morgen rijd ik dan de andere helft.
Als ik Anglet uit rijd gooi ik eerst bij een Super U de tank nog even vol, ga vervolgens richting snelweg en rijd even later in “een wit konvooi” richting Bordeaux. Want op de rechterrijstrook rijden nagenoeg alleen maar caravans en campers. Engelsen, Duitsers, Nederlanders, Fransen en Belgen. Sjonge jonge ….
Even voorbij Bordeaux pak ik weer de N10 richting Angouleme en Poitiers. Een autoweg waar je grotendeel 110km. per uur mag/kunt rijden en waar je geen tol hoeft te betalen. Bovendien is het iets korter dan via de snelweg en dus een prima optie. Twee jaar geleden reden we hier ook langs. Toen was het behoorlijk druk met vrachtwagens, maar vandaag is het ook hier heerlijk rustig:
Nog even een tip: even voor Poitiers kun je bij Vivonne goedkoop tanken. Direct naast de N10 zie je een Super U liggen. Even de afslag nemen en je bespaart al gauw € 0,20 op een litertje diesel 🙂 Even verder bij Poitiers draai ik weer de snelweg op en gaat de rit verder via Tours richting Orleans. Met af en toe mooie uitzichten:
Poeh … mooi spul 🙂 Bij Meung sur Loire neem ik de afslag en omdat er inmiddels wat geruchten gaan dat de winkels morgen dicht gaan (supermarkten en tankstations blijven waarschijnlijk gewoon open), gooi ik bij Meung sur Loire toch maar weer even de tank vol. In Meung sur Loire aangekomen, zijn mn beide navigatiesystemen de weg kwijt. De weg is dan ook gewoon verdwenen en dus sturen ze me beide via het centrum van het dorpje. Tip: rijd er (ik weet echt niet hoe) om heen. Want ik kwam bijna klem te zitten ….
Maar goed, even later heb ik de camper te plek op de camperplaats in Meung sur Loire:
Camperplaats aan de rand van het leuke stadje Meung sur Loire bij Orleans
De camperplaats ziet er super netjes uit. De plaatsen worden afgescheiden door een mooi plantenbak, er zijn wc’s, je kunt het vuile water lozen, je kunt er water tanken en de wc legen. Overnachten op de camperplaats is gratis, water en stroom kosten € 2. Voor mn MIFI (mobiele WIFI apparaat) heb ik stroom nodig en ik smacht naar een bakkie Senseo …. en dus pak ik even wat stroom. Het duurt ff voordat ik weet hoe dat werkt en dan nog weet ik niet hoe lang ik stroom heb.
Dus eerst maar ff mn telefoon en mn MIFI opladen en koffie zetten. Daarna even bellen met het thuisfront en net als ik na het 2e kopje koffie achter de laptop wil gaan zitten, houdt de stroom er mee op. Ach … da’s gewoon een teken. Niet aan het werk vandaag 🙂 Mn MIFI houdt het ongeveer een uur vol en dus heb ik de rest van de middag vrij.
Je zou het – kijkend naar de foto’s hierboven – niet zeggen, maar op het doodlopende weggetje waar de camperplaats aan is gelegen … is het een drukte van jewelste. Niet erg rustig dus. Bovendien maken veel dorpelingen bij hun uitstapje richting de Loire even gebruik van het sanitair van de camperplaats. Tja … als dat alleen voor de camperplaats bestemd was, hadden ze beter met een code op de deur kunnen werken.
Maar goed, na het eten wordt het steeds rustiger op straat. Ik had trouwens verwacht dat ik vanavond nog even het kacheltje aan moest doen, maar het is totaal niet koud en dus haal ik de stroomkabel weer binnen. De rest van de avond zit ik voor de buis. En voel me nog steeds verward dat ik zo ineens mn reis moet afbreken.
Maandag 16 maart 2020:
Nou … ik heb vannacht heerlijk rustig en dus prima geslapen. Maar goed ook, want de wekker gaat al om 7.00 uur. Voordat ik vertrek loos ik het vuile water nog even en leeg ik de wc. Het regent trouwens iets. Prima … want de voorruit kan wel even een wasbeurt gebruiken 🙂
Even later draai ik weer de A10 op en iets meer dan een uur later bereik ik Parijs. Daar is het ouderwets druk en even heb ik het idee dat ze zich hier totaal niet aan het Corona-virus storen. Er staan zelfs files …. Een half uurtje later heb ik de chaos (op de wegen) van Parijs achter me gelaten en rijd ik verder noordwaarts richting Lille.
Ook daar is behoorlijk druk en ook in Lille staat een file. Gelukkig aan de andere kant van de vangrail.Even na 11.30 uur ben ik Frans – Belgische grens gepasseerd en opnieuw heb ik een gevoel van opluchting. Niet voor niets heb ik vanmorgen bijna 4 uur lang doorgereden. Ik vertrouwde het gewoon niet, maar ben nu Frankrijk uit. Poeh !
Bij Gent gooi ik de tank nog even vol en is het inmiddels ook de hoogste tijd om even te lunchen. Daarna rijd ik weer verder richting Nederland. In Antwerpen is het opnieuw mega druk en staat er – gelukkig weer aan de andere kant van de snelweg – opnieuw een gigantische file. Aan mijn kant kan ik lekker doorrijden en even later rijd ik bij Breda de grens over.
Onderweg stop ik bij Nijkerk nog even voor een fruithapje 🙂 en om de benen even te strekken. Om 15.45 uur rijd ik de camper weer onder de carport in Meppel. Tuus !!
Slotwoord:
Nou … het zal duidelijk zijn, dit is wel de meest vreemde reis welke ik de afgelopen 14 jaar gemaakt heb. Zakelijk gezien merkte ik daar in het begin niets van. Ik sloot zelfs nog meer contracten af dan 2 jaar geleden. Maar gaandeweg – naarmate er meer onzekerheid kwam rond het Corona-virus – kwam daar de klad in. Niet alleen bij het werk wat ik tijdens de reis ervaar, maar ook voor mn werkzaamheden “thuis”.
Campings sluiten geen nieuwe contracten meer af, betalingen blijven uit, er worden (door mensen die een accommodatie willen huren) geen boekingen meer gemaakt en veel vaste kosten lopen gewoon door. Kortom, ook voor Mol Travel moet deze situatie niet te lang duren. Maar goed, dit is natuurlijk niets vergeleken met het leed van de slachtoffers van het Corona – virus.
In ieder geval ben ik heel erg blij dat ik afgelopen vrijdag net voordat ik Spaans – Portugese grens zou oversteken, het besluit heb genomen om zo snel mogelijk naar huis te rijden. Want inmiddels zijn zowel Spanje als Frankrijk in een totale lock down en is ook de Spaans – Franse grens gesloten. Ook de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) heeft camperaars inmiddels opgeroepen om terug te keren naar Nederland. Niet alleen vanwege het besmettingsgevaar, maar zeker ook omdat je anders “opgesloten” kunt raken. Nogmaals … blij dat ik weer thuis ben.
Hoe nu verder ? Ja, dat wordt wel even spannend. M’n volgende reis (naar Noorwegen) staat gepland op 23 mei. Dat is nog ruim 2 maanden, maar de grenzen van Duitsland, Denemarken en Noorwegen zijn op dit moment gesloten. Dus voorlopig blijf ik nog wel ff thuis 🙂