Noorwegen, route Olden, Loen (gletsjertocht). Zaterdag 4 juli 2009 - Zondag 5 juli 2009.

Zaterdag 4 juli 2009.

Niks weekend ... vandaag moet er gewerkt worden. Dat is natuurlijk mn eigen keuze, maar dat komt gewoon beter uit. Ik wacht even tot de zon in het dal is - deze schijnt om 4.00 uur 's nachts al volop, maar komt pas rond 9.00 uur over de bergen heen - en loop daarna richting receptie. Sjonge jonge wat is dit toch een mooie camping ... moet je kijken:

en waar je ook kijkt ...het is allemaal prachtig. Op onderstaande foto zie je mn camper zo'n beetje in het midden staan:

Samen met de eigenaar maak ik een rondje over de camping om foto's te nemen. Als ik voldoende foto's heb voor de advertentie ga ik terug richting camper om me klaar te maken voor vertrek. Nog even vlug een bakkie leut en mn buren even goeiendag zeggen en off we go.

Na een geweldig lange rit van maar liefst 300 meter bereik ik de volgende camping want ook de buurman Olden Camping Gytri staat in de gids. Ook daar word ik vriendelijk ontvangen en ook hier behoorlijk wat Nederlanders. Ook deze camping heeft prima sanitair en ligt direct aan het Oldevatn (vatn=meer):

Tijdens het invullen van de papieren vraagt de eigenaar mij of ik nog een mogelijkheid heb om hun appartement aan te bieden op internet. Nou .. nu je het zo vraagt ha ha. En dus zit ik even later bij hem in de auto en rijden we de berg tegenover de camping op om een kijkje in het appartement te nemen. De presentatie is inmiddels klaar: http://www.vakantiewoningen-in-europa.nl/2857/vakantiewoning/sogn-og-fjordane-omgeving-olden-stryn-nordfjord/noorwegen

Al met al ben ik inmiddels de hele ochtend al weer kwijt, maar doe ik goede zaken want ook deze camping wil adverteren in de Kosmos Campingwijzer. En dus rijd ik met een voldaan gevoel het Oldevatn dal uit. Eerst richting Olden om even verderop richting Stryn bij Loen het Lovatn dal (officeel Lodalen genoemd) in te duiken. Persoonlijk vind ik dat dal (is bijna niet te geloven na bovenstaande foto's) nog ietsiepietsie mooier. Waarschijnlijk ook omdat het dal wat knusser is, omdat de gletsjer waar je op kijkt groter is en omdat het veel minder druk is.

Zo straks hoorde ik van een (gletsjer-)gids dat er jaarlijks 300.000 bezoekers de Briksdalgletsjer bezoeken en slechts 15.000 mensen de Bødalsbreen ( bre = gletsjer). En dat terwijl deze laatste gletsjer ook daadwerkelijk beklommen kan worden. Ik hoorde trouwens van Magne (eigenaar van de camping) dat de gletsjer de laatste jaren iets kleiner is geworden, maar dat er over 2 jaar weer groei verwacht wordt. Dat komt omdat de verwachting is dat de enorme sneeuwmassa (op de gletsjer ligt 11 meter !! sneeuw) over 2 jaar bij deze uitloper naar beneden gaat schuiven.

Maar goed, even terug naar mn aankomst hier. Als je Lodalen in rijdt houdt er dan wel rekening mee dat het niet overal even breed is. Je moet - zeker met caravan - wel de nodige ervaring hebben, want sommige stukken zijn niet breder dan een gemiddeld fietspad in Nederland. Op een van die stukken komt er ineens om de bocht een camper en het is even passen en meten op de "uitwijkplaats" maar zonder kleerscheuren rijden we langs elkaar heen.

De aankomst op PlusCamp Sande is heel fijn. Ik kom hier nu voor het 4e jaar en ben inmiddels bevriend geraakt met de eigenaren Turid en Sande. Turid zit bovendien in het bestuur van PlusCamp en daarom hebben we veelvuldig kontakt. We spreken af om later op de middag even om tafel te gaan en dus zoek ik een geschikte plaats voor de camper. Onder aan het water zijn prachtige plaatsen maar daar heb ik zo goed als zeker geen ontvangst voor internet, dus zoek ik ergens "boven" een mooi plekje .... nou, goedgekeurd ?

Het bevalt mij in ieder geval wel. Op de achtergrond zie je de Bødalsbreen ... daarover later meer.

Eerst ga ik dus even eten en daarna kruip ik achter de laptop. Want het is dan wel weer bloedheet (tegen de 30 graden ...ppfffff), ik moet nu toch echt wat gaan doen.

Halverwege de middag ga ik richting receptie om met de eigenaren om tafel te gaan. Uiteraard duurt dit gesprek langer dan normaal omdat ook PlusCamp aan de orde komt. Ze geeft aan dat de leden van PlusCamp (een groep van ca. 20 kwaliteitscampings in Noorwegen waar we sinds 2 jaar de publiciteit voor regelen) zeer tevreden zijn met hoe het tot nu toe loopt. Superrrr.....

Uiteraard praten we ook over de camping en dus krijgen we het ineens over de gletsjers, het meer, over het klimaat, over de bezoekers ...etc. Vanmiddag had ik Magne al even gesproken en hadden we al overlegd om morgenavond het meer op te gaan richting de gletsjer zodat ik mooi vanaf het water wat foto's kon maken, maar ineens tijdens het gesprek krijgt hij een ingeving, loopt weg, komt triomfantelijk terug en vraagt me "heb je zin om morgen een gletsjertocht te gaan maken ?"

Zeg dan nog maar s nee ha ha. Nee gekheid, ik heb dat "vroeger" ooit een keer gedaan, maar toen was het weer niet al te best. Voor morgen wordt weer superweer voorspeld en ja ... heeeeeeeel graag !!

Hij geeft mij aan dat hij vanmiddag wel even een gids langs de camper stuurt om me in te lichten ... okay....

Terug bij de camper eerst even wat boekingsadministratie doen en daarna met mn verslag aan de gang. Want ik maak - mede door het weer - behoorlijk wat foto's en dat kost veel tijd om die goed in het verslag te zetten. Maar (vind ik zelf) het zijn echt mooie plaatjes hoor ! Nog even 2 plaatjes van deze mooie camping hier:

Stoer he:

Terwijl ik met het eten aan de slag ben komt inderdaad de gids. Hij geeft aan dat er morgen maar een klein groepje is en dat we een Zuid-Afrikaanse gids meekrijgen. Dat klinkt wat vreemd, maar ze hebben daarnaast nog 2 Zweedse, een Duitse, een Amerikaanse en een aantal Noorse gidsen in dienst. Ook bij andere campings zie ik bijv. bij het raften in Oppdal dat alles begeleidt wordt door een groep Australiers. Ik moet me morgenvroeg om 10.00 uur bij de receptie melden. Ik krijg een kledingvoorschrift mee en dat is maar goed ook want gezien de warmte had ik een korte broek aan willen doen. Nee dus .... vanwege de soms uitstekende (let op de klemtoon ..) ijsschotsen op de gletsjer moet je een lange broek aan en daarnaast een jack en rugzak met proviand. De tocht duurt nagenoeg de hele dag en ik heb er enorm veel zin in .... wordt vervolgd !

Zondag 5 juli 2009.

Om 10.00 uur moeten we verzamelen hier op de camping voor het vertrek richting de gletsjer. Voor die tijd probeer ik nog wat te doen, maar ik ben eigenlijk alleen maar bezig met de voorbereiding voor straks.

De groep blijkt toch wat groter dan verwacht, ook voor Zuid-Afrikaan Jacob, want er blijken zich mensen online te hebben aangemeld en die heeft hij niet ingecalculeerd. Maar het wordt allemaal opgelost en even later rijden we richting het vertrekpunt richting de gletsjer.

Met de auto's bereiken we een hoogte van 600 meter, vanaf daar moeten we lopend (heel vervelend) verder. De groep:

bestaat uit 4 Duitsers, 3 Noorse meiden en 1 Noorse motorrijder, 5 Nederlanders (incl. moi) en dus een Zuid-Afrikaan. Jacob moest hard lachen toen ik m vertelde dat er in Nederland reclame op tv was van de "plakkie, die slipper uit Zuid-Afrika". Hij verstaat trouwens redelijk Nederlands en ook het praten lukt prima. Wel grappig eigenlijk. Hij studeert in Engeland en dit is zn vakantiebaantje. Tja ... er zijn slechtere baantjes.

Als we ons verzameld hebben gaan we richting een soort van hut waar we het materiaal in ontvangst nemen en moeten uitproberen. Eerst een "tuigje", vervolgens een touw waarmee ieder straks aan een lang touw bevestigd wordt, een helm, een pikhouweel en handschoenen. Oh ... en niet te vergeten: "de spikes" welke straks onder de schoenen bevestigd worden. Hiermee moeten we dus eerst oefenen en ze vast op maat instellen.

En daarna op pad ! Van verre is de Bødalsbreen al goed te zien:

Maar we worden echt omringd door gletsjers en watervallen:

De wandeling richting de gletsjer is goed te doen, al ben ik blij dat het niet zo warm is als gisteren. Nadeel (met name voor de foto's) is wel dat het wat bewolkt is ... maar daar denk ik later anders over.

Want even later is het paadje volledig verdwenen en begint het betere klimwerk:

Het laatste stuk richting de gletsjer is echt een klauterpartij. Het vervelende van dit stuk is dat je denkt dat je er bijna bent. Als we voor dit "stenen-gedeelte" even stoppen denk ik dan ook van "kunnen we dat stukkie niet even doorlopen ?"

maar dan blijkt het dus nog een flink en zwaar stuk te zijn. Steeds als ik terug het dal in kijk realiseer je je dat je toch enorm hoog zit:

Bij de gletsjer aangekomen krijgen we verdere instructies van Jacob en worden we - nadat we de ijzers ondergedaan hebben - aan elkaar gebonden. Nou ... dat klinkt ook wel lekker. Maar zo is het eigenlijk wel.

Pas als je heel dicht bij de gletsjer bent kun je zien dat het eigenlijk gewoon een steile ijsbaan is:

Het ijs is echt keihard en gelukkig zijn de ijzers goed scherp. Bij het eerste stuk heb ik het idee dat het steil omhoog gaat en ik moet even wennen aan het "ijs-wandelen". Maar gelukkig stoppen we van tijd tot tijd want mn kuiten staan inmiddels op ontploffen. Doordat je aan elkaar vast zit kun je onderweg ook geen foto's maken. Alleen op de momenten dat we "halt" houden kun je even wat plaatjes schieten. Dit is trouwens Jacob:

en naast hem staat 1 van de Noorse meiden. Sjonge jonge wat een meid, zo sterk ! Voordat we naar boven gingen vroeg Jacob wie het (grote) touw naar boven wilde dragen. Toen zei ze gelijk ja. En toen we eenmaal bij de gletsjer waren wilde ze smeltwater opvangen in een fles. Nu kun je in Noorwegen overal smeltwater drinken, maar bij smeltwater van gletsjers is dat volgens Jacob geen goed idee, want dan "raak je aan de vlugge".

Als ze water wilde hebben kon ze beter even water pakken bij een van de watervallen (sneeuw- en geen ijswater). Nou, dat was voor de dame geen probleem ... terwijl menigeen stond bij te komen liep zij gewoon nog een stuk de berg op om even water te halen ....

Even later houden we weer halt en onderweg stap je soms over scheuren heen die echt metersdiep zijn. En overal (binnenin) die prachtige blauwe kleur:

Het meertje, ver onder ons:

wordt steeds kleiner en we naderen dan ook het hoogste gedeelte wat we vandaag kunnen bereiken. Verder kunnen we volgens Jacob met dit materiaal niet en bovendien moet je "hogerop" meer ervaren zijn. En dat is te zien:

Ik zie me hier nog niet overheen klauteren....

Als we een redelijk vlak stuk bereikt hebben maken we een langere stop. Gek genoeg waait het hier nauwelijks, terwijl verder naar beneden de koude wind je om de oren gierde. Het jack wat ik had meegenomen was geen overbodige luxe.

Al het brood (ik dacht dat het veel te veel was ...) trouwens ook niet want je verbruikt behoorlijk wat energie bij het naar boven klauteren. Kijk maar hoe dun ik ben geworden:

Tja .. ik geef toe ... de dames zien er wat beter uit:

Overal zie je trouwens gaten in het ijs, wat om mij overkomt als putten. Zo klinken ze ook. Als het water er namelijk eenmaal in loopt wordt de put steeds groter ... als je daar in valt ...

Als iedereen weer een beetje op adem is gekomen beginnen we aan de afdaling. Dat lijkt een stuk makkelijker, maar we worden door Jacob er goed op gewezen om het touw strak te houden. En dat blijkt geen overbodige luxe als er op een gegeven moment iemand valt. Als die vrouw niet aan het touw had gezeten was ze in een paar seconden beneden geweest. Je e moet het touw strak houden omdat de persoon die uitglijdt anders te veel gang krijgt en dan wordt het "afremmen" alleen maar moeilijker.

Even later bereiken we de onderkant van de gletsjer en worden we weer "vrijgelaten" (ontdaan van het touw) en kunnen we de ijzers onderweg doen. Daarna volgt eerst weer dat moeilijke stuk over die stenen en daar gaat het even bij mij mis.

Ik stap op een te kleine steen die meebeweegt als ik erop stap, ik verlies mn evenwicht en maak een flinke smak (dat heb je bij mij toch al gauw) op de stenen. Dat voelt niet fijn, maar bij mn verdere tocht heb ik er geen last van.

Jacob en de Noorse meiden zijn al verderop, die wilden nog gaan zwemmen in het meertje (5 graden !!). Daar had ik eigenlijk ook wel zin in (ouwe gek ha ha) maar aangezien mn lichaam inmiddels weer het kookpunt heeft bereikt durf ik het niet aan. Want eenmaal beneden loopt de temperatuur weer flink op.

De rest van de tocht loop ik verder met de Noorse motorrijder en even later bereiken we de hut weer waar we ons materiaal kunnen achterlaten. Om af te koelen ga ik even heerlijk met mn hoofd en bovenlichaam onder de kraan .... sjonge wat lekker ! Daarna lopen we weer gezamenlijk richting de auto's en komen onderweg nog deze indrukwekkende kolkende waterval tegen:

In vliegende vaart (Jacob gaat elke dag met mensen richting de gletsjer en kent de weg op zn duimpje) gaat het naar beneden en in een poep en een scheet zijn we weer op de camping. Daar gaat ieders zn weegs en ik ga direct richting camper om me op te maken voor een lekkere douche. Pas na de douche merk ik dat mn knie toch wel behoorlijk zeer doet. Hij is ook dik en warm .. nou ja .. maar even rustig an doen.

En daar begin ik gelijk mee, want voor het eerst op deze reis door Noorwegen pak ik een flessie bier om even in de schaduw af te koelen. Pfffff ..... In de brochure welke ik achteraf onder ogen krijg zie ik staan dat de gletsjertocht geschikt is voor families en ongeveer 5 a 6 uur duurt. Ja voor Noorse families misschien, maar voor Nederlanders die een mooi plat bospaadje gewend zijn valt het vies tegen. Bovendien zijn we rond 10.30 uur vertrokken en pas om 17.30 uur waren we weer terug. Al met al een geweldige dag maar zeer vermoeiend.

De rest van de avond krijg ik niet veel meer uit handen. Na het eten lukt het me nog om af te wassen, maar daarna doe ik niets meer .....